امنیت از دست رفته اطلاعاتی!

وطن امروز:

زهرا طباخی: در هفته گذشته مردم ایران همزمان با دیگر مسلمین جهان، گوگل و محصولات اینترنتی این شرکت را تحریم کردند تا اعتراضی هماهنگ، بی‌خشونت اما با تبعات زیاد در محکومیت خودداری این شرکت از حذف فیلم توهین‌آمیز به ساحت پیامبر اعظم ثبت کنند. طبق گفته مسؤولان امر به علت درخواست‌های مردمی این اعتصاب سراسری با فیلترینگ رسمی جی‌میل و یوتیوب همراه شد. چند روز گذشت و ما یاد گرفتیم بدون جی‌میل هم می‌شود زندگی کرد! اما در این میان عده زیادی از افراد ناآگاه یا احتمالا برخی مواجب‌بگیران جبهه ضدایرانی آه و فغان سر دادند که مگر بدون استفاده از سرویس پیامرسان خارجی زندگی ممکن است و مقاله پشت مقاله تحریر کردند در مذمت فیلترینگ سایت اول جهان!بیایید از فضای بحث‌های رسانه‌ای یا امنیت ملی خارج شویم. هر آدم «عاقلی» برای تامین نیازهای اولیه خود و خانواده‌اش اعم از خوراک، پوشاک و دیگر ملزومات یک زندگی امن و سلامت منتظر نمی‌شود تا مثلا دولت برای وی قانون تصویب کند. شاید همه ما در ساختمان‌های مقاوم‌سازی شده و ضدزلزله زندگی نکنیم اما آیا کسی هست که پنجره‌های خانه‌اش بدون شیشه و پرده باشد؟! آیا خانه‌ای را سراغ دارید که از قفل و بند مناسبی برخوردار نباشد و ساکنانش شب با خیال راحت سر بر بالش بگذارند؟! امن‌سازی خانه و خانواده از نیازهای اولیه زندگی بشر است. پیش از اختراع انواع سیستم‌های دزدگیر و دیگر تکنیک‌های محافظت فیزیکی نیز انسان‌ها از غارها به عنوان مکانی امن با ورودی قابل کنترل و مسدود شونده برای رهایی از شر جانوران و یا احیانا دیگر همنوعان خودشان استفاده می‌کردند. سال‌ها از زمانی که اقوام بشر برای جاسوسی از جوامع یکدیگر خود را به شکل اعضای جامعه هدف درمی‌آوردند و به اسم بازرگان و تاریخ‌نویس و نقاش و هنرمند از غرب به شرق سفر می‌کردند، گذشته است. جمع‌آوری اطلاعات از بشر امروزی نیازمند ابزارهای جدید و با خطرپذیری کمتر بود. پس این کار خطیر و این نیاز بی‌پایان را هم مثل بسیاری از کارهای سخت دیگر به روبات‌ها سپردیم. هر چه جامعه‌ای پیشرفته‌تر باشد وابستگی‌اش به ابزارها و ملزومات تکنولوژیک بیشتر است. شاید ما به عنوان ساکنان یک جامعه در حال توسعه بتوانیم بدون آی پد و آیفون بچه دوساله‌مان را آموزش دهیم تا «مامان» و «بابا» بگوید اما در غرب چندین سال است که اولین هدیه بچه انسان تبدیل به یکی از انواع تبلت‌های همه‌کاره شده است. ما بدون سیستم‌های مرکزی کنترل دما، نور، صدا و شناساگر‌های الکترونیکی قادر به زندگی هستیم اما برخی از انسان‌های جهان پیشرفته بدون قهوه‌ساز الکترونیکی یک فنجان قهوه ساده بلد نیستند تهیه کنند! آشپزی را فراموش کرده‌اند چون از کودکی آموخته‌اند بعد از گرسنه شدن باید غذا «سفارش داد». مدرن زندگی کردن هم علاوه بر داشتن مزایای بسیار از معایب گسترده‌ای برخوردار است. آلودگی به سیستم‌های مدرن و اتفاقا «رایگان» غرب برابر است با از دست رفتن دائمی امنیت یک جامعه! غرب حاضر نیست برای ریشه‌کنی بیماری‌های ساده و درمان‌پذیری مثل «فلج اطفال» یا «سل» یک برنامه هماهنگ رایگان یا کم‌هزینه جهانی طراحی کند اما از قطع سرویس رایگان جی‌میل یا پایین آمدن سرعت اینترنت در کشوری مثل ایران به خشم می‌آید! هنوز 5/1 میلیارد انسان در جهان از گرسنگی و سوءتغذیه رنج می‌برند اما آنچه دولت‌های جهان اول را وادار به تحرک می‌کند پروژه اینترنت ملی ایران است تا با کلید‌زدن یک جنگ روانی– رسانه‌ای پرقدرت و بهره‌گیری از انواع ویروس‌های برنامه‌ریزی شده خاص متوقف شود. جی‌میل هر روز از بنده و شما دزدی می‌کند! اینترنت به واسطه شبکه‌های «رایگان» اجتماعی مثل فیس‌بوک، توئیتر و... روزانه اطلاعات شخصی بشر غربی و انسان شرقی را در دیتاسنترهای جهانی ذخیره می‌کند. شاید بپرسید برای غرب چه اهمیتی دارد من امروز با خانواده‌ام به کجا سفر خواهم کرد یا از چه نوع موسیقی لذت می‌برم یا مثلا پسرعمویم کیست!؟ پاسخ همه این سوالات بازمی‌گردد به مهم‌ترین هدف جاسوسی مدرن، «شناسایی همه مولفه‌های بازی»! ذائقه‌سنجی نیازهای تجاری، سیاسی، فرهنگی و حتی مذهبی تک‌تک اعضای تشکیل‌دهنده یک جامعه موجب می‌شود سیاستمداران، مدیران شرکت‌های تجاری چندملیتی و هر آن که به بالاترین مدارج سیستم اداره جهان راه دارد، عواطف، احساسات و حتی نیازهای سایرین را کنترل کند. پس اطلاعات بیشتر برابر پول بیشتر و قدرت عظیم‌تر است. حال تصور کنید بدون دستیابی به چنین اطلاعاتی مدیران ارشد جهانی تا چه حد دست‌بسته هستند. وقتی وزارت خارجه کشور دشمن به اطلاعاتی دسترسی دارد که می‌داند چند نفر در ایران به طور مثال به موسیقی غربی علاقه دارند و چند نفر سنتی یا مثلا چند نفر «حزب‌اللهی» هستند و چند نفر «تجددخواه»، همه این اطلاعات به ظاهر ساده می‌تواند هنگام اخذ تصمیمات سیاسی مثل به راه‌اندازی جنبش سبز با رمز تقلب سراسری در انتخابات، کارگشا باشد. اینکه «گوگوش» به این جریان بپیوندد یا «شجریان» یا هر دو باهم! فرح پهلوی از جنبش حمایت کند یا مریم رجوی یا حتی خاتمی! اتخاذ تمام این استراتژی‌های به ظاهر ساده در کشورهای مختلف، جوامع گوناگون یا حتی پیاده کردن طرح‌هایی مثل «توهین به پیامبر یک امت یک و نیم میلیاردی» نیازمند اطلاعات است. اینکه می‌بینید با وجود بهره‌مندی از چنین منابع اطلاعاتی پرقدرتی صهیونیسم جهانی هنوز همچون «خر لنگ» در جهان ضربه می‌خورد ناشی از تاثیر سایر مولفه‌های بازی است که خود نیازمند ساعت‌ها تحلیل است. اما جهانی را تصور کنید که به واسطه هوشمندی اقوام بشر از کمک‌های تجاری، سیاسی و اطلاعاتی به دشمنان بشریت امتناع می‌کند. زمان دستیابی به موفقیت‌های همه‌جانبه در چنین جوامعی که منتظر ممنوعیت‌های دولتی نمی‌مانند، بسیار کوتاه‌تر خواهد شد. اهمیت دادن به امنیت شخصی خود و خانواده‌مان حکم می‌کند از تلویزیون‌های دارای حسگرهای تشخیص صورت و صوت استفاده نکنیم. پروژه‌های کاری، فایل‌های خانوادگی یا سایر اطلاعات شخصی‌مان را در کامپیوتری که به اینترنت وصل است ذخیره نکنیم. دریچه دوربین لپ‌تاب شخصی یا موبایل مان را جز مواقع استفاده باز نگاه نداریم. اگر از ارتباط‌گیری در شبکه‌های اجتماعی لذت می‌بریم مانعی ندارد چرا که بشر ذاتا به «جمع» علاقه دارد اما می‌توانیم همه نسبت‌های فامیلی، محل کار، گرایشات سیاسی و تجاری و فرهنگی را آزادانه در اختیار سایرین قرار ندهیم. یک بار وارد کردن چنین اطلاعاتی در فضای مجازی برابر است با جهانی شدن آنها و از دست رفتن امنیت شخصی بنده و شما! البته لازم است بگوییم که حذف و ویرایش اطلاعاتی که پیش از این در معرض دید عموم قرار داده‌ایم می‌تواند راه را بر سوء‌استفاده دیگرانی که تازه به این دریای اطلاعات رایگان وارد شده‌اند، ببندد. پس ماهی را هر وقت از آب بگیریم، هی! بد هم نیست! چرا که اطلاعات شخصی ما هر روز در حال زایشو ازدیاد هستند.