تا ارز داری ارز پاشی کن ، وقتی نداشتی گدایی کن 

گروه اقتصادی: علی اصغر سمیعی*گفتند : شخصی دیگ بزرگی را بر اجاق گذاشته بود ، مقدار زیادی هیزم در اجاق نهاده و آتش بزرگی  برپا کرده بود،  که هر لحظه حرارت دیگ را بالا میبرد ، حکیمی به  او رسید و گفت: اینطور که حرارت این دیگ بالا میرود به زودی به حد انفجار می رسد و ممکن است منفجر شود، شنیده ام که با یخ فروش محله میانه خوبی نداری ، و یخ فروش ترا ظالمانه تحریم کرده ، ولی اگر زودتر با او  آشتی کنی و او هم  تحریم‌های یخی  را لغو کند،  می توانی با انداختن چند قالب یخ به درون دیگ حرارت آن را کم کنی و از انفجار آن جلوگیری کنی ، گرنه ممکن است به زودی حرارت دیگ خیلی بالا برود و به حد انفجار برسد،
به گزارش بولتن نیوز ،مرد عوامی آنجا بود و سخن حکیم را بشنید و گفت : البته که رفع تحریم یخ امر مبارکی است، ولی نه برای انداختن یخ در دیگ،  بلکه برای تهیه "یخ در بهشت" که خوردن آن در فصل گرما،  لذت و خاصیتی فراوان دارد،
ولی برای جلوگیری از انفجار دیگ،بهتر است که از مقدار هیزم و آتش اجاق کاسته شود،(یعنی اگر ازدیاد حجم نقدینگی و ایجاد تورم بالا جلوگیری شود) وگر نه انداختن یخ در دیگ( یعنی تزریق ارز به بازار ) فقط ممکن است به طور موقت از حرارت دیگ کم کند و برای دراز مدت کارساز نخواهد بود، 

به نظر حقیر  با اینکه از سر گیری مذاکرات  و توافقات احتمالی، به ذاته امری مبارک خواهد بود و می‌تواند توانایی های مالی بانک مرکزی را هم به طور چشمگیری  افزایش دهد، ولی آمدن مقداری پول به خزانه کشور نمی‌تواند بر واقعیت‌های اقتصادی اثر جدی بگذارد،  یعنی مشکل اصلی اقتصاد کشور با مذاکرات و توافقات احتمالی رفع نمی شود،
ممکن است توافقات و حتی آزاد شدن پول های بلوکه شده و  آزادی فروش نفت بتواند به طور موقت و  مانند یک  مسکن بر روی  اقتصاد کشور اثر بگذارد، ولی اگر قرار باشد در بر همان پاشنه، 

" تا ارز داری ارز پاشی کن ، وقتی نداشتی گدایی کن "

 بچرخد، در واقع فایده چندانی نخواهد داشت و درمان  اصلی نیست، درمان اصلی اقتصاد کشور  در داخل کشور است ، یعنی قدم اول کنترل جدی نرخ  تورم و نرخ بهره و به نزدیک صفر رساندن آنها، و در قدم بعد دادن اجازه به قیمت ها برای واقعی شدن است، 
در اقتصاد نوین قیمت به عنوان مهمترین  علامت در نظر گرفته شده،  قیمتهای صحیح که توسط سیستم عرضه و تقاضا در فضای آزاد به دست می‌آید باعث می شود که علامت صحیح به مردم  داده شود و هم الگوی مصرف جامعه اصلاح، شود و هم باعث رشد و پویایی اقتصاد و کم شدن نرخ  بیکاری و در نهایت تولید ثروت و رفاه در جامعه  شود، و  برعکس، اگر قیمت ها به صورت هیجانی یا دستوری و غیر واقعی باشد ، این به معنی علامت غلط به مردم و فعالان اقتصادی تلقی می‌شود و در نتیجه باعث تولید رانت و فساد و افزایش نرخ تورم و بیکاری و بالا رفتن شاخص فلاکت و در نهایت گسترش فقر در جامعه خواهد بود،
بنابراین اگر بخواهیم راه حلی واقعی برای اقتصاد کشور پیشنهاد کنیم ، این همانا
واقعی و واحد شدن قیمت ها بخصوص برای ارز و حامل های انرژی از یک طرف ، و برداشته شدن هر نوع سوبسید و یارانه  برای هر موردی، به جز سه موردی که همیشه گفته‌ایم ،(بهداشت درمان، آموزش و پرورش، و امنیت و قضاوت ) خواهد بود. که با انجام این سیاست، و آزاد بودن فعالیت‌های اقتصادی و رقابتی شدن فعالیتهای اقتصادی در کشور، امید می رود که آینده ای بهتر در انتظارمان باشد.
البته ممکن است و این احتمال وجود دارد که،  بعد از امضای توافق با تصمیم های نابخردانه در داخل و توطئه گرانه در خارج و به ضرب تبلیغ و تزریق بیش از تقاضا و ساختن جو " همه چیز گل و بلبل است " به طور مصنوعی بشود برای مدتی  کوتاه قیمت ها را پایین نگه داشته و بازار را به بهشت خارج کنندگان سرمایه  از کشور و وارد کنندگان کالا های مصرفی و غیر ضروری به کشور تبدیل کرد، 
ولی بعد از چندی  که روند کاهشی قیمت ها متوقف شود ، بلافاصله خرید گسترده و هجوم مترصدین برای خرید آغاز، و قیمت ها افسار گسیخته تر از قبل رو به افزایش خواهد گذاشت،  
این تجربه ها را قبلا هم داشته ایم،  ملموس ترین آن بعد از قبول قطعنامه ۵۹۸ بود، که ظرف چند ماه در اثر خوشبینی های خوشخیالانه مردم،  و بی درایتی مسئولین اقتصادی وقت،  و البته فعالیت‌های خباثت آمیز رقبای منطقه ای کشور ، قیمت ارز به کمتر از یک سوم کاهش یافت، که البته بعد از کمتر از شش ماه باز به همان قیمت های قبلی برگشت،

خود حقیر شاهد بودم  ، وقتی قطعنامه ۵۹۸ از سوی ایران پذیرفته شد ، یعنی ایران و عراق صلح را قبول کردند ، چهار صراف عربستانی در دوبی به شدت مشغول  به خریدن و جمع کردن تومان ایران بودند، بی محابا دلار و درهم می فروختند و تومان می خریدند_حتی با لنج بسته بندی های بزرگ تومان را که گونی پیچ شده بود، را به انبار های خود منتقل می کردند ، من که در آن زمان در دوبی بودم، متعجب بودم ،  نمی دانستم این آقایان چرا انقدر به تومان علاقه مند شده اند ،

بعد ها متوجه شدم که چه نیت خبیثانه ای باعث این کار به‌ظاهر اقتصادی نهفته است، و متاسفانه مسئولان اقتصادی وقت هم به جای اینکه با آن توطئه گران مقابله کنند،  خودشان هم با فروش دلار در بازار ندانسته با آن دشمنان حیله گر همراه شدند ، تا جایی که قیمت دلار از ۱۳۵ تومان تا زیر ۵۰ تومان هم تنزل کرد ولی البته موقتی بود و به محض اینکه صرافان معاند تصمیم گرفتند و دست از خرید تومان کشیده و برعکس به فروش تومان و خرید دلار پرداختند، قیمت ها به سرعت به بالای صد تومان و بعد هم بالاتر رسید.
امیدوارم مسئولین اقتصادی فعلی از تجربه های گذشته درس لازم را گرفته باشند و عملکردشان در این نوبت متفاوت باشد و اجازه ندهند توطئه گران خارجی و سودجویان داخلی با ایجاد تلاطم در بازار به اقتصاد کشور بیش از این ضربه بزنند.
یعنی در زمانی که بازار تحت تاثیر اخبار مثبت یا منفی قرار می‌گیرد،  با دخالت‌های هوشمندانه به تزریق ارز یا تومان (به اندازه لازم ) مبادرت کرده و از تلاطمات ویرانگر جلوگیری و آرامش را در بازار حاکم نمایند.

*کارشناس اقتصادی و رئیس سابق هیئت مؤسس کانون صرافان