جنس دغدغه های مولوی با دغدغه های مردم زاهدان تفاوت بنیادین دارد

گروه سیاسی: در خصوص عملکرد تنشی مولوی عبدالحمید در ماه های اخیر می توان مطالب بسیاری را به رشته تحریر در آورد و نسبت به آنها تحلیل هایی داشت. اما واقعیت این است که سوال اساسی در این باره این می باشد که وی علیرغم آنچه به ظاهر نشان می دهد چرا در عمل دغدغه هایی مشابه دغدغه های مردم زاهدان را ندارد و تنها به دنبال طرح مسائل حساسیت برانگیزی است که در طول ماه های اخیر مطرح می کند؟

به گزارش بولتن نیوز، قابل ذکر است که آنچه مولوی در پی بازگویی آن است نه تنها طرح دغدغه های عمومی خطه و منطقه مذکور نیست بلکه در عمل نشان داده رسانه ای شدن در پس رویه های سیاسی می باشد. و در این راستا از ابزارهایی مانند دین و قومیت و ... نیز استفاده می کند. در حقیقت این رویه مولوی گویای این موضوع است که در نزد وی مسائل اساسی مردم این خطه از قبیل مشکل معیشت، شغل، آموزش و تولید و ... محلی از اعراب ندارند. به واقع دلیل آن هم این می باشد که از ناحیه طرح مسائل مذکور وی نمی تواند اینگونه رسانه ای شود.

اینکه عبدالحمید با طرح مسائل اختلافی و تنش آلود سعی دارد مسائل بنیادین مطرح شده مانند معیشت و شغل و ... را به حاشیه ببرد و آنها را از صدر اولویت ها و پیش نیازهای مردم زاهدان خارج سازد تنها یک دلیل دارد آن هم میل به قدرت وی و تلاش برای سیاسی سازی فضای این خطه و به تبع آن امنیتی کردن آنجا می باشد. بطوریکه این دو متغیر خواهند توانست فضای جامعه زاهدان را به سمتی ببرند که مولوی می خواهد و به سود اوست.

بیشتر بخوانید: جناب مولوی بدعت گذاری به چه قیمتی؟

باید خاطر نشان کرد رویکرد سیاسی سازی و القاء عمومی و رسانه ای آن به عموم مردم آنقدر از سوی مولوی عبدالحمید و اطرافیانش اهمیت دارد که آنها با بازتولید توامان آنها سعی دارند که مسمویت ذهنی را برای افکار عمومی در این باره رقم بزنند و با سم پاشی های رسانه ای در قالب موعظه و سخنرانی در این راستا، انحراف افکار عمومی از موضوعات اولویت دار را با این رویکرد در دستور کار دارقرار دهند.

نکته پایانی اینکه، علاوه بر انگیزه های مختلف بر طرح هدف دار مسائل حساسیت برانگیز سیاسی – امنیتی و عدم پرداختن به موضوعات بنیادین و مورد نیاز مردم زاهدان از سوی مولوی عبدالحمید، شیوه و سبک زندگی وی نشان می دهد که دغدغه های او از جنس نیازها، مطالبات و دغدغه های مردم نبوده و نیست. از این رو وی برای پیشبرد اهدافش در ذیل متغیرهای سیاسی و همراه سازی مردم با خود از دین و مذهب و اماکن دینی مانند مسجد مکی که محلی برای اجتماع عمومی جهت به جا آوردن مراسم دینی – مذهبی می باشد به عنوان محلی جهت دپوی سیاسی استفاده می کند.