آیا وزرات خارجه در دستان امیرعبداللهیان است؟

گروه سیاسی- مصطفی مطهری: امروز ماراتن بررسی صلاحیت ورزای پیشنهادی رئییس جمهور برای کسب رای اعتماد از خانه ملت، به یکی از وزراتخانه های حساس و ویژه رسید. وزارت امور خارجه به عنوان خط مقدم سیاست های نظام در عرصه سیاست خارجی و دیپلماسی کشور به عنوان یک وزراتخانه  حاکمیتی از حساسیت بالایی برخوردار می باشد. فرد معرفی شده از سوی دولت برای در اختیار گرفتن سکان اداره این وزارتخانه «حسین امیر عبداللهیان» از خانواده وزارت خارجه می باشد.

به گزارش بولتن نیوز، جلسه بررسی صلاحیت ایشان برای کسب آرای نمایندگان مردم در ابتدا مطابق موارد پیشین با اظهارات سخنگوی کمیسیون مربوطه یعنی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس آغاز شد که ضمن اعلام موافقت این کمیسیون با برنامه‌های حسین امیرعبداللهیان برای تصدی پست وزارت امور خارجه و از تطابق این برنامه‌ها با اسناد بالادستی خبر داد.

اگرچه امیرعبداللهیان از جمله افرادی است که دارای سابقه و تجربه های مدیریتی در این وزارت خانه و موارد مشابه به آن در با ارتباط مسائل مختلف دیپلماتیک(دیپلماسی پارلمانی) می باشد اما با این وجود مخالفان وی جهت تصدی این جایگاه در مجلس شورای اسلامی با ادله هایی به اظهارات وجوه مخالفت خود با ایشان پرداختند. مواردی که از سوی مخالفان وزیر پیشنهادی مطرح شد عمده آمنها حول مسائلی از جمله تشریح دیپلماسی اقتصادی، دیپلماسی عمومی، معرفی رویکرد و شاخص های مورد نظر ایشان در عرصه منطقه ای در ارتباط با محور مقاومت و مواضعشان در ارتباط با چگونگی آرایش و اجرای سیاست تعیینی کشور در عرصه سیاست خارجی بود. از جمله مطالبات نمایندگان مخالف و حتی موافق امیرعبداللهیان، توضیح در خصوص چگونگی کنش این وزرات خانه در ذیل تصدی و مدیریت ایشان در مسیر مطالبه، خوانخواهی و قصاص قاتلان عملیات تروریستی در به شهادت رساندن حاج قاسم سیلمانی در حوزه دیپلماتیک بود.

در واقع تجربه، تحرک و پویایی امیرعبداللهیان در عرصه معادلات و تحولات در جریان منطقه و شناخت ایشان از مناسبات موجود در آن همانگونه که نقطه قوت و مزیت بالفعل ایشان می باشد می تواند در قالب پاشنه آشیل ایشان هم مطرح باشد. در واقع روایت پردازی های گفتمانی از مواضع جمهوری اسلامی علیه تروریسم در عرصه جهانی و فعالیت فعالی که دستگاه دیپلماسی می تواند در این زمینه در فضای بین المللی انجام بگیرد و نیز عدم توجه بازوهای وزرات خارجه در راستای تقویت و اجرای دیپلماسی اقتصادی در زمان معاونت وزارت امور خارجه در حوزه معاونت عربی و افریقایی و...   به عنوان نقطه ضعف هایی برای امیرعبداللهیان مطرح می باشد که سوی مخالفان نیز به آن اشاره شد. به علاوه اینکه مسئله سابقه همکاری ایشان با محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه دولت های یازدهم و دوازدهم و علی لاریجانی ریاست پیشین مجلس شورای اسلامی از یکسو و عدم جهت گیری صریح ایشان در ارتباط با برجام و احقاق حقوق مردم کشور از جانب وزیر پیشنهادی از سوی دیگر بود. مضافاً اینکه مخالفان با طرح مسائلی چون فقدان تشریح برنامه ها از سوی وزیر پیشنهادی مانند اشاره به سیاست خارجی متوازن بدون توضیح و تشریح موضوع و مبنای عمل و اجرای آن بود. 

وزیر پیشنهادی پس از صحبت های موافقان و مخالفان برنامه های خود را بر اساس تاکید بر اولویت های سیاست خارجی بر سه اصل اساسی عزت، حکمت و مصلحت، تأکید میدان در کنار دیپلماسی و همسو یی آنها با هم در یک خط و مدار را به عنوان بازوی قدرتمند تامین منافع ملی و امنیت ملی و استفاده از ظرفیت های دیپلماسی عزتمند عنوان کرد؛ وی در ادامه اظهار داشت که سیاست خارجی متوقف در یک حوزه و قاره نخواهد بود و با اولویت گذاری ها تعامل با کشورها را تعیین خواهند کرد. از این رو اولویت اولیه در حوزه سیاست خارجی دولت سیزدهم، همسایه محوری است. ایشان در ارتباط با مذاکرات بیان داشتند دنبال کننده مذاکرات هستند و مخالف فریسایشی شدن آن هستند و به علاوه در خلال مذاکرات منافع مردم و کشور مد نظر می باشد. امیرعبداللهیان در ارتباط با ایرادات وارد شده به وی از سوی مخالفان در ارتباط با دیپلماسی اقتصاد گفت که عدم توجه به مسائل اقتصادی و ظرفیت های رایزنی اقتصادی، نقیصه ای است که در طول چند دهه گذشته در وزارت خارجه وجود داشته است. وزیر پیشنهادی برای تصدی و اداره وزرات خارجه در رابطه با رویکردهای ایشان در راستای حمایت از محور مقاومت ضمن ارائه نکاتی، بیان داشتند که حمایت از محور مقاومت بی تردید یکی از برنامه های مهم و غیرقابل تغییر دولت سیزدهم  در عرصه خارجی است و وزرات خارجه خود را مسئول اجرای آن می داند.

در مجموع آنچه از سوی مخالفان امیر عبداللهیان مورد خطاب جمعی مخالفان بود کلی بودن و ابهام در برنامه های وزیر پیشنهادی، عدم شفافیت برنامه اقدام ایشان در عرصه دیپلماسی اقتصادی و نداشتن همت و اراده ای در زمینه احیای آن، بی توجهی به برنامه ششم توسعه علیرغم داشتن مسئولیت های قبلی مرتبط با موضوع مذکور و طرح موارد مرتبط با مسائل منطقه ای بود که تلاش شد از سوی ایشان به آنها پاسخی در خلال صحبت هایشان داده شود.