کاندیدای خاکستری من

به گزارش بولتن نیوز، محمدتقی رادمان در شبکه های اجتماعی با انتشار مطلبی با تیتر کاندیدای خاکستری من نوشت:
خیلی تلاش کردم حذفش کنم اما نتوانستم . 

خیلی از دستش دلخورم . 

چرا ؟

۱-چون او با لیست اصولگراها وارد مجلس یازدهم شد آنهم با حذف یامین پور ، رسایی و شهبازی که قطعا از او بهتر بودند . 
۲- چون همان ابتدای مجلس داوطلب گرفتن دنا پلاس شد بعد که دید اوضاع بهم ریخت و مردم ناراحت شدند انصراف داد 
۳- هر بار با من کار داشت اولین زنگ پاسخ دادم اما هر بار کارش داشتم پاسخ نداد 
۴- عضو هیات تحقیق و تفحص از سازمان ایمیدرو و تنها امید عدالتخواهان حوزه صنعت و معدن در این هیات بود اما نتوانست کاری از پیش ببرد و 
بماند...
۵-معمولا پیگیری هایش کم رنگ تر از سخنرانیهایش می باشد یعنی رهبر خوبیست اما مدیر خوبی نیست . 
۶- به افراد ظاهر الصلاح و روحانیون زودتر از افراد معمولی اعتماد می کند (از من کمک مالی خواست برای دفترش که من یکی از خیرین که مورد اعتماد من بود را به او معرفی کردم اما اعتماد نکرد و با بدقولیش آبرویم نزد آن خیر رفت) 
۷- زیر میز بزن است اما گاهی نه فقط  برای حمایت از حق ...

از طرف دیگر 

 مجموعا و به نسبت نماینده های دیگر در بزنگاهها کنشگر بود و طرف حق می ایستاد و می جنگید . 

این مثال را زدم که بگویم آدمها چه کاندیدا باشند چه نباشند خاکستری هستند نباید نه آنها را سفید ببینیم و نه سیاه 
بعضی به سفید نزدیکترند و برخی به سیاه 
منتهی باید در کفه ی ترازوی قضاوتمان خوبیهای آنها اگر سنگینی کرد، تائیدشان کنیم . 
در انتخابشان لکه های سیاه شخصیتی را نبینیم ، نیت و عملکرد کلی و در واقع موقعیتشان را در طیف بین سفید تا سیاه و درجه خاکستری بودنشان را ببینیم و تصمیم بگیریم . 

راستی در خصوصی سوال نکنید این کی بوده نمیگم