کارتال: فولاد با از دست رفتن پنالتی پرسپولیس روحیه گرفت

به گزارش بولتن نیوز به نقل از فارس، اسماعیل کارتال پس از تساوی یک- یک دیدار پرسپولیس و فولاد در نشست خبری، اظهار داشت: بازی خیلی پرشور و با چالش بود و دو تیم به ویژه در نیمه اول خیلی خوب جنگیدند. با این وجود پرسپولیس تیمی بود که توپ را در اختیار داشت، سوار بازی بود و موقعیت ایجاد کرد.

وی افزود: از دست رفتن پنالتی سبب شد حریف روحیه خوبی به دست بیاورد و با خوب جنگیدن، ما را تحت فشار قرار بدهد. روی شلوغی محوطه جریمه گل خوردیم اما در نهایت مهاجم‌های ما نتوانستند توپ را نگه دارند و بازی یک بر یک به پایان رسید. در دقایق پایانی توپ را گرفتیم و حریف عقب کشید. می‌خواستیم ببریم ولی نشد. به بازی‌های بعدی فکر می‌کنیم.

ُسرمربی پرسپولیس اضافه کرد: می‌خواستیم در این مسابقه برنده شویم اما این اتفاق نیفتاد و بازی مساوی شد. هر 2 تیم خوب جنگیدند ولی نتیجه مساوی شد. از حالا به بازی‌های بعدی فکر می‌کنیم.

کارتال در پاسخ به این سوال که با توجه به اینکه گولسیانی پنالتی زن اول پرسپولیس است و علی علیپور سابقه خراب کردن پنالتی دارد چرا تصمیم گرفت او پنالتی بزند، گفت: قبل از بازی صحبت کردیم و گفتیم یا علی علیپور پنالتی بزند یا گئورگی (گولسیانی) یا برعکس این موضوع. صحبت کردیم و گفتیم پنالتی‌زن اول ما علی علیپور باشد. فوتبال همین است. اصلاً ممکن است گئورگی پنالتی بزند و آن را از دست بدهد. این موضوع در فوتبال طبیعی است.

وی درباره جو هواداری فوتبال ایران، توضیح داد: یکی از دلایلی که بازی هر 2 تیم پرشور و خوب بود، حضور تماشاگرانی است که به خوبی آنها را تشویق می‌کردند. جو بازی عالی بود. این تشویق تماشاگران، انرژی و انگیزه بازیکنان را بیشتر می‌کند و آنها در زمین بهتر می‌جنگند. عامل مهم دیگر این بود که بازی در یک ورزشگاه زیبا و چمنی که مناسب فوتبال بازی کردن بود، انجام شد و هر دو تیم طرفدارانی عالی داشتند. شاید مساوی برای این مسابقه عادلانه بود.

سرمربی پرسپولیس درباره اینکه آیا جو هواداری فوتبال در ایران و ترکیه شبیه هم است، اظهار داشت: تماشاگران اینجا هیجان زیادی دارند و پرشور هستند. از جان و دل مشغول تشویق تیم مورد علاقه‌ خود هستند و این خیلی خوب است. روحیه آدم را بالا می‌برند. هم اینجا و هم ترکیه طرفداران پرشوری دارند اما هواداران در ایران از ترکیه پرشورتر هستند.

کارتال خاطرنشان کرد: در دو بازی که در ایران به ورزشگاه رفتم، استادیوم پُر بوده است، ولی در ترکیه چنین اتفاقی نمی‌افتد. فقط سه یا چهار تیم اول هستند که طرفداران‌شان ورزشگاه را پُر می‌کنند. برای بازی سایر تیم‌ها سه تا پنج هزار نفر تماشاگر در ورزشگاه حاضر می‌شوند. شاید نهایت 10 هزار نفر باشند اما اینجا ورزشگاه‌ها پُر می‌شوند که برای فوتبال اتفاق خیلی خوبی است.