درباره آقای پناهیان و مساله عدالتخواهی!

در اینکه پناهیان بتدریح دارد از اسلام و رویکرد انقلابی به وضوح در مسائل مختلف فاصله می گیرد و دور می شود تردیدی نیست. قبلا ذیل کامنتی در مورد مطلب قبلی که در مورد پناهیان درج کرده بودید توضیح دادم. حرفهای او در مورد عدالت هم کاملا غلط و مصداق جمله تحریف آمیز مسیحی است که می گوید کار قیصر را به قیصر واگذار کن. متاسفانه اکثر افرادی که به جای معرفی حقایق اسلام سعی کردند با رویکرد عشقولانه مثلا افراد را جذب دین کنند بتدریج مجبور شدند برای افزایش مریدان خیلی از خطوط قرمز را بشکنند.

اما یک نکته مهم را به نویسنده تذکر می دهم و آن اینکه تنها یک چیز است که از عدالت بالاتر است و آن هدایت است.
اگر امام علی هعلیه السلام که مساوات را در بیت المال اجرا می کند از بازگرداندن فدک به فرزنانش خودداری می کند فقط برای آن است که اگر اینجا عدالت اجرا شود مردم از آن تعبیر منفعت طلبی شخصی می کنند.
یادر ماجرای نماز تروایح و مواردی دیگر که مردم آنچه خلفایی مثل عمر بن خطاب کرده اند را عین اسلام می پندارند و پاک کردن ذهنیت آنها ممکن نیست.
اما در مورد مساوات در بیت المال همه می فهمیدند که این روش عین عدالت است و سنت خود رسول الله صلی لله علیه وآله است و حتی در زمان ابوبکر هم اجرا می شده. لهذا هیچ کس به امام نگفت که مساوات در بیت المال بی عدالتی یا خلاف اسلام است بلکه می گفتم می دانیم و آگهایم که عدالت است اما تو بیا برای دل ما قدری بی عدالتی کن!

و جایی هم که مردم آگاهانه در مقابل عدالت می ایستند آنجا است که باید دست به قبضه شمشیر برد و طلحه و زبیرها و یارانشان را کشت.

الان مشکل جامعه ما دقیقا همین است که افرادی مثل پناهیان آگاهانه در مقابل عدالتخواهی می ایستند. می گویند می دانیم حرف شا حق است اما لطفا تنش ایجاد نکنید و بی خیال شوید و بنشینید به امید قوه قضاییه! جنین تفکر فاسدی نیاز به مشت آهنین دارد.

عدالت نباشد ولایت معنایی پیدا نمی کند.
شرط و لازمه ی مشروعیت ولایت ولی فقیه وجود و تجسم همیشگی عدالت در رفتار و گفتار و پندار ولی فقیه است.

امام علی علیه السلام حاضر به برگرداندن فدک به اولاد حضرت زهرا علیها السلام نشد. آیا از عدالت ساقط شد؟

الان بحث عدالت خواهی تنها در مبارزه با دزدان مطرح نیست الان عدالت خواهی یکی از شمولش مبارزه و برخورد با هر آنکس که مسئولیتی در این نظام در قوای مختلف دارد و با مردم بنحوی برخورد می کند که ضددین و ضدانقلاب پرور است شما کافیست گذرتان به دادسراها و برخوردهای بشدت متکبرانه و با نگاه از بالا به پایین از نگهبان دم درب تا کارمند بایگانی تا دفتر دار دادگاه و.... بیفتد از زندگی سیر می شوید یا هر کجایی که شما مجبورید برای احقاق حقی در مقابل کسی که در جایگاه قدرت قرار داره قرار بگیرید الان از شمول عدالت پروری برخورد با اینگونه افراد و درخواست از مسئولین برای برخورد و اصلاح این رفتارهاست شما نمی دانید این برخوردها چه اثرات مخربی بر روح و روان و در نهایت جسم انسانها دارد و چقدر خوب بود امثال پناهیان و حتی منتقدان ایشان به این مقولات می پرداختندو بپردازند

ظاهراً یکی از عادات ما این است که در مورد صحبتها و نظرات دیگران بر اساس برشی از آن صحبت یا نظر قضاوت کنیم و ربطی هم ندارد که دید مثبت داریم یا منفی. هر کدام که باشد، سخنان دیگران را مُثله می‌کنیم و فقط بر اساس یکی دو جمله برش خورده اظهار نظر می‌کنیم و بعد هم با قیافه حق به جانب و دست به کمر یا تکفیر می‌کنیم یا تجلیل!
کسی می‌گوید ما در عصر فضا به سر می‌بریم. دیگری می‌گوید اشتباه می‌کنی عصر فضا گذشته است در حالیکه ما در دوران نانوتکنولوژی هستیم.
شخص سوم که بیننده مناظره آن دو نفر است به نفر دوم می‌گوید ای نادان! چطور می‌گویی عصر فضا گذشته است در حالیکه هر روز بیشتر از گذشته به کاوش و کشف فضا نیازمند می‌شویم؟! و چقدر این نفر سوم غافل است که تکنولوژی نانو چون فنانوری بالاتری از فناوری فضایی است، رسیدن به عصر نانوتکنولوژی به معنای گذار از عصر فضا نیست بلکه به معنای رسیدن به مرتبه بالاتری از تکنولوژی است.
دقیقاً ماجرای صحبتهای جناب پناهیان است. ایشان در صحبتهایش می‌گوید عصر عدالت خواهی گذشته است. ما در آستانه ورود به آزمون مواسات هستیم.
دقت کنید... ما در آستانه ورود به آزمون مواسات هستیم!
این جمله به این معنی نیست که «دیگر نیازی به عدالت خواهی نداریم» بلکه به این معنی است که با ورود به آزمون مواسات، وارد کارزاری می‌شویم که به مراتب وسیع‌تر و فراگیرتر از عدالت خواهی است و این وسعت قطعاً شامل عدالت خواهی «هم» می‌شود.
یکبار دیگر دقت بفرمایید. عدالت خواهی زیر مجموعه مواسات است و مواسات مفهومی به مراتب وسیع‌تر و کلان‌تر از عدالت خواهی است.
اینکه جناب پناهیان می‌گوید «عدالت خواهی بیشتر معطوف به این است که کسی دزدی نکند» به این معنی نیست که «معنای عدالت خواهی صرفاً این است که کسی دزدی نکند» بلکه مفهوم جمله ایشان این است که «وقتی می‌گوییم عدالت خواهی، معمولاً از این کلمه چنان مفهومی استفاده می‌شود» در حالیکه در مواسات با بیان بزرگتری روبرو هستیم و مهمتر از آن، اگر در عدالت خواهی، ما صرفاً در مقام مطالبه‌گری هستیم و «اجرا و استقرار عدالت را مطالبه می‌کنیم» در آزمون مواسات نه تنها باید عدالت خواه باشیم بلکه باید خود نیز به آن عمل کنیم و برای اجرا و استقرار آن وارد میدان شویم.
در واقع ایشان می‌گوید «زمان این گذشته است که مطالبه کنیم بلکه زمان آن است که خودمان هم عمل کنیم». اینکه می‌گوید قوه قضائیه هم فعال شده است و چنان می‌کند، به این مفهوم است که تا آنجا که باید «فقط مطالبه می‌کردیم، ان شاء الله با فعال شدن قوه قضائیه محقق شده است» و الآن در آستانه آزمونی هستیم که باید از مطالبه‌گری صرف گذر کنیم و عدالت و برابری را در مورد خودمان هم عملیاتی کنیم.
از شما می‌پرسم، آیا همانگونه که اگر فلان تاجر بزرگ یا فلان سرمایه‌دار کلان با استفاده از رانت فلان و بهمان از پرداخت مالیات معاف شود این معافیت را بی عدالتی قلمداد می‌کنیم که در واقع هم چنین است، اگر فلان تاجر یا سرمایه‌دار کلان فوق الذکر، پس از پرداخت مالیات قانونی از پرداخت وجوه شرعی مانند خمس و زکات خودداری کرد باز هم کسی این را مصداق بی عدالتی می‌داند؟!
معمولاً خیر! در حالیکه در مفهوم مواسات، همانگونه که عدم پرداخت مالیات قانونی از طرف فلان شخص سقوط از عدالت است، عدم پرداخت وجوه شرعی هم همانگونه است.
«دوران عدالت خواهی گذشته است و به آزمون مواسات رسیده‌ایم» یعنی زمان این سپری شده که فقط برای اجرای عدالت سینه چاک کنیم بلکه به دورانی رسیده‌ایم که باید این مطالبه‌گری را تا آنجا گسترش دهیم که نه تنها سرمایه‌دار باید در چهارچوب قانون و رعایت اصول سرمایه‌دار باشد، بلکه اساساً حق ندارد سرمایه‌دار باشد در حالیکه برادر دینی او فقیر است و حتی بالاتر از آن، حق ندارد از برادر دینی خود «سرمایه‌دار تر» باشد.
به جملات جناب پناهیان دقت بفرمایید. در جایی می‌گوید «مواسات یعنی چه؟ یعنی تو حق نداری بیشتر از رفیقت پولدار باشی!»
همه افرادی که پس از صحبتهای جناب پناهیان گریبان چاک کردند که «وای بر ما که با اینهمه شکاف طبقاتی، فلان خطیب معروف می‌گوید دوران عدالت خواهی گذشته است!!!» لازم است بفرمایند این جمله جناب پناهیان چه نسبت مستقیم یا معکوسی با شکاف طبقاتی دارد؟!! آیا این جمله در جهت نادیده گرفتن و بی اهمیت بودن شکاف طبقاتی است یا در جهت توجه بیشتر به پر کردن این شکاف؟!
اینکه آقای عبداللهی، «مواسات» را «مساوات» فهمیده‌اند و در جملات آخر مکتوبه خود می‌فرماید «فردی همچون آقای پناهیان که صرف‌نظر از برخی اشتباهاتش، از بهترین خطیبان کشور است، از سر دغدغه و تلاش برای تهییج‌های سازنده، یک روز تز نولیبرالی می‌دهد بدون آنکه بداند و روز دیگر سوت پایان عدالت‌خواهی و آغاز انتظار برای امتحان مساوات را می‌زند. مشکل از آقای پناهیان نیست.» و به همین سادگی و بی واهمه دیگران را به لیبرالیسم و نولیبرالیسم متهم می‌کند، علاوه بر آنکه بیانگر آن است که ایشان اصلاً معنای مواسات را نمی‌داند، نشان دهنده این است که مطلقاً معنای صحبتهای جناب پناهیان را درک نکرده است و مهمتر از همه اینکه ایشان همچنان در مرحله «طلب» مانده است و ورود به مرحله «عمل» را مذموم می‌داند!

با خواندن حرفهای شما دقیقا یاد همان توجیهاتی افتادم که طرفداران مشایی در مورد جمله پایان عصر اسلامگرایی ارائه کردند. دقیقا با همین منطق شما که حق گرایی فراتر از اسلامگرایی است و چه بسیار اسلامگرایی مثل داعش باشد و...

اما واقعا چرا باید خود را فریب دهیم؟ خیر. مواسات یک چیز است و عدالت یک چیز دیگر. مواسات یک امر فردی است. خیلی هم چیز خوبی است. اینکه انسان با دیگران مواسات کند. اینکه اگر کسی بخوابد و همسایه اش گرسنه باشد او مسلمان نیست! سلمنا. همه این حرفها درست.

اما عدالت یک مقوله احتماعی و بسیار فراتر از مواسات است. آیا امام علی علیه السلام در دوره خلفای سه گانه مواسات نمی کرد؟ به فقرا کمک نمی کرد؟ خودش گرسنگی نمی کشید و چاه نمی کرد و وقف نمی کرد؟ قطعا چرا. اما آیا عدالت را هم اجرا می توانست بکند؟ آیا امام حسن علیه السلام بعد از استعفا و صلح تحمیلی برای مردم سفره نمی انداخت؟ آیا اموال خودش را با فقرا نصف نکرد؟ آیا حتی نسبت به حیوانات مواسات نکرد و یک یقمه خورد نخورد و. یک یقمه جلوی سگ گرسنه می انداخت؟ قطعا چرا. اما آیا عدالت را هم توانست اجرا کند؟
ابدا و کلا. اجرای عدالت محتاج ایجاد حکومت توحیدی است. عدالت بسیار بالاتر از مواسات است.

پس بر خلاف حرف شما، اینکه بگوییم زمان عدالتخواهی گذاشته است و الان زمان مواسات است - حتی با توضیحات شما- یک ارتحاع محض است. بازگشت به دوره اسلام فردی دوره ستمشاهی پهلوی است. بازگشت به اسلام مکه است که حکومت اسلامی تشکیل نشده. در یک کلام این حرفها مصداق اتم تعرب بعد الهجره است که بزرگترین گناهان کبیره است. یعنی بازگشت از حکومت اسلامی مدینه به دوره زندگی در مکه.

اتفاقا باید از پناهیان پرسید چرا بر فردی سازی اسلام و حذف جنبه احتماعی و انقلابی آن این همه اصرار دارد؟

شما هم یاد بگیرید در شخصیتها ذوب نشوید. امثال پناهیان دارند راه کج می روند و این هم اولین بار نیست که سخنانی منحرفانه می گوید. در ذیل مطلب قبلی بولتن در مورد پناهیان در کامنت اشاره به برخی از این موارد کردم.

مساوات وقسط درجامعه اسلامی بسیار حیاتی تر ومهم تر از مواسات است،،!!!

خدایا کی درست میگه کی اشتباه؟ من متحیر شدم. خودت کمکم کن... با خوندن مطالبتون و نظرات بیشتر حالم بد شد. اللهم عجل لولیک الفرج