جناب مولوی بدعت گذاری به چه قیمتی؟

گروه سیاسی: با آغاز اعتراضات در کشور، شهر زاهدان از جمله شهرهایی بود که همواره اخبارهایی از آن رسانه ای می شد؛ با این حال علیرغم فروکش کردن اعتراضات، زاهدان هنوز به نوعی سعی دارد در صدر اخبار در رسانه ها باشد؛ نکته قابل توجه در ارتباط با شکل و قالب اعتراضات در زاهدان دادن سبقه های مذهبی – قومیتی به آن بود. اگرچه رویه های موجود در ذیل آنچه در زاهدان در حال روی دادن بود عمدتاً سیاسی بود و توسط مولوی عبدالحمید هدایت می شد اما بعد در خور تأمل این اتفاق استفاده از نمادها و شعائر دینی – مذهبی در ذیل انتفاعات سیاسی می باشد. بطوریکه در ذیل هر خبری که از زاهدان رسانه ای می شد عبدالحمید تلاش داشت سوژه های اعتراضی را به مسائل دینی و قومیتی گره بزند.

به گزارش بولتن نیوز ، حال با توجه به اینکه اعتراضات فروکش کرده است به نظر می رسد عبدالحمید و اتاق فکر کذایی وی سعی دارند با بدعت گذاری های دینی در عرصه فرهنگی همچنان خبرساز باشند. به واقع آنچه در قالب مناسبات فرهنگی در حوزه دینی – مذهبی از سوی جریان مکی در زاهدان هدف گذاری شده است عمدتاً با هدف مخالفت سیاسی با ساختار حاکم صورت می گیرد. بطوریکه اخیراً تصاویری در قالب تصویر و ویدئو از حضور توریست ها با پوشش نامناسب در مسجد مکی منتشر شده است که حکایت از ستیز سیاسی جریان مذکور در قالب دینی دارد. به بیان جامع هدف این رویکرد، چالش آفرینی تازه در معانی و مبادی تازه محسوب می گردد.

واقعیت امر این است که آنچه در زاهدان رخ داده، عملاً به معنای ستیز عریان و آشکار با مبانی دینی ست که سبقه سیاسی پیدا کرده است. اینکه جریان مکی در زاهدان در ذیل رسیدن به اهداف مورد نظرشان دست به هر ابزاری می زند تا بتوانند حیات سیاسی خود را حفظ کنند گویای این موضوع است که آنچه مولوی عبدالحمید و دار و دسته همسو با آن در پشت آن پنهان شده اند نقابی جهت رسیدن به مطامع و مقاصدشان؛ در واقع نگاه ابزاری این شبه جریان سیاسی به موضوع دین نیز امروز دستاویز زیاده خواهی سیاسی آنها شده است.

خلاصه کلام اینکه، در مذمت این اقدام قبح شکن دینی با لعاب سیاسی قبیله سیاسی مولوی عبدالحمید باید این نکته را گفت که آنچه در این باره برای زنان زاهدانی قدغن بوده و خلاف دین و مذهب و عرف نام گذاری می شود و امروز برای گردشگران با پوشش نامناسب یک حق تعریف می شود. اینکه دین و شعائر دینی و مذهبی در خدمت سیاست قرار گیرند و ساختار و ساحت آن مورد اهانت قرار گیرد با این هدف که سیاست اولی بر آن است، عملاً به معنای عدم صلاحیت دینی فردی می باشد که ادعای زعامت بر جامعه دینی و مذهبی آن منطقه را دارد. بنابراین آنچه از جامعه اهل سنت و حتی هر فرد دیندار و دینمداری انتظار می رود قیام علیه بدعتی است که با مناسبات سیاسی گره خورده است.