انتخابها و ظهور؛ آنجاکه باید کامل دید!
گروه سیاسی- حجت‌الاسلام محسن قنبریان طی یادداشتی نوشت: این نظر استاد پناهیان بزرگوار که نهادینه شدن انتخاب های خوب در انتخابات ها در ظهور نقش دارد؛ اینگونه خوانش شد که: انتخاب خوب در انتخابات۱۴۰۰ برای ظهور کافیست!
فرصت برنامه سمت خدا(۱۴۰۰/۱/۱۲) مجال توضیحات تکمیلی به ایشان داد.
به گزارش بولتن نیوز، اینکه خواص و نخبگان و برگزیده های شیعه در تاخیر فرج اهلبیت(ع) تاثیر داشته اند، تصریح روایات و کتب معتبر شیعه است مثلا:
فرج مقدّر شده برای امام حسین(ع) در سال۷۰ که با شهادت حضرت به تاخیر افتاد[۱]!
بداء در فرج مقدر شده برای امام صادق(ع) از سال۱۴۰ به وقتی که زمانش بیان نشد[۲]!
در هردو بخصوص دومی تصریح به نقش خواص و نزدیکان و محرمان اسرار شده است!
حالا اگر برگزیدگان(مردمی و حاکمیتی) جامعه شیعی برای فرج امام دوازدهم -که البته مساوی شده با ظهور دین حق و پرشدن عالم از قسط- اثرگذار باشد حرف بی مبنایی نیست.
سه راستی که گفته نمیشود!
اشکال بر فرمایشات استاد در صغریات و تمام مصادیق است. آیا فقط رأی نهایی مردم به ظهور اثر می گذارد؟!
برگزیدگان انتصابی و منتخب های شوراهای حاکمیتی
اگر از اول غیر از منتخبین مستقیم و غیرمستقیم مردم، منتصبین هم اضافه می شد که در ظهور اثر دارند؛ غرابت حرف کمتر می شد!
استاد پناهیان در توضیحات تکمیلی برنامه سمت خدا در حد یک نیم جمله به این مورد اشاره کردند: “الان مسئولین کشور، نمایندگان مجلس، حدود ۳۰۰نفر هستند؛ می توانید بگویید یابن الحسن اینها یاران شما؟! ما طلبه ها که امام جمعه هستیم رویمان میشود؟[فقط همین جمله] مثلا ما استاندارها، اینها را به امام زمان معرفی کنیم؟!”
آیا امام جمعه پرادو سواری که تریبونش را مین گذاری شده می خواند و منتقدش کارش به دادگاه میکشید؛ یا امام جمعه دیگری که چند دانشجوی منتقد به اسرافش در انتخابات خبرگان را دادگاهی و حکم منع فعالیت سیاسی می گرفتند، مخاطب روشن و مصرّح عتاب امام زمان(ع) به علی بن مهزیار نبودند؟! امام، اشتیاق آن عالم به امام زمانش را تکذیب کرد و علتش را تکاثر اموال و تجبّر و استبداد بر ضعفاء خواند[۳]
این نمونه ها، از انتخاب نماینده آن شهر توسط مردم بر ظهور کم اثرتر است؟! پس چرا کمتر گلایه میشود؟! قرار این شد که ظهور را با قدرت درگیر کنیم!
کل دستگاه انتخابات نه فقط رأی دهندگان!
در همان منتخبان مردم چرا کل دستگاه انتخابات مورد خطاب واقع نمیشود؟!
ابوموسی اشعری -مثال معنادار استاد در این سالها- در دوره علی(ع) توسط شورای نگهبان فرضی و تنزیلی آن زمان با اختیاراتی کمتر از نظارت استصوابی، برای مناصب رد صلاحیت شده بود!
در ماجرای جمل(قبل از حَکَم شدن ابوموسی برای صفین) که چسبیده به شروع حکومت حضرت امیر است، زید بن صوحان، حجربن عدی، عدی بن حاتم، هند بن عمر، هاشم مرقال، عمار یاسر و مالک اشتر بر او شوریدند و صلاحیتش برای امارت کوفه را پیش مردم به چالش کشیدند[۴].
مالک اشتر اگر هم در ابقاء اولیه او پس از عثمان به امام مشورت داده بود[۵]؛ به محض مخالفت ابوموسی با امام -که همان روزهای اول است- بر او شورید و حتی از قصر دارالعماره اخراجش کرد که مردم برای غارت اموال او ریختند[۶]!
اگر مثال استاد پناهیان مابه ازائی دارد و ملت ایران ابوموسایی انتخاب کرده اند؛ آیا نباید قبل از جوال به مردم، بر تایید کنندگان صلاحیت او هم سوزنی زده شود؟!
آیا شورای نگهبان واقعی(نه تنزیلی) ما مثل آنچه مالک و هاشم مرقال و عمار یاسر و… با ابوموسی در محضر مردم در آستانه جمل کردند؛ در ج.ا.ا هم کردند و باز مردم او را تحمیل کردند[۷]؟!!
لیست بندها، جارچی ها و پله برقی ها!
منتخب های مردم برای ریاست جمهوری و مجلس شورا و خبرگان در قاعده کُن فَیَکون نیست! آدمهایش در مناصب اجرایی و شورایی ج.ا رشد کرده شناخته می شوند. بدون طی این روند، کسی “رجل سیاسی” نمیشود تا صلاحیت ریاست جمهوری یابد!
این فرض محال است که سیستم اداری کشور تفکر و سلیقه ای را بیشتر بالا بکشد و یکی دیگر را -ولو انقلابی و ملتزم- بالا نکشد؟! یعنی صداوسیما نبرد!امام جمعه یا استاندار و مدیر کل نکند! و مناصب را فقط بین دو جناح دست به دست کند!
از این فرض ملموس تر اثر لیست بندها و پدر خوانده های انتخابات است.
در همه این سالها شایسته ترین ها در لیست ها و حامیان مذهبی شان آمدند؟ یا تاکتیکهای مصلحت و وحدت جای اصلحیت نشانده شد؟!
در همین انتخابات مجلسی -که استاد پناهیان نمیتواند به امام زمان معرفی اش کند- در همین تهران، هیچ شایسته تری از آن لیست کذایی مورد حمایت سخنرانان سمت خدا نبود؟!
حالا شد تقصیر رأی مردم؟!!
استغراب درصدی از شنوندگانِ فرمایشات، این است که چرا از این فرآیند سازان انتخاب مردم هیچ گله ای نیست و فقط مردم بیچاره مقصر تاخیر ظهورند؟!!
عفو بفرمایند!
پی نوشت ها:
۱.روایت ابوحمزه ثمالی از امام باقر(ع) و تایید امام صادق(ع)/ الکافی ج۱ص۳۶۸
۲.روایت صحیح جابر جعفی/ الکافی ج۱ص۳۰۷ و دو روایت نعمانی در الغیبه باب ۱۶صص۲۹۲و۲۹۳
روایت سعید مکی و روایت ابوبصیر در الغیبه طوسی ص۵۳ هم ملاحظه شود.
۳.ر.ک: دلائل الامامه ص۵۳۹
۴.ر.ک: کوفه و نقش آن درقرون نخستین اسلامی دکتر محمد حسین رجبی دوانی ص۱۷۱تا۱۷۵
۵.تاریخ یعقوبی ج۲ص۱۲۶وص۱۷۹/در اینباره اقوال دیگری هم هست ر.ک: اخبار الطوال ص۱۷۶ و تاریخ طبری ج۳ص۳۶۳
۶.ر.ک:تاریخ طبری ج۳ص۴۹۲تا۵۰۱
۷.اگر کنایه های ایشان به رئیس جمهور کنونی است خوب است
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
---
برای مصون ماندن از خطاهای رفتاری در زندگی باید بشر به اصول شناختهای وحی تحریف نشده ی اصیل الهی که به همه ی پیامبران ، برای سالم سازی زندگی ، یکسان ارسال گردیده اند ؛ آگاهی کامل و تدبر عالمانه ی دقیق داشته باشد.
در کشوری که حکومت به نام نظام اسلامی مدیریت زندگی مادی و معنوی ملت را در اختیار می گیرد می باید همه ی افراد کلیدی این حگومت در قوای سه گانه به اصول این شناختها از راه گرد آوری آیات قرآنی خدشه ناپذیر ، هر شناخت بصورت موضوعی و سازمان یافته ، برای تضمین مصون ماندن از هرگونه کج روی در رفتارهای مدیریتی خود آگاهی کامل داشته باشند.
اصول شناختها قرآنی ؛ حد و مرزها و بایدها و نبایدها و نویدها و هشدارهای رفتاری و گفتاری خدا پسندانه ی بشر در دین داری و دنیا داری را آشکار تعیین و مشخص ساخته اند.
سوگندی که قاعدتا افراد کلیدی قوای سه گانه در نظام اسلامی برای تعهد به حسن مدیریت در چهار چوب مدیرت خود باید ادا کنند ؛ اگر با آگاهی کامل به اصول شناختهای قرآنی نباشد از معنا و مفهوم تهی خواهد بود و هیچ آثار مثبت و سازنده ی با دوامی در حکومت و مدیریت کشور نخواهد داشت.
عدم آگاهی افراد کلیدی قدرت در قوای سه گانه ی مدیرت به اصول شناختهای قرآنی ؛ همه ی کارهای مدیریت کلان کشوری را به کج روی و انحراف دچار می کند و ثروتها و داراییها کشور را هدر می دهد و تباه می کند و زمینه ساز روا داشتن انواع ستمها به ملت می شود.
وجود آگاهی کامل به اصول شناختهای قرآنی نزد افراد کلیدی قدرت در نظام و قوای سه گانه برای حکومت رانی بنام اسلام لازمه ی حیاتی سرنوشت ساز غفلت ناپذیر است .