مروری بر مناسبت‌های امروز ۱۷ آذر

گروه سیاسی: در این مطلب مروری خواهیم داشت بر وقایع و مناسبت هایی که در هفدهم آذر این وقایع و مناسبت ها عبارت هستند از: درگذشت سید محمدباقر درچه‌ای از مراجع تقلید در سال ۱۳۰۲، اعدام سردار علیمردان خان بختیاری (شیرعلیمردان) در سال ۱۳۱۷، آغاز بلوای نان با تجمع و تظاهرات مردم در میدان بهارستان تهران به دلیل کمبود نان در جریان جنگ جهانی دوم و اشغال ایران به وسیله متفقین در سال ۱۳۱۳، شهادت شاهرخ ضرغام مشهور به «حرّ انقلاب» در سال ۱۳۵۹، اعتراف رژیم بعث عراق به استفاده از سلاح‏‌های شیمیایی در جنگ تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۸۱.

درگذشت سید محمدباقر درچه‌ای از مراجع تقلید در سال ۱۳۰۲:

سیّد محمّد باقر دُرچه‌ای (۱۲۶۴-۱۳۴۲ق)، از فقهای شیعه قرن سیزدهم و چهاردهم قمری و از اساتید حوزه علمیه اصفهان بود. او در نجف نزد میرزای شیرازی و میرزا حبیب الله رشتی و در اصفهان نزد محمد باقر خوانساری شاگردی کرد. از شاگردان وی می‌توان به سید ابوالحسن اصفهانی، حاج آقا حسین بروجردی، میرزا علی آقا شیرازی و رحیم ارباب اشاره کرد. پس از درگذشت سید اسماعیل صدر برخی از مردم اصفهان و شهر‌های دیگر از او تقلید می‌کردند.

اعدام سردار علیمردان خان بختیاری (شیرعلیمردان) در سال ۱۳۱۷:

علی‌مردان خان از باب محمود صالح و شاخه چهارلنگ بود. مادرش، سردار بی بی مریم در جنگ اول جهانی علیه نیرو‌های اشغالگر روس و انگلیس قیام کرد. پدرش در جوانی در اثر توطئه‌ای فامیلی کشته شد. علی‌مردان خان، کودکی خود را نزد مادربزرگ مادری‌اش، بی بی فاطمه چهارلنگ کیانرثی و همچنین دایی‌های خود، علیقلی خان سردار اسعد و سردار ظفر گذراند و به مکتب رفت.

در جوانی، از سواران بختیاری در قیام مشروطه بود. در سال ۱۳۰۲ خورشیدی بعد از مجزا شدن طوایف چهارلنگ از هفت لنگ به همراه برادر خود محمد علی خان، به عنوان رؤسای این طایفه تعیین گردیدند. علیمردان خان پس از چندی علیه دولت رضاشاه شورید که باعث تصرف شهرکرد و شمال خوزستان گردید، اما نهایتاً با تهاجم ارتش و دخالت دیگر خوانینِ بختیاری پس از یکسال جنگ در فرخ شهر، حاضر به تسلیم شد و به زندان قصر منتقل گردید. سرانجام در سپیده دم سال ۱۳۱۳ خورشیدی و برخلافِ امان نامه‌ای که رضاشاه صادر کرده بود، در برابر جوخه اعدام قرارگرفت.

آغاز بلوای نان با تجمع و تظاهرات مردم در میدان بهارستان تهران به دلیل کمبود نان در جریان جنگ جهانی دوم و اشغال ایران به وسیله متفقین در سال ۱۳۱۳:

شورش نان (یا غائله نان؛ بلوای نان) اشاره به خیزش و اعتراض مردم تهران نسبت به قحطی مرگباری است که ۱۷ آذر سال ۱۳۲۱ نقطه اوج آن بود. گروهی از مردم به مجلس شورای ملی ریختند و تنی چند از نمایندگان را به باد کتک گرفتند. گروهی دیگر به خانه نخست‌وزیر وقت قوام السلطنه حمله بردند و آنجا را غارت و تخریب کردند.
قوام السلطنه روزنامه‌های پایتخت را بست و قرار شد سپهبد احمد امیراحمدی شورش مردم یا به قول خودش «غائله» را خاموش کند.

به دستور امیراحمدی و سرتیپ اعتماد مقدم رئیس شهربانی، مأموران نظامی به روی تظاهرکنندگان آتش گشودند و خیزش مردم را با شّدت تمام سرکوب کردند که شمار زیادی کشته و زخمی به جای گذاشت.

شهادت شاهرخ ضرغام مشهور به «حرّ انقلاب» در سال ۱۳۵۹:

در۱۷ آذر ماه ۱۳۵۹ شاهرخ ضرغام در ساعت ۹ صبح در عملیات پاکسازی جادهٔ آبادان- ماهشهر، نخستین گلوله آر پی جی را به سمت تانک‌های عراقی شلیک کرد. آن‌ها نیز بی امان شلیک می‌کردند. گلوله‌ی دوم شاهرخ به سمت تانک اصابت کرد که در اثر این گلوله تانک با صدای مهیبی منفجر شد. شاهرخ برای شلیک گلوله‌ی سوم بر روی خاکریز رفت که در همین لحظه صدایی به گوش رسید. حفره‌ای از گلوله تیربار تانک عراقی‌ها بر روی سینه شاهرخ ضرغام، ایجاد شده بود که به شدت خونریزی داشت. بدن او در خون، غرق شده بود. سرباز‌های عراقی از شدت خوشحالی در کنار پیکرش هلهله می‌کردند. گوینده عراقی هم می‌گفت: «ما شاهرخ، جلاد حکومت ایران را کشتیم.» پیکر شاهرخ ضرغام در دشت ذوالفقاریه حد فاصل جاده آبادان- ماهشهر جا ماند و دیگر از پیکر او هیچ اثری پیدا نشد.

اعتراف رژیم بعث عراق به استفاده از سلاح‏‌های شیمیایی در جنگ تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۸۱:

پس از آن که سال‏‌ها از پایان هشت سال دفاع مقدس گذشته و سازمان ملل، عراق را به عنوان آغازگر جنگ معرفی کرده بود، مقامات بلند پایه عراقی با اعتراف به استفاده بغداد از سلاح‏‌های شیمایی در جریان جنگ هشت ساله با ایران ادعا کردند که عراق مجبور به استفاده و به کارگیری این نوع تسلیحات شده است. این در حالی است که ایران در طی جنگ بار‌ها از حملات شیمیایی عراق به مردم ایران و رزمندگان اسلام خبر داده و خواستار رسیدگی به آن بود ولی با سکوت مجامع بین‏المللی مواجه می‏ گردید. رژیم بعث عراق در حالی دست به بمباران‏‌های شیمیایی وسیع در جنگ می‏ زد که مجامع جهانی و معاهدات ژنو، استفاده از تسلیحات کشتار جمعی از جمله شیمیایی در جریان جنگ‏ها را منع کرده‏اند.