استفاده از حربه تاریخ و مناسبت های تاریخی جهت تحصیل اهداف سیاسی

گروه سیاسی - مصطفی مطهری:فلسفه تاریخ و پیوندهای فرهنگی – قومی در درون تاریخ در زمره ارجاعات هویتی یک گروه، قوم یا ملت به شمار می رود. بطوریکه هر کدام از این دسته بندی ها در جهت پیوند میان حیات و زیستمان کنونی خود فصلی از رجوع به گذشته را جهت احیا یا برگزاری یادمانی از گذشتگان خود در قالب سفرهای تاریخی در زمان را با برگزاری آیینی زنده نگه می دارند.

به گزارش بولتن نیوز،اگرچه نکوداشت آیین و سنت های فرهنگی – تاریخی امری قابل ستایش و تحسین برانگیز به شمار می آید اما انحراف در آن می تواند آسیب هایی اجتماعی و حتی فرهنگی – شخصیتی را نیز خلق کند. مضافاً اینکه از حیث رویکرد جامعه شناسانه اقدام به عمل یا اعمالی تاریخی بدون شناخت آن می تواند انگیزه های مبادرت وزران به کنش را به سمت خلق بدعت هایی سوق دهد که آسیب زا و تهدید آفرین می باشند. چهارشنبه سوری و مراسمی که با این نام هر ساله در چهارشنبه آخر سال برگزار می شود در زمره ارجاعات تقویمی – تاریخی هویت ایرانیان می باشد که گرفتار مبادی خرافه گرایانه از یکسو و مخرب آفرین فرهنگی - اجتماعی شده است.

نکته مهم درباره مراسم چهارشنبه سوری در ایران، استفاده حربه گونه از آن جهت انجام خرابکاری ها و سوق دادن آن به سوی واندالیسم با هدایت گردانی آن از خارج است. در واقع اگر یک نگاهی گذارا به اخبار تهییجی وب سایت ها و پایگاه رسانه ای جریان معاند جمهوری اسلامی بیندازیم به راحتی می توان به سیاست انگیزه پروری و تحریک سازی جریانات ایران ستیز جهت بهره برداری سیاسی از این مراسم سالیانه تاریخی پی برد.

واقعیت امر این است که ماجرای چهارشنبه سوری به حربه ای در دست معاندان جهت آسیب رسانی به نظام سیاسی تبدیل شده است. بطوریکه جریانات معاند(مانند سازمان مجاهدین خلق) با القاء رویکرد تاریخی به فلسفه این رویداد، تلاش دارند تا امر سیاسی و گزاره های مترتب بر آن را به سیطره امر اجتماعی با عنایت به القائات تاریخی مورد نظر خود در آورند. از این رو دستگاه رسانه ای آنها با ارائه تصاویری دوگانه و متعارض از مفهوم مورد نظر (چهارشنبه سوری) میان حاکمیت و مردم درصدد هستند تا دوگانه اختلافِ باوری و تاریخی را خلق کنند . و از رهگذر همین موارد به سمت تحصیل اهداف و برنامه های سیاسی خود گام بردارند. به همین رو در فراگرد رویکرد سیاست گذاری شده مذکور و در مرزبندی های میان دیدگاه های القائی، خود را نماینده مردم و مدافع تاریخ و هویت تاریخی ایرانیان در تقابل با حاکمیت معرفی می کنند.

در واقع با انعطاف تعدیل گرا از مبانی و مبادی ایدئولوژیک و برجسته کردن آنچه مورد توجه و علاقه مردم است که گاهاً نیز به حذف تاکتیکی شماری از اولویت های مرامی آنها منجر می شود، به سمت اجرای رهاوردهای سیاست انتفاع از تعامل با مردم و کنار گذاشتن تفاوت ها میان خود و مردم جهت تقویت جبهه تقابل با نظام سیاسی حاکم در ایران گام برمی دارند.

یکی از این گروهک ها که سرمایه هنگفتی بر روی مبادی سنتی – عرفی – تاریخی – تقویمی ایرانیان کرده است تشکیلات رجوی می باشد. در واقع این فرقه با سیاستگذاری های فصلی و استفاده از سنت ها و قوانین نانوشته جهت اجتماعات غیرقانونی و سوق دادن آن به سمت اغتشاش و ناامنی، آسیب رساندن و ضربه زدن به نظام سیاسی و کشور را هدف گذاری کرده است. به عبارت بهتر اینکه از نظر کادر رهبری و حلقه اول تصمیم گیری در این فرقه، مناسبت های تقویمی یک فرصت جهت بارور سازی و پیاده کردن اهدافی می باشد که به دنبال آن می باشند. از این رو ضمن تکریم این مناسبت ها، با ارائه تصویری انحرافی از برنامه های مدیریتی نهادهای مرتبط با این مناسبت ها در سطح جامعه، روند تخریب ساختار سیاسی و تهییج به شورش بر آن را در این مقاطع تقویمی به عنوان هدف دنبال می کنند.