شرایط اسفناک ماموران انتظامی و تهور اراذل و اوباش

گروه اجتماعی: فیلمی در فضای مجازی دست به دست می چرخد ؛ در این فیلم چند نفر از اراذل و اوباش با فحاشی در شهرک مرتضی گرد تهران در حال عربده کشی هستند. ماجرا وقتی عجیب تر می شود که یکی از ماموران نیروی انتظامی با نام فاتحی از کلانتری 171 مصطفی خمینی تهران که گویا گروهبان یکم می باشد وارد معرکه می شود و به طرز وحشیانه ای مورد حمله قرار می گیرد. در حقیقت اتفاق مذکور گویای تکرار دوباره مظلومیت ماموران امنیت می باشد که در نبود قانون باید جانشان را در راه تأمین امنیت در مواجهه با اوباش ها کف دست بگیرند و قادر به دفاع از خود نباشند.

به گزارش بولتن نیوز، واقعیت این است که آنچه در محیط پیرامون ما در حال روی دادن می باشد حاکی از آن است که ماموران و حافظان امنیت در مسیر برقراری و صیانت از امنیت اجتماعی و نظم عمومی، احساس امنیت نمی کنند. این ادعا در ارتباط با وقایع و حواداثی است که برای ماموران ناجا در حین برخورد با اراذل و اوباش روی می دهد. بطوریکه بارها نیز گفته شده و همه خواهان تصویب قوانینی جهت مراقبت از جان ماموران ناجا در ذیل برقراری امنیت شده اند، اما کاستی ها و قصورهای موجود در این باره موجب شده تا شاهد شنیدن و دیدن اخباری مبنی بر جراحت، صدمه و حتی شهادت برخی از این عزیزان در مسیر انجام وظیفه باشیم.

این موضوع که باید قانونی حمایتی جهت حمایت و صیانت از مأموران انتظامی در برابر اتفاقات موجود وضع گردد پیش تر در یادداشتی با عنوان «قانون تا کی باید به ضرر پلیس ها باشد؟ » به دنبال ماجرای شهادت «سرهنگ دوم علی اکبر رنجبر» جانشین پاسگاه بیدزرد شهرستان شیراز در پایگاه بولتن نیوز بدان پرداخته شد و در آن یادداشت بطور صریح و روشن گفته شد که آنچه سبب می شود تا این دسته از اتفاقات رخ دهد فقدان وجود قوانین تدافعی برای مأموران ناجا می باشد و عدم وجود همین قوانین و نبود آزادی عمل برای ماموران انتظامی در مواجهه با اراذل و اوباش موجب شده تا آنها هر لحظه در معرض خطر باشند. از این رو برای تغییر در شرایط موجود ابتدا باید حفاظت از جان پلیس به یک قاعده قانونی تبدیل شود و ثانیاً اینکه قانون جدید باید به گونه ای باشد تا برهم زنندگان نظم و امنیت و ازاذل و اوباش دیگر جسارت خلق موارد این چنینی را نداشته باشند.

با این وجود علیرغم هشدارها، تقاضاها و مطالبات در زمینه تغییر قانون جهت صیانت از جان ماموران ناجا، آنچه روی داده حاکی از آن است که گویا تلاش ها برای تغییر در روند مذکور، فصلی شده و برمبنای رویدادهای خبری است. به عبارت بهتر هر وقت اتفاق ناگواری در این باره برای ماموران انتظامی روی  می دهد همگان یاد تغییر قانون جهت حفاظت از جان حافظان امنیت خواهیم افتاد. ماجرای شهرک مرتضی گرد مصداق این اتفاق یادآوری ها پس از فراموشی هاست. سوال اینجاست که این مسئله باید تا کجا ادامه پیدا کند و چند نفر از ماموران امنیت مورد حمله قرا بگیرند تا واضعان قانون به فکر تهیه و تدوین قوانین جدید باشند و قانون را تغییر دهند؟ چرا با سهل انگاری در این باره امنیت اجتماعی را مورد هدف قرار می دهند؟

آنچه انتظار عمومی است وضع قوانین و مقررات جهت حفاظت از جان حافظان امنیت و ماموران انتظامی می باشد. در واقع هر ثانیه دیرکرد و دیر عمل کردن جهت ایجاد تغییرات در روند مذکور آسیبی چند جانبه در حوزه امنیت اجتماعی به همراه خواهد آورد و شکل گیری اتفاقات ناگوار از این قبیل را افزایش خواهد داد.