ضربه به ستون فقرات نئولیبرالیسم در آمریکای لاتین

گروه بین الملل - امیر تفرشی کارشناس مسائل بین الملل در کانال تگرامی خود نوشت: آرژانتین صبح شده است. هوای امروز بوئنوس‌آیرس، مطبوع و نیمه بارانی‌ست؛ حدود ۲۲ یا ۲۳ درجه سانتیگراد بالای صفر. تقریبا شبیه امروز تهران. با این تفاوت که اینجا به سمت زمستان و سردتر شدن هواییم ولی آرژانتینی‌ها به استقبال تابستان می‌روند.

به گزارش بولتن نیوز، صبح دوشنبه، اولین روز هفته است. مردم بیرون زده‌اند؛ عده‌ای به سمت محل کار و عده‌ای دیگر به سمت کافه‌ها برای نوشیدن یک فنجان قهوه. اطراف دکه‌های روزنامه‌فروشی شلوغ‌تر است. نگاه‌ها به تیتر یک روزنامه‌هاست. عده‌ای هم در حال بحث و نظرند.

اما در 'رکُلِتا' و 'پالرمو' - محلات پولدارهای بوئنوس‌آیرس - کسی دل و دماغ بحث کردن ندارد. 'کلارین' و 'لا ناسیون'، روزنامه‌های مورد علاقه‌شان هم، پیروزی «آلبرتو فرناندز» و بازگشت کریچنریسم را تیتر یک کرده‌اند. پولدارها از شنیدن این اسامی کهیر می‌زنند.

اما در مناطق جنوبی‌تر و شهرستان‌ها شرایط فرق می‌کند. امروز، کار تق‌ولق است. مردم از پیچیده شدن نسخۀ دولت ذوق‌زده‌اند؛ کم‌بضاعت‌ها و بازنشستگان بیش از بقیه. خودشان هم فکر نمی‌کردند در همان مرحلۀ اول ترتیب ماکری داده شود. همین موضوع دستمایۀ مزاح و بهانۀ شوخی‌های ۱۸+ شده که آرژانتینی‌ها در آن متخصصند.

پیام انتخابات دیروز آنقدر صریح است که نیاز به هیچ توضیح و تفسیری ندارد. شکست «مائوریسیو ماکری» تنها متعلق به او نیست. «صندوق بین‌المللی پول» در این باخت، شریکِ اوست. رئیس‌جمهورِ راست‌گرا برای نجات اقتصاد کشورش دست به دامن این نهاد مالی شد؛ غافل از اینکه این امام‌زاده کور می‌کند که شفا نمی‌دهد!

بیش از ۵۰ میلیارد دلار وامی که از IMF گرفته شد، گرهی از مشکلات مردم باز نکرد و در نهایت به جیب بانک‌دارها رفت. ماکری از اجرای دستورالعمل‌های صندوق نیز طرفی نبست و ویرانه‌ای بدهکار ساخت تا دولت بعد از خودش را نیز گروگان بگیرد.

بر مبنای این شرایط، بازسازی اقتصاد آرژانتین کار ساده‌ای نیست. رکود عمیق، پیکرۀ کشور را فراگرفته؛ اقساط و بازپرداخت استقراض از IMF نیز از ماه‌های آتی آغاز می‌شود. آلبرتو فرناندز، رئیس‌جمهور منتخب، مسیر سختی پیش‌رو دارد. اما همین که از نیمۀ ماه آینده ماکری نیست، امیدبخش است.

مهر ابطال مردم آرژانتین بر پیشانی مائوریسیو ماکری و تک‌دوره‌ای شدنش در جایگاه ریاست جمهوری، پیامی روشن داشت. ماکری جدی‌ترین هوادار سیاست‌های نئولیبرال در آمریکای لاتین بود که کشورش را تسلیم برنامه‌های اقتصادی تجویزی از سوی IMF کرد. نتیجۀ این فرآیند، اکنون در مقابل چشمان همگان است.