حقوق هشت ماه عقب افتاده کارگران سد شفارود مهم است یا بدهی تیم های فوتبال؟!

گروه اجتماعی ـ مصطفی مطهری: شرکت سد شفارود و مسائل پیرامون آن در ارتباط با حقوق کارگران و عدم دریافتی آنها در این باره را که بارها در پایگاه بولتن نیوز بدان پرداخته ایم، هنوز بدون هیچ گونه تغییری به همان صورت قبلی و بر روال پیشین است. یعنی اینکه نه کارگران حقوقی دریافت کرده اند، و نه کسی پیگیر مطالبات آنها بوده و نه ایده در این باره رسانه ای شده، و اینکه رویکرد مذکور نشان می دهد کارگران و خانواده های آنها برای کسی مهم نیستند و مسئولان در این باره کاری انجام نداده اند و خود را ملزم به حل آن نمی دانند.

به گزارش خبرنگار بولتن نیوز، نزدیک به یک سال است که کارگران شفارود حقوقی دریافت نکرده اند و مهم تر اینکه علیرغم تکرار و تقاضاهای پی در پی در این باره جهت رسیدگی به امور کارگران این شرکت از سوی پایگاه بولتن نیوز، هنوز هیچ اقدام مثبتی در این باره رخ نداده است. چند ماه دیگر به پایان سال نمانده و کارگران سدشفارود قریب به یک سال است که حقوقی دریافت نکرده اند و مسئولان استان گیلان از دولتی ها تا حاکمیتی ها همه تنها نظاره گر بوده اند و هیچ گونه اقدامی نکرده اند. نه استاندار گیلان، نه فرمانده سپاه گیلان، نه نماینده ولی فقیه در استان گیلان، نه نمایندگان مجلس استان گیلان و نه ...، هیچ کس و هیچ مسئول و نهادی برای کارگران این شرکت هنوز کاری نکرده و گویا اینکه همه و همه آنها را فراموش کرده اند و وضعیت آنها و خانواده هایشان کمترین اهمیتی برایشان ندارد.

این در حالی است که برای بدهی تیم های فوتبال، به دلیل جنبه تبلغاتی آن هم دغدغه مند می شوند و همه به تکاپو می افتند و ارز 4200 پرداخت می کنند تا مشکل حل شود اما در مورد کارگران شرایط ...؛ این رویکرد کم توجهی یا نادیده گفتن مشکلات بخشی از جامعه یعنی کارگران به عنوان هم استانی ها یا هموطنان باید اصلاح گردد و مسئولان خود ملزم به حل آن بدانند.

واقعیت این است که در حوزه مدیریتی، عدم رغبت به حل مسئله کارگران، علاوه بر آنکه فرار از مسئولیت و تکلیفی است که به مسئولان واگذار شده بلکه بدان معناست که برای ما مسئولان مهم نیست که مردم یا کارگران در چه وضعیتی هستند؛ به زبان ساده و عامیانه یعنی کارگر برو بمیر به ما ربطی ندارد که در چه وضعیت و شرایطی قرار داری. به همین رو حل مسئله کارگران شفارود نیازمند دو اقدام مهم در حوزه مسئولیتی – مدیریتی است اول تغییر نگاه مسئولان از اقدام به واسطه تبلیغات تا اقدام جهت رضای خدا و انجام تکلیف، دوم در صدر قرار گیری مشکلات مردم و جامعه و حل آنها در رأس وظایف و مسئولیت ها.