شارلاتانیزم و پوپولیسم در مناظره اول

گروه سیاسی- مصطهری مطهری: واژگان شارلاتان، شارلاتانیزم و پوپولیسم از جمله واژگانی است که حاوی و حامل مضامین کاربردی هستند که سال هاست در ادبیات سیاسی جامعه ما جایی برای خود در میان مردم باز کرده اند. در واقع دلیل ترویج این لغات و مفاهیم مترتب بر آنها در جمعه و فضای سیاسی – اجتماعی کشور، استفاده سیاسیون و کاربرد پرتکرار آنها از واژگان جهت انتقال مفاهیم مورد نظرشان می باشد.
به گزارش بولتن نیوز، همتی و مهرعلیزاده امروز عصر در اولین مناظره نمود واقعی مفهوم شارلارتانیزم را به نمایش گذاشتند؛ در یک بیان ساده شارلاتان کسی است که خود را واجد توانمندی ها و ویژگی ها و دانش معرفی می کند که فاقد آنهاست و تنها نقش دارا بودن آنها را بازی می کند؛ به علاوه اینکه باید تأکید داشتکه شارلاتان در جهت تحقق اهدافش ابایی ندارد که از هرچیزی ولو دروغ، افترا و فریب استفاده کند. شارلاتانیزم نیز مرام و مسلکی است که فرد یا گروه در جمیع جهات خود را چنان می نمایانند که نیستند؛ همتی در همان ابتدای مناظره اول بر طبل فریب کوبید و بسان شارلاتان های بازاری از درِ توهین، و تخریب پا به مناظرات و ادامه آن گذارد. رویکرد مهرعلیزاده نیز در این باره در سطحی رقیق تر مشابه همان چیزی بود که همتی پیش گرفته بود با این تفاوت که ماموریت همتی تاختن به انقلاب و نمایندگان و نامزدهای منتسب به این جریان بود در حالی که سیاست دستوری به مهرعلیزاده در این مناظره هجمه و هجوم همه جانبه به جناب آقای رییسی و ایجاد شبهه های تبلیغاتی درباره ایشان بود.
نکته دیگر در این باره این است که همتی به طرز ناشیانه ای تلاش می کرد با رویکرد دستوری – تکویری – توهینی ضمن برافروخته کردن کاندیداها به مدیریت فضای مناظرات بپردازد که عملاً شرایط نشان داد که ناموفق ماند. و اما نکته دوم اینکه همتی برای تبرئه کردن خود از دولت فعلی تلاش می کرد خود را به مردم و از مردم نشان دهد، موضوعی که بشدت تصنعی و ساختگی به نظر می رسید. به علاوه اینکه استفاده از واژه پوششی به عنوان یک واژه لوث شده در فضای سیاسی کشور، دستاویز تاکتیکی همتی برای مظلوم نمایی از خود و موقعیتش در شرایط حال و تطهیر خود از تجارب معیوب مدیریتی اش در دولت تدبیر و امید بود.

از سوی دیگر باید خاطر نشان کرد که شاخص های تعریفی پوپولیسم توسط همتی و مهرعلیزاده به اکران عمومی رسید؛ به عبارت بهتر اینکه همتی و مهرعلیزاده نشان دادند که بیش از آنکه به دنبال تشریح برنامه برای حل معضلات کشور باشند به دنبال سیاسی بازی هستند؛ در واقع مناظره اول به وضوح نشان داد که این همتی و مهرعلیزاده بودند که گرفتار پوپولیسم و فریبکاری هستند، همان انگ و برچسبی که خدم و حشم این قبیله سیاسی به جریان انقلاب می زنند. گرایش به عوامفریبی در گفتار و کلام این دو نامزد ریاست جمهوری آن چنان موج می زد که بجای پاسخ گویی به سوالات درصدد طفره رفتن با سیاسی کاری بودند. همین که همتی به دنبال امان نامه بود و مهرعلیزاده رقیب خود را رییسی می دانست گویای این موضوع بود که این دو، حضور در مناظره اول را بر انحراف افکار عمومی از واقعیت های موجود در جامعه به سمت حاشیه سازی ها بی مورد و بی دلیل قرار داده بودند.
در حقیقت همتی و مهرعلیزاده به عنوان شبه اقتصاددانان انتخابات ریاست جمهوری با این حاشیه سازی ها نشان دادن فاقد گفتمان و برنامه هستند؛ مضافاً اینکه فاقد شاخص های انقلابی – جهادی می باشند. شواهد موجود و کنش های گفتاری همتی و مهرعلیزاده ورای قواعد جاری مناظرات گویای آن بود که انقلاب اسلامی در حال بازتولید خود در دهه چهارم انقلاب بر پایه مبانی اصیل است و عصر رسوخ و نفوذ لیبرال های غربگرا و واداده به غرب در دستگاه های اجرایی و مدیریتی به پایان رسیده است.