پرداخت مالیات سهم فقرا؛ استفاده از مواهب برای اغنیا

بنام خدا.حالا این مالیاتها کجاها خرج میشه؟
جواب:از کی ارباب به رعیت حساب پس داده!

دلیل ناکامی در دریافت مالیات برمیگردد به مجلس پیشین که این قانون را وضع کردند، مجلسی که لقب انقلابی بودن را یدک می کشید ولی شدیدا درگیر تعارض منافع نمایندگان خودش بود. برای همین نتوانستند قانون مالیاتی مناسبی در این مورد وضع کنند که هم بخشی از منابع دولت تامین شود هم قیمت خانه را سرکوب کند. دنبال منافع شخصی و گروهی خودشان بودند برای همین دعوایشان سر تعداد خانه های معاف از مالیات بود. یک عده که دو تا خانه داشتند می گفتند دو تا خانه معاف باشه، اون یکی چهارتا خانه داشت می گفت چرا دو تا؟ پس چند تا؟ ۵ تا. چرا ۵ تا؟ پس چند تا؟ خلاصه درگیر بازی یک مرغ دارم روزی چند تخم می گذارد شدند. یعنی دچار تعارض منافع بودند که اگر نبودند همه خانه ها را شامل مالیات می کردند(حتی اگر مالک یکی باشی) بنا به ارزشش، تا راه فراری برای کسی باقی نگذارند. درست مشابه همان کشورهای پیشرفته. حالا کسی که پایین شهر ۵۰ متر خانه داره که خانه اش ارزشی نداره که مالیاتش آنقدری بشود ولی راه فرار برای اشرافی نشینها و کاخ نشین ها بسته میشد چون راه فرار و استثنا نبود که خودشان را داخل آن بچپانند. البته همان کشورها هم منطقه بندی دارند و بسته به منطقه و شهر مالیات متفاوت است که باز این راه کم کردن مالیات بخش ضعیف جامعه بود. در عوض این کار از یک طرف باعث کاهش قیمت خانه و اجاره میشد که خیلی کمک بزرگی به قشر ضعیف بود از طرفی با افزایش درآمد دولت مشکل کسری بودجه و تورم کم میشد که باز به نفع قشر کم درآمد بود، یعنی از چند طرف به نفع قشر کم درآمد بود ولی به خاطر تعارض منافع در مجلس پیشین به بهانه فشار به قشر ضعیف مالیات بر مالکیت حتی یکی را تصویب نکردند. قانون مالیات خانه و خودروی لوکس هم برای فرار از پاسخگویی و پنهان کردن این تعارض بود چون اصولا تعریف درست و جامعی از لوکس بودن نمیشود ارائه داد و راه فرار زیاد داره و دوباره تعریفش میشه حکایت همان بازی یه مرغ دارم روزی چند تخم می گذارد. هر کسی مبلغی را معادل لوکس تلقی می کند که در نهایت به اجماع درست نمی رسند. حکایت همان مالیات خانه های خالی. بر همه خانه ها مالیات ببندند دیگر خالی و پر بودنش ملاک نیست که هزار جور بهانه سر اجرا نکردنش بیارند. طبیعتا مالیات خود به خود باعث میشه طرف خانه را خالی نگذارد که دستکم از اجاره خانه مالیات را بده از جیب مبارک و یا حتی آنهم نصرفد و خانه را بفروشد یعنی مالیات باعث می شود خانه که کالای مصرفی است از حالت سرمایه ای خارج شود. ولی همه اینها با ان استثنا گذاشتن ها ممکن نیست.

مگر کسی که خانه‌ای بسیار گران می‌خرد. زمان محصر هزینه بنگاهش. مالیاتی ومحصرش اندازه آنکسی است که خانه‌اش ارزان است