روز شهادت مظلوم‌ترین فرد دشت کربلا فرا رسید

به گزارش بولتن نیوز، حسن طاهری در پیرامون مهمترین وقایعی که در روز دهم ماه محرم بر کاروان کربلا گذشت گفت: روز دهم محرم که عاشورا نام دارد «امام حسین (ع)» بعد از نماز صبح سپاه خود که متشکل از ۳۲ تن سواره و ۴۰ تن پیاده بود را به سه دسته تقسیم کردند و فرماندهی یک گروه را خود و دیگر گروه‌ها را به «زهیر بن قین» و «حبیب بن مظاهر» واگذار کردند. همچنین پرچم سپاه را به حضرت «ابوالفضل (ع)» سپردند. سپس دو سپاه در برابر هم صف آرایی کردند و آماده نبرد با یکدیگر شدند.

وی به نصیحت‌های «امام حسین (ع)» به سپاه دشمن اشاره و ابراز کرد: «امام حسین (ع)» پیش از آغاز جنگ، تلاش بسیاری کردند تا از خونریزی و کشتار مسلمانان در هر دو طرف جلوگیری کنند. اما دشمن که به تعداد سپاه خود مغرور بود به هیچ پیشنهادی پاسخ مثبت نداد و خواهان آغاز جنگ بود، در این میان حر بن یزید ریاحی تمیمی که یکی از فرماندهان دلیر و شجاع سپاه عمربن سعد بود از خواب غفلت بیدار شده و به نزد «امام حسین (ع)» رفته و تقاضای بخشش نمود. «امام حسین (ع)» نیز با مهربانی از حر بن یزید استقبال کردند و موجب تقویت ایمان او شدند.

طاهری به حضور حر در لشکر «امام حسین (ع)» اشاره و ابراز کرد: برخورد خوب و پسندیده «امام حسین (ع)» بود که زمینه تحول در حر را فراهم کرد، حر فرمانده لشکر دشمن بود، اما در ملاقات اول وقتی تشنه به لشکر «امام حسین (ع)» رسید ایشان فرمان دادند تا به وی آب دهند تا سیراب شود، حر شاهد سبک زندگی «امام حسین (ع)» در طی ده روز بود و برخورد «سیدالشهدا (ع) بود که او را در مسیر درست قرار داد، در عین حال او در دوران کودکی «امام حسین (ع)» را می‌شناخت و ارادات ویژه به خاندان «رسول اکرم (ص)» داشت اگر در ابتدا راه را بر «امام حسین (ع)» بست، اما در روز عاشورا خجالت زده و سر افکنده نزد «امام حسین (ع)» آمد و از ایشان در خواست بخشش کرد.

وی به حملات دشمن به سپاه «امام حسین (ع)» اشاره و اظهار کرد: عمربن سعد با رها کردن تیر به سوی یاران «امام حسین (ع)» جنگ را به صورت رسمی آغاز کرد، در مدت کوتاهی معادلات نظامی دشمن به هم ریخت، زیرا سپاه کمتر از صد نفری «امام حسین (ع)» که برخی از آنان را نوجوانان و یا کهن سالان و سالخوردگان تشکیل می‌دادند، چنان با شجاعت در برابر سپاه چند ده هزار نفری دشمن مبارزه می‌کردند که برای دشمن بسیار گران تمام شد.

این کارشناس علوم قرآنی بیان کرد: اهمیت ویژه «امام حسین (ع)» به نماز در ظهر هنگام عاشورا سبب شد تا دستور توقف جنگ دادند و همه به نماز ایستادند. دشمن این وقفه را نپذیرفت و به جنگ خود ادامه می‌داد، اما «سیدالشهدا (ع)» با یاران اندک خود نماز ظهر را به صورت نماز ویژه زمان جنگ به جای آوردند، فردی به عنوان سعید بن عبدالله حنفی، یکی از مامورانی بود که محافظت «امام حسین (ع)» را در زمان نماز ظهر برعهده گرفت او هر تیری که به سوی امام پرتاپ می‌شد خود را سپر بلا می‌کرد او آنقدر ایستادگی کرد تا نماز «امام حسین (ع)» به پایان رسید، سپس به روی زمین افتاد و به شهادت رسید پس از نماز بسیاری از یاران جوانان بنی هاشم به شهادت رسیدند.

وی اظهار کرد: «امام حسین (ع)» با شهادت یاران خود به سوی خیمه گاه بازگشتند و «اما سجاد (ع)» را که در بستر بیماری بودند به عنوان جانشین خود تعیین کرد، سپس از خانواده و خواهر گرامیشان حضرت «زینب کبری (ع)» خداحافظی و توصیه‌های لازم را انجام دادند در عین حال از حضرت «زینب (س)» در خواست کردند تا ایشان را در نماز‌های شب خود دعا کنند، «امام حسین (ع)» برای نبرد به سوی دشمن رفتند در حالی که تمام یارانشان به شهادت رسیده و تنهای تنها مانده بودند ایشان در هر فرصتی به سوی خیمه گاه می‌آمدند و کودکان و زنان بی پناه را تسلی می‌دادند.

طاهری به شهادت حضرت «علی اصغر (ع)» اشاره و بیان کرد: در یکی از این بازگشت‌ها «امام حسین (ع)» فرزند شیرخواره خود را برای سیراب کردن به سوی دشمن آوردند، اما دشمن سنگ دل به آن طفل شیرخوار رحم نکرد و حضرت «علی اصغر (ع)» را هدف تیر قرار داد. «امام حسین (ع)» پیکر بی جان حضرت «علی اصغر (ع)» را به خیمه بازگرداند و به مبارزه ادامه دادند تا سر انجام بر اثر جراحت‌های بسیار بر زمین افتادند، در همین لحظات بود که حضرت «عبدالله بن الحسن (ع)» از خیمه‌ها به سوی «امام حسین (ع)» دوید و دو دستش توسط دشمن قطع و روی بدن عموی بزرگوارشان به شهادت رسیدند در آخرین لحظات نیز شمر بن ذی الجوشن، به سوی بدن نیمه جان «امام حسین (ع)» رفت و با قساوت سر مبارک «امام حسین (ع)» را از قفا جدا کرد، سپس سر بریده را به خولی تحویل داد تا به نزد عمر بن سعد ببرد.