سخنی با برخی شخصیت های عراقی در خصوص موشک باران مقر رژیم صهیونیستی در اربیل

گروه بین الملل: نادر کیانی، خبرنگار حوزه بین الملل و امور منطقه ای، در یادداشتی نوشت؛ روز گذشته مقر جاسوسی رژیم صهیونیستی در کردستان عراق مورد هدف حملات موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قرار گرفت که علاوه بر ایجاد خوف و وحشت در دل دشمنان و شادی ملت مسلمان و محور مقاومت، واکنش های مختلفی دیگری نیز مخابره شد. مواضع بعضاً وحشت زده که از ضدانقلاب معاند گرفته تا سناتورهای آمریکایی و رسانه های رژیم صهیونیستی و برخی شخصیت های عراقی اتفاقاً همنوایی در این خصوص داشتند و تفسیر تمامی آنها خروجی وحشت و مثمر ثمربودن اقدام را مخابره می کرد.

به گزارش بولتن نیوز، قطعاً این اقدام منجر به خوشحالی و شادی ملت مقاومت و انسانهای تحت ستم نه تنها در عراق و سوریه و یمن بلکه اقصی نقاط جهان شد. چنانکه خشم دشمنان و کشورهای مستکبر را در پیش داشت. نکته حائز اهمیت مواضع ضد و نقیض برخی شخصیت های عراقی بود که شاید خیلی جای تعجب نداشته باشد و به هر حال دردل بحران ها خیلی از شخصیت ها بروز و ظهور پیدا می کنند. شخصیت هایی که چند روز پس از اقدام تروریستی علیه سردار مقاومت و ابومهدی مهندس هنوز شک و دلهره داشتند که این اقدامات را تروریستی بخوانند یا خیر قطعاً نمی توانند حامی عزت، استقلال و حقوق مادی و معنوی ملت عراق باشند.

سخن اول با مطبوعات اقلیم کردستان عراق است. فارغ از اینکه آبشخور فکری این جریانات کدام خط دهی ایدئولوژیک است در چهارچوب منطق و فارغ از پیش داوری چند سوال از آنها ناگهان به ذهن خطور میکند. نخست اینکه در اقدام موشکباران سپاه نه خون از دماغ یک کُرد عراقی جاری شد ونه خسارتی به زیرساخت ها، منازل وتأسیسات اکراد عراقی وارد شد. این همه هیاهو آیا به خاطر به خطر افتادن منافع آمریکا و رژیم صهیونیستی است؟ قطعاً حقوق اکراد عراقی در میان نیست چون آسیبی وارد نشده به اذعان دولتمردان کُرد عراقی هیچ آسیبی به آنها وارد نشده و تا جایی که ذهن نگارنده یاری میکند، طبق کنوانسیون های بینالمللی خاک کنسولی در حقیقت حوزه سرزمینی آن کشورمحسوب میشود و زمانی که اماکن مربوط به آمریکا ورژیم صهیونیستی هدف قرار گرفته تفسیر آن نقض حریم آمریکا و اسرائیل است نه خاک کردستان! پس آیا از این بابت ناراحت هستید؟

جبغ بنفش شما چه معنا دارد؟ نقض حقوق اکراد که در میان نیست! آیا نگران نقض حریم هوایی کردستان عراق هستید؟ باید عرض شود به صورت روزانه توسط ترکیه به بهانه حضور پ.ک.ک نقض می شود و طی دو سال اخیر روزی نبوده که کُرد بیگناه عراقی در حوزه اقلیم کردستان در اثر بمباران های ترکیه کشته نشود، چرا صدای شما آنجا در نمی آید؟ پس هیاهوی شما بخاطر کُرد، کردستان، اقلیم کردستان وعراق نیست!

سخن دوم با نیچروان و مسرور بارزانی است. خانواده بارزانی حداقل حیاط فعلی اش در کردستان عراق را مدیون فداکاری شهید سلیمانی به خاطر دفاع از اربیل در برابر داعش است! اعترافی که بزرگ خاندان بارزانی یعنی مسعود بارزانی جلوی تمامی دوربین های تلویزیونی مدعی شد و اقرار کرد.زمانی که مردم ایران زیربار بمبارانهای موشکی صدام در اوضاع سخت اقتصادی و معیشتی زندگی می کردند اما بر خود فرض می دانستند که نان سفره خود را با آوارگان کُرد عراقی تقسیم کنند. بگذریم که مسعود بارزانی پس از شهادت سردار و ابومهدی مهندس کمترین واکنشی درمحکومیت آن انجام نداد، نیچروان بارزانی نیز جرأت نکرد این واقعه را اقدامی تروریستی خطاب کند!

چه شده که اکنون لب به اعتراض گشوده و تا جایی که به خاطر داریم، شدید ترین موضع سیاسی زمان حیاتش را علیه ایران اتخاذ کرده؟ به خاطر مردم کردستان عراق و خاک کشورش است؟ خیر! موشک ها به قدری دقیق و نقطه زن بوده اند که امید خوشناو استاندار اربیل ادعا کرده خون از دماغ هیچ کُرد عراقی جاری نشده است؟ و هیچ یک از اماکن کردستان آسیب ندیده اند. آیا ابراز ناراحتی و جسارت شما به ایران بخاطر ضربه به بزرگترین اشغالگر تاریخ کشورهای اسلامی است؟ بخاطر ضربه به منافع آمریکا در منطقه است؟  در اینجاست که دوست از دشمن شناخته شده و رگه های نفاق کنار زده می شود. سوال ما از نیچروان بارزانی این است که آیا می دانید اکنون بیش از 500 روستا در اقلیم کردستان عراق در اثر بمباران های ترکیه خالی از سکنه شده است؟ ارتش ترکیه کیلوکترها داخل مرزهای کردستان عراق را نقض کرده و رسماً واردکشور شده و تا امروزبیش از یکصد کشته کُرد بیگناه عراقی(غیر از کشته های تروریست پ.ک.ک) روی دست شما گذاشته است! رسماً ترک ها تا قره هنجیر عملیات میکنند! چرا دم نمی زنید و کمترین اعتراضی به ترکیه ندارید؟

چرا در اطراف اربیل با هواپیمای بدون سرنشین کُردها را میکشند و صدای شما در نمی آید؟ چرا جرأت اعتراض به ترکیه را ندارید؟ بخاطر ماجرای هالک بانک و سرمایه گذاری خانواده بارزانی است یا بحث های رسوایی اخلاقی در ترکیه؟ بدبینانه فکر نمی کنیم اما به هر حال اثبات میکند رگ گردن شما برای مردم کردستان عراق بالا نزده و یقیناً منافع آمریکا و اسرائیل بخطر افتاده است! اما بهتر نیست جلوی چشمانتان الگوی اکراین را ببینید که به عنوان پیشانی ناتو چگونه آمریکا پشتش را خالی کرد؟ کردستان عراق که در برابر اکراین در معادلات آمریکا نقشی جزیک قطعه پازل وجه المصالحه ندارد! به خاطر آمریکایی به دوست و همسایه و ناجی دیرین خود پشت میکنید که به راحتی کردستان عراق را یکبار در جریان رفراندوم به حکومت مرکزی فروخت، یکبار در زمان داعش به داعش فروخت و بار سوم معلوم نیست دیگر سردار سلیمانی باشد که نجاتتان بدهد و شاید بار دیگر میهمان سفره ایرانی ها شدید! به خود بیایید برای چه کسی ازغیرتتان مایه می گذارید!

سخن سوم با مقتدی صدر است. شخصیتی که به تاراج دهنده میراث حوزه نجف وسرمایه های معنوی شیعه شهرت دارد. همین چند وقت پیش  بود که صدایش برای برگزاری اجلاس رژیم صهیونیستی در اربیل درآمد. اما گویا ایشان به مبارزه علیه اسرائیل تا همین حد باور دارد و اگر روزی اماکن اسرائیل وآمریکا در کردستان عراق هدف قرار گیرند رگ غیرت گردنش بالا می زند. جناب صدر روز گذشته 40 نفر از شیعیان عربستانی که شما داعیه سردمداری حوزه شیعه عربی را دارید به دار آویخته شدند! موضع جنابعالی چه بود؟ چرا اینگونه که کمرتان برای نوخلیفه عثمانی (اردوغان) و تازه به دوران رسیده سعودی (بن سلمان)  خم می شود، خونتان برای قتل عام چهل شیعه در یک روز به جوش نمی آید؟ ابراز ناراحتی یک روحانی شیعه از تخریب پایگاه رژیم صهیونیستی در عراق مسأله ای است که با هیچ منطقی جور در نمی آید جز فرهنگ نفاق یا غفلت!

جمهوری اسلامی که بارها ثابت کرده در دفاع از مردم ایران، دفع تهدیدات علیه ایران و شیعیان وضربه به بزرگ دشمن جهان اسلام یعنی رژیم صهیونیستی و انتقام خون شهید سلیمانی و ابو مهدی مهندس هیچ حد و مرزی نمی شناسد اما کسانی که امروز ابراز ناراحتی از ضربه به آمریکا و رژیم صهیونیستی می کنند و در صف هنموایان نگران از این اقدام قرار گرفته اند نیاز به مرور حافظه تاریخی خود و ماجرای صدام را ندارند و در دوره ای خود را به غفلت و تجاهل زده اند که افغانستان پیش چشمشان بود و اکراین را با گوشت و پوست و خون درک می کنند!

به هر حال شخصیت انسانها، دوست و دشمن و چهره های نفاق در بحرانها شناخته می شوند و به قول شاعر خوش بود گر محک تجربه آید به میان!