آدم حسابی بودن در دوره ی آدم نماها به سبک محسن چاوشی

گروه فرهنگی - مصطفی مطهری: سلبریتی و سلبریستیم دو مفهوم همپوشاننده و همسو اما پیچیده و مجزا از هم هستند یکی به معنای شخصیت اجتمعی افراد مشهور  و دیگری به معنای یک پدیده یا اتفاق و جریان اجتماعی – فرهنگی می باشد که قائم به شخص نیست و حول محور فرد سلبریتی اتفاق می افتد؛ اگرچه سلبریتی به تمام افرادی گفته می شود که در حوزه فعالیت هایشان الیت و نخبه هستند اما این مفهوم در کشور ما بیشتر با نام هنرمندان در عرصه های مختلف هنری و ورزشکاران شناخته می شود.

به گزارش بولتن نیوز، در ارتباط با سلبریتی و پدیده سلبریتیسم در کشور ما، آنچه عیان و روشن است استفاده از ابزار شهرت برای هیاهو آفرینی از سوی سلبریتی هاست یعنی سلبریتیسم به عنوان بعد منفی اشتهار اجتماعی. اینکه سلبریتی ها تلاش می کنند هیجانات اعتراضی بیافرینند و آب را گل آلود کنند و خلاف روند حرکت کنند بخش اعظم از ماجرای جریان سلبریتیسم در کشور ما می باشد. با این وجود هستند افرادی از سلبریتی ها که از شهرت و آوازه ای که دارند در خدمت منافع مردم استفاده کنند. در واقع این دسته از سلبریتی ها منافع عمومی را بر منفعت پیدا کردن فالورهای فیک ترجیح می دهند و اولویتشان این است که از موقعیت شغلی شان به واسطه شهرتی که دارند در خدمت به مردم و جامعه استفاده کنند.

«محسن چاوشی» از جمله این سلبریتی هاست. چاوشی به عنوان یک خواننده پاپ مردمی در طول سال های فعالیتش نه تنها حاشیه سازی نکرده است بلکه همواره تلاش کرده تا از حاشیه دور باشد تا بهتر بتواند به مردم کمک کند. در واقع چاوشی توانسته به واسطه نقش آفرینی هنری که در عرصه اجتماعی دارد راهگشای بخشی از مشکلات مردم باشد. این ایفای نقش مثبت چاوشی و استفاده مناسب و بهینه از موقعیت شغلیش برای حل مشکلات مردم را می توان در سخنان اخیر «علی شمس»مدیرعامل ستاد مردمی رسیدگی به امور دیه و کمک به زندانیان نیازمند دید. بطوریکه طبق گفته وی« در ۲ سال اخیر تعداد ۸۵۱ زندانی غیربزهکار تحت حمایت ستاد دیه کشور با رقم اهدایی هفت میلیارد و ۴۵۰ میلیون تومانی علاقمندان و دنبال‌کنندگان صفحه اجتماعی محسن چاوشی از بند حبس رهایی یافته‌اند».

نکته قابل توجه در این باره این است که مصادیقی چند از این گونه نقش آفرینی های چاوشی در عرصه اجتماعی وجود دارد که ذکر آنها ما را از علت اصلی نگارش این یادداشت دور خواهد کرد. به واقع آنچه موجب شده تا این یادداشت به نگارش در آید اشاره به نقش متفاوتی است که چاوشی در کالبد یک سلبریتی ایفا می کند. بطوریکه چاوشی نه تنها گرفتار رزق و برق های سلبریتیستی نشده بلکه نحوه رفتار و عمل وی نشان می دهد خود را از سبلریتی زدگی رها کرده و منش دست گیری و عیاری را در سلبریتی بودن احیا کرده است.

خلاصه کلام اینکه، می توان مانند محسن چاوشی، سلبریتی دردمند و مردم دار بود و از جایگاه و موقعیتی که در آن هستید برای حل مشلات مردم استفاده کنید. به جای هیاهوی های کاذب و هیجانی در اوج آرامش به وظیفه ای که در قبال مردم دارید عمل کنید.