یادی ازنیکو خردمند همزمان با سالروزدرگذشت این بازیگربی‌حاشیه

به گزارش بولتن نیوز، نیکو خردمند هنرمند پیشکسوت عرصه بازیگری و گویندگی کشورمان در پنجمین روز از آبان سال ۱۳۱۱ متولد شد. نیکو خردمند فعالیت خود را از سال ۱۳۳۷ با گویندگی در رادیو و همچنین فعالیت سینمایی او با بازی در فیلم پرده آخر در سال ۱۳۶۹ شروع شد.

قاب‌های خالی، عشق گمشده، آژانس دوستی، کت جادویی، مادر، همسایه ها، هفت سنگ، همه فرزندان من، آوای فاخته و دزدان مادربزرگ از جمله آثار تلویزیونی هستند که زنده یاد خردمند در آن‌ها به ایفای نقش پرداخته است.

فعالیت سینمایی خردمند از سال ۱۳۶۹ با بازی در فیلم پرده آخر به کارگردانی واروژ کریم مسیحی آغاز شد. نیکو خردمند به خاطر ایفای نقش در این فیلم سیمرغ بلورین بهنرین بازیگر نقش دوم زن را در نهمین جشنواره فیلم فجر از آن خود کرد.

این هنرمند پیشکسوت همچنین در عرصه سینما نیز با ایفای نقش در تعدادی از آثار خاطره انگیز، تصویری به یاد ماندنی را در ذهن تماشاگران بر جای گذاشت به نحوی که مخاطبان، ایفای نقش او در آثار سینمایی همچون بازیچه، راز گل شب بو، قلب‌های نا آرام، صبحانه‌ای برای دو نفر، کافه ستاره، پیشنهاد ۵۰ میلیونی و قاعده بازی را از یاد نمی‌برند.

در کارنامه نیکو خردمند همچنین جوایزی، چون سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم پرده آخر در نهمین جشنواره فیلم فجر در بخش مسابقه سینمای ایران در سال ۱۳۶۹، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم بازیچه در دوازدهمین جشنواره فیلم فجر در بخش مسابقه سینمای ایران در سال ۱۳۷۲ و کاندیدشدن برای سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم غزال در چهاردهمین جشنواره فیلم فجر در بخش مسابقه سینمای ایران در سال ۱۳۷۴ دیده می‌شوند.

نیکو خردمند در هفته‌های پیش از مرگش به دلیل بیماری قلبی و عروقی و ضعف جسمانی تحت مراقبت پزشکی قرار گرفت و در بیمارستان بستری بود.

این هنرمند در بیست و ششمین روز از آبان ۱۳۸۸، در سن ۷۷ سالگی در بیمارستان ابن سینا درگذشت. البته خردمند در پاییز سال ۱۳۸۷ نیز چندین مرتبه به بیمارستان منتقل شده بود.

از جمله جوایز و افتخارات سینمایی خردمند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن (بازیچه) ۱۳۷۲
برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن (پرده آخر) ۱۳۶۹
کاندید سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن (غزال) ۱۳۷۴