به گزارش بولتن نیوز - علیرضا کمیلی، هفته قبل را به گفتگو با سران اخوانی های عراق و لبنان که عناوینی چون حزب اسلامی و عدل و احسان و جماعت اسلامی و.. دارند گذراندم. مثل عمده اخوانی ها که از نظر فکری به اصطلاح طلبان مذهبی ما شبیه هستند، زمزمه های عدم درگیری با قدرت ها را داشتند!
ادله هم عمدتا عقلانی و محاسباتی است: ما مثل ایران دارای قدرت و جامعه منسجم نیستیم و دشمن می تواند براحتی هم کشور ما را بهم بریزد و طرف ها را به جان هم بیاندازد و هم توان کافی برای مقابله نداریم و...
از آنها پرسیدم خب موضع شما در قبال مصر و اردن چیست؟ آیا آنها را بخاطر این سکوت و عدم تحرک، خائن نمی دانید؟ گفتند چرا می دانیم! گفتم خب آنها هم ادله ظاهراً منطقی مثل شما دارند!
حالا بگید آیا اگر مقاومت در مقابل این کشتار غزه سکوت می کرد خوب بود!؟گفتند: نه!
گفتم خب مسأله اصلی همین آمادگی برای «هزینه دادن» است!
مع الاسف، تفکر اصلاحی بر اخوان حاکم بوده و هست و او را فاقد «اندیشه مبارزه» و رویکرد انقلابی ساخته است تا جایی که حتی در شرایط بحرانی کنونی نیز زمزمه «جهاد دفاعی» را هم از او نمی توان شنید! این بحران هم اکنون در مصر هم هست و هیچ تحرکی از اینها نمی بینیم!
حماس بعنوان اخوان فلسطین هم بدلیل حضور در شرایط خاص غزه و تجربه زیسته خود به این هویت انقلابی دست یافته است که باید خدا را بر وجود او شکر کرد.
همچنان البته معتدل ترین فکر در مواجهه با تکفیر و غرب زدگی کامل، جریان اخوان است ولی متاسفانه عملا «پروژه سازش» با این جریان قابل جمع است!
بخاطر همین ارزش فداکاری و «هزینه دادن» است که خداوند در سوره توبه به خوبی میان مجاهدان و مومنان مقایسه کرده است: «أجعلتم سقایة الحاج و عمارة المسجد الحرام كمن آمن بالله و اليوم الأخر و جاهد في سبيل الله» ؟! فتامل!
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com