تشويق به ازدواج با دست خالي
جام جم آنلاين: اجاره‌هاي مسكن روز به روز بالاتر مي‌رود، تورم افزايش مي‌يابد و توان مالي جوانان براي تشكيل خانواده، محدودتر از گذشته مي‌شود، اما در همين حال وزير ورزش و جوانان معتقد است «رابطه معناداري بين امكانات و ازدواج وجود ندارد.»
محمد عباسي اين جملات را در حالي روز گذشته ايراد كرد كه پيشتر هم وزارت بهداشت اعلام كرده بود؛ «هشت ميليون جوان ايراني آماده ازدواج هستند.»
چنين اظهار نظرهايي از سوي مسئولان، فقط موجب دلسردي جواناني مي‌شود كه با شنيدن اين اظهار نظرها، ناخواسته به اين نتيجه مي‌رسند كه مسئولان به جنس و عمق مشكلات آنها آگاهي چنداني ندارند.
همچنين وقتي كه خود مسئولان دولتي «شوراي رقابت» مي‌گويند خط فقر براي خانواده‌هاي شهري، 946هزار تومان در ماه است؛ اين سوال مطرح مي‌شود كه آيا در اين وضع، بين نبود امكانات و تمايل نداشتن به ازدواج رابطه معناداري وجود ندارد؟
چگونه در شرايطي كه حداقل حقوق ماهانه مصوب شوراي عالي كار، 389 هزار تومان براي هر كارگر ايراني است، مي‌توان از جوانان انتظار داشت بدون توجه به پشتوانه اقتصادي و امكانات مالي، خانواده‌اي جديد تشكيل دهند.
اين روزها حتي اگر از افراد غيرمتخصص در حوزه اجتماعي هم بپرسيد، خواهند گفت كه براي تشكيل يك خانواده جديد، حداقل وجود يك شغل و داشتن سرپناه، از الزام‌هاي اوليه است، اما بسياري از جوانان ايراني از نعمت مسكن بي نصيب هستند و اگر آمارهاي رسمي و خوشبينانه را هم ملاك قرار دهيم، حداقل سه ميليون شهروند بيكار در كشور ما وجود دارد.
اگرچه عنوان مي‌شود كه نقش مشاوره‌هاي اجتماعي و سخت نگرفتن خانواده‌ها، روند ازدواج جوانان را تسهيل مي‌كند، اما حقيقت اين است كه هر قدر هم خانواده‌ها و حتي خود جوانان سخت نگيرند، باز‌هم عاقلانه نيست كه بدون داشتن كف شرايط مالي در مسير تشكيل خانواده گام برداشت.
در واقع، اگر مسئولان به جاي آسان جلوه دادن تشكيل زندگي مشترك و سعي بر پاك كردن صورت مساله، به حل مشكلات معيشتي جوانان اهتمام ورزند، روند ازدواج جوانان به صورت خودجوش افزايش مي‌يابد، زيرا حل مشكلات جوانان و تشويق آنها براي تشكيل زندگي مشترك با توصيه، دستور يا سخنراني قابل حل نيست.
امين جلالوند - گروه جامعه
چنين اظهار نظرهايي از سوي مسئولان، فقط موجب دلسردي جواناني مي‌شود كه با شنيدن اين اظهار نظرها، ناخواسته به اين نتيجه مي‌رسند كه مسئولان به جنس و عمق مشكلات آنها آگاهي چنداني ندارند.
همچنين وقتي كه خود مسئولان دولتي «شوراي رقابت» مي‌گويند خط فقر براي خانواده‌هاي شهري، 946هزار تومان در ماه است؛ اين سوال مطرح مي‌شود كه آيا در اين وضع، بين نبود امكانات و تمايل نداشتن به ازدواج رابطه معناداري وجود ندارد؟
چگونه در شرايطي كه حداقل حقوق ماهانه مصوب شوراي عالي كار، 389 هزار تومان براي هر كارگر ايراني است، مي‌توان از جوانان انتظار داشت بدون توجه به پشتوانه اقتصادي و امكانات مالي، خانواده‌اي جديد تشكيل دهند.
اين روزها حتي اگر از افراد غيرمتخصص در حوزه اجتماعي هم بپرسيد، خواهند گفت كه براي تشكيل يك خانواده جديد، حداقل وجود يك شغل و داشتن سرپناه، از الزام‌هاي اوليه است، اما بسياري از جوانان ايراني از نعمت مسكن بي نصيب هستند و اگر آمارهاي رسمي و خوشبينانه را هم ملاك قرار دهيم، حداقل سه ميليون شهروند بيكار در كشور ما وجود دارد.
اگرچه عنوان مي‌شود كه نقش مشاوره‌هاي اجتماعي و سخت نگرفتن خانواده‌ها، روند ازدواج جوانان را تسهيل مي‌كند، اما حقيقت اين است كه هر قدر هم خانواده‌ها و حتي خود جوانان سخت نگيرند، باز‌هم عاقلانه نيست كه بدون داشتن كف شرايط مالي در مسير تشكيل خانواده گام برداشت.
در واقع، اگر مسئولان به جاي آسان جلوه دادن تشكيل زندگي مشترك و سعي بر پاك كردن صورت مساله، به حل مشكلات معيشتي جوانان اهتمام ورزند، روند ازدواج جوانان به صورت خودجوش افزايش مي‌يابد، زيرا حل مشكلات جوانان و تشويق آنها براي تشكيل زندگي مشترك با توصيه، دستور يا سخنراني قابل حل نيست.
امين جلالوند - گروه جامعه
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
فقط باید اعتقاد داشت...