حرفه‌ای‌گری و اعمال قانون؛ تنها مسیر اصلاح وضعیت ورزشگاه‌های ایران

گروه ورزشی: حواشی دیدار میان پرسپولیس تهران و تراکتور تبریز پس از چند روز همچنان نقل محافل ورزشی است. اتفاقاتی که در روز بازی این دو تیم در ورزشگاه آزادی رخ داد، این هشدار را به ما می‌دهد که اگر به شکلی جدی سراغ حرفه‌ای سازی نرویم و فقط حرف آن را بزنیم، آینده ترسناک‌تری پیش روی ماست. سال‌هاست که عنوان فرهنگی در نام باشگاه‌ها وجود دارد اما هیچ کارکرد دیگری ندارد و تنها زینت بخش است. کانون‌های هواداری هم که ساز خود را می‌زنند و حتی برای مدیریت باشگاه‌ها تعیین تکلیف می‌کنند و آن‌ها به مدیران تیم‌ها خط می‌دهند که چه بکنند و چه نکنند.

به گزارش بولتن‌ نیوز، پرخاش‌گری طرفداران نه در ایران و نه در همان کشور‌های صاحب فوتبال بی‌سابقه نیست اما برای مثال برای کنترل این قبیل حرکات در داخل و خارج ورزشگاه‌ها، تدابیری اندیشیده شده که به کارگیری آن‌ها حداقل فضای این محیط‌ها را تلطیف کرده است. به فرض اگر در یک ورزشگاه اروپایی اتفاقی مشابه سنگ‌پرانی طرفداران پرسپولیس ‌و تراکتور رخ می‌داد، با توجه به وجود دوربین‌های نظارتی گسترده، بلافاصله آن افراد شناسایی و علاوه بر مجازات‌های قانونی مربوط به جرایم عمومی، از حضور در اماکن ورزشی نیز منع می‌شدند. اما کم‌کاری در طول سال‌های متمادی در انجام چنین کار ساده‌ای، مانع از انجام برخورد قانونی با هواداران متخلف شده است.

البته که بخشی از جامعه هواداری ما نیز فرهنگ ضعیفی دارد و گسترش رسانه‌های اجتماعی و اطلاع از شرایط سایر نقاط جهان هم نتوانسته اثری بر رفتار این افراد بگذارد. شکستن نرده‌های ورودی ورزشگاه آزادی و هجوم به سکوها و نادیده گرفتن قانون، مستقیم به طرفداری بر‌می‌گردد که قانون‌گریز است و در همه جای جهان با چنین افرادی برخورد قانونی صورت می‌گیرد. تفاوتی هم ندارد که متخلفان طرفدار چه تیمی باشند و اینجا بحث از حاکمیت قانون است. بد ماجرا آن‌جایی است که باشگاه مثلا فرهنگی ما از اقدامات طرفداران خود دفاع می‌کند و ماجرا را بر عکس جلوه می‌دهد.

این رفتار از سوی باشگاه‌ها مجوزی است به طرفداران که هر کاری دلتان‌ خواست بکنید، ما پشت شما هستیم. الگوهای عملکرد کشورهای صاحب فوتبال اروپایی با این ناهنجاری از سوی طرفداران و باشگاه‌ها کاملا در دسترس است و انجام این موارد نیز به هیچ وجه مشکل نیست. تنها اجرای کامل مر قانون نیاز است و دخالت نکردن نهادهای مختلف در اعمال قوانین مربوط به اجرای یک مسابقه ورزشی. چه اینکه بارها شاهد بوده‌ایم یک ورزشگاه ظرفیت نداشته و طرفداران قصد داشته‌اند بدون بلیت و با زور وارد شوند و نیروهای امنیتی و مسئولان شهری با اعمال قدرت، عاملی شده‌اند برای شکستن قانون تا برای خود محبوبیت بخرند.

نصب دوربین‌های نظارتی در داخل و خارج محیط ورزشگاه‌ها، نظارت جدی بر وارد شدن کسانی که بلیت به نامشان صادر شده و کنترل حضور این افراد در صندلی خودشان و جلوگیری از بی‌قانونی مصلحت اندیشانه راهکارهایی هستند که می‌توانند شرایط ورزشگاه‌ها را تا حد زیادی بهبود بخشند. اگر با دو متخلف بر اساس قانون برخورد شود، دیگران هم یادشان می‌ماند که این اقدامات تبعات دارد و قرار نیست با حرف‌ها و شعارهای احساسی و قومی، مانع اجرای عدالت شد و با بهره‌گیری از رانت و اعمال نفوذ سیاسیون، چنین فضای منزجرکننده‌ای را به وجود آورد.