کودک سیاستمداران باکو و زبانی که دراز شده است
گروه بین الملل - مصطفی مطهری: ماجرای تنش آفرینی های جمهوری علیه ایران چند صباحی ست که شکل و رنگ و بوی تهدید به خود گرفته است؛ در واقع وقوع این تغییر رویه باکویی های عرصه سیاست علیه تهران همگی مبین یک نکته اساسی و کلیدی است؛ نکته ای که باید آن را در خلال جنگ قره باغ جست.
به گزارش بولتن نیوز، این بدان معنا که دست اندرکاران باکو در نزدیک به دو سال اخیر دچار اشتباه محاسباتی شده اند. اشتباهاتی که هم شامل مقایسه اشتباه شرایط ایران با ارمنستان می باشد و هم شامل حمایت هایی ست که روی آن ها حساب باز کرده اند. از همین به واسطه این برآوردهای غلط محیطی و ذهنی حاصل از شرایط تطبیق و حمایت ها، به سمت دشمنی با تهران و سیاست ایران ستیزی گام برداشته اند. بطوریکه پیرو سیاست های تجویزی دستگاه سیاست حکمرانی در باکو یعنی دولت آنها به زعامت علیف، اعضای مجلس باکو نیز به سمت لفاظی و تهدید علیه ایران گام برداشته اند و با انتشار و ارسال نامه ای «ضمن تشکر از اسرائیلی ها، ایران را به اتخاذ تاکتیک نظامی در مرز با جمهوری باکو متهم کردند». آنها در ادامه لفاظی علیه ایران مدعی شدند «متاسفانه هیچکس از پیروزی جمهوری آذربایجان در جنگ با ارمنستان که موجب ارتقای ظرفیت سیاسی، نظامی و اقتصادی این کشور در منطقه و تثبیت جایگاه بین‌المللی آن شد، خرسند نیست».
واقعیت امر این است که این اتفاق نشان داد که آنچه تا پیش این گمان می رفت که یک تاکتیک تبلیغاتی است که باکو علیه ایران به راه انداخته است با اقدام اخیر نمایندگان مجلس باکو مشخص شد که ایران ستیزی های باکو یک سیاست راهبردی و تعیینی از سوی ساختار سیاسی این کشور است. در واقع نهادینه شدن این دیدگاه از سوی دستگاه تصمیم گیری باکو علیه ایران، را باید به معنای پایان هرگونه سیاست مصلحت اندیشی در باره این ریز کشور قلمداد کرد که ماه هاست از سوی تهران دنبال می شود. از سوی دیگر نباید فراموش کرد که آنچه این روزها با نام دیپلماسی پارلمانی از سوی ایران پس از اظهارات رئیس مجلس شورای اسلامی بر حل اختلافات میان طرفین از آن یاد می شد عملاً با رویکرد مذکور از سوی باکو و مجلس این کشور سالبه به انتفاع خواهد بود.
خلاصه کلام اینکه، تهران باید تکلیف خود را در ذیل مواجهه شدن با رویکرد راهبردی ایران ستیزانه باکو مشخص کند و سیاست صبرو انتظار راهبردی را کنار بگذارد. چونکه آنچه مشخص می باشد این است که اتخاذ این سیاست از سوی تهران از جانب باکو سستی و ضعف قلمداد می گردد و باید با زبان دیگری با کودک سیاستمداران باکویی سخن گفت.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
مردم جمهوری باکو از نظر نژادی یکدست نیستند و اقوام گوناگونی انجا زندکی میکنند. ما باید روی یک میلیون ایرانی ساکن لنکران جمهوری باکو و ایرانیان ساکن نخجوان و اعضای حسینیون کار فرهنگی کنیم تا در جنگ روانی موجود در جبهه ما کار کنند. 
اتفاقا باکو با پای خود درحال وارد شدن به مهلکه ای است که پایان آن الحاق جمهوری آذربایجان به ایران است.شاید مماشات اینگونه حاکمیت به این دلیل است تا باکو کاملا وارد این توری که برایشان پهن کرده ایم بشوند.یک شکارچی خوب پس از پهن کردن دام آرام و خونسرد به انتظار می نشیند تا شکارش کاملا دراین تور پهن شده قرارگیردتا امکان فرارنداشته باشد.پس این صبرایران را به مثابه همان صبر شکارچی باید قلمدادکرد چرا که با واکنش زودهنگام ممکن است شکار بگریزد. چوب را اب فرو گر نبرد دانی چیست.... عارش اید ز فرو بردن پرورده خویش.....تهران رفتارهای ابلهانه استاندار باکو را جدی نمی گیرد زیرا می داند مستاجر ابله باکو رفتنی است و انکه می ماند ملت مسلمان و برادر ما در اذربایجان است که چون فرزنندی عزیز برای مام میهن در بزنگاه حوادث وظیفه تاریخی خود را به انجام خواهد رسانید...استاندار باکو از نفوذ چشمگیر جمهوری اسلامی در منطقه خوابهای اشفته می بیند مردمان آنطرف رودخانه های ارس ، اترک ، هامون و اروند کنار را ما دوست داریم و همگی آنها را از خودمان می دانیم . ایران زلنسکی نوچه ناتوررابه مخمصه انداخته وناتودرصورت پیروزی دراکراین ازالهام علفی بعنوان زلنسکی دوم علیه ایران استفاده خواهدکرد ولی اتحاداستراتژیک ایران وروسیه اکراین رابه باتلاق ناتو وسرطانی کشنده برای اروپا تبدیل کرده است. 
