۱۰ فیلم سیاه و سفید کلاسیک تاریخ سینما که تماشای آن ها بر هر کسی واجب است (۱)

گروه فرهنگ و هنر: «چشم انداز باغ روندهی» (Roundhay Garden Scene) که در سال ۱۸۸۸ ساخته شده قدیمی ترین فیلم موجود است که توسط لوئی لو پرنس، مخترع فرانسوی ساخته شده و اگر چه تنها ۲ دقیقه و ۱۱ ثانیه طول دارد اما نشان داد که چه کارهای بزرگی را می توان با استفاده از دوربین انجام داد. با ساخت این فیلم، رقابت در دنیای تصاویر متحرک آغاز شد. هنرمندانی از سراسر جهان شروع به ساخت تصاویر متحرک زیبای هنری کردند. در ابتدا ۹۹٫۹۹ درصد فیلم های ساخته شده سیاه و سفید و اکثر آن ها نمایش هایی صامت برای اجرای ارکستر در سالن های نمایش بودند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزیاتو، زمانی که اولین فیلم صدادار با نام «خواننده جاز» (The Jazz Singer) در سال ۱۹۲۷ منتشر شد، فیلم ها کششی بیش از پیش یافته و به شکل واقعی به شکلی ترکیبی از صدا و تصویر در زمینه سرگرمی تبدیل شدند. با این وجود سال های زیادی فیلم ها همچنان در شکل سیاه و سفید باقی ماندند تا این که فیلم های رنگی سینما را در دست گرفتند. به برخی دلایل، هنوز باورهای ناخوشایندی در مورد فیلم های سیاه و سفید و تماشای آن ها وجود دارد و کمتر کسی هست که در حضور فیلم های رنگی به سراغ آن ها برود. با این وجود بسیاری از شاهکارهای سینما توسط بهترین کارگردانان تاریخ این عرصه در قالب سیاه و سفید ساخته شده اند. بدین بهانه در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با ۱۰ فیلم سیاه و سفید کلاسیکی آشنا کنیم که تماشای آن ها برای دوستداران سینما یک ضرورت است.

 

شهرت و ثروت ماهیت هایی ملون و بی ثبات هستند به خصوص برای بازیگران زن. لحظه ای یک بازیر زن زیبای بسیار پرکار مانند نورما دزموند هستید و لحظه ای دیگر پیر شده اید و دیگر کسی سراغتان نمی آید. اکنون نورما در عمارت بزرگ اما خالی اش نشسته و منتظر پیشنهاد نقش بزرگ جدیدش است. در نهایت خانم دزموند راهی برای به دام انداختن یک فیلمنامه نویس بااستعداد و خوش آتیه یافته و سعی می کند او را به نوشتن یک نقش بزرگ جدید برای خود ترغیب کند. فیلم «سانست بلوار» (Sunset Boulevard) ساخته بیلی وایلدر بنای ساخت فیلم های ملودرام هالیوود و پایان بندی هایی دارای پیچش های باورنکردنی به سبک «منطقه گرگ و میش» (Twilight Zone) را ایجاد کرد.

۹- عصر جدید (۱۹۳۶)

 

فیلم «عصر جدید» (Modern Times) ساخته چارلی چاپلین در روزگاری بسیار مناسب ساخته شده و به شدت مورد توجه قرار گرفت. این فیلم را می توان تحلیلی بر صنعتی سازی و توزیع نامتناسب ثروت در عصر رکود بزرگ دانست. به هر حال اما این فیلم یک فیلم کمدی بود. چاپلین که به خاطر رفتارها و حرکات بسیار جذابی شناخته می شد در این فیلم نیز نهایت استعداد و مهارت خود را به کار می گیرد. او در این فیلم در مواجهه با تمامی جنبه های تکنولوژی مدرن دچار بدشانسی شده و گرفتار می شود، بدبیاری هایی که نمونه اصلی و شناخته شده آن گیر کردن در میان چرخ دنده هاست.

 

آلفرد هیچکاک، استاد تعلیق سینما، قبل از ساخت این فیلم نیز برای خود نامی در هالیوود داشت اما «روانی» (Psycho) او را به یک چهره افسانه ای تبدیل کرد. رازآلودگی قتل در مهمانخانه بیتس و شوک و حیرت صحنه ماندگار دوش گرفتن در حمام باعث شد که این فیلم به یکی از بهترین فیلم های ترسناک تاریخ سینما تبدیل شود. علت اینکه خبرهای مربوط به این فیلم مانند شعله های آتش منتشر شد این بود که هیچکاک در ابتدای فیلم از مخاطبان می خواست که به فیلم دقت کرده و سکانس هایی خاص در فیلم نیز نقش مهمی در افزایش هیجان در مورد فیلم و جنجال های مربوط به آن داشت.

 

«می توانستم یک مبارز باشم. می توانستم برای خودم کسی باشم». بسیار پیش تر از «می خواهم به او پیشنهادی بدهم که نتواند ردش کند» این دیالوگ همه جا شنیدنی مارلون براندو بود. ما نیز بارها این دیالوگ را شنیده و چه بسا از آن نیز استفاده کرده باشیم. این جملاتی است که براندو در نقش تری مالووی در فیلم «در بارنداز» (On the Waterfront) به عنوان یک مشت زن سابق که اکنون در بین دعواهای کارگران و روسای اتحادیه کارگری گرفتار شده به زبان آورد و وی را برای همیشه جاودانه ساخت.

 

«داره به تو نگاه می کنه، بچه».

«این  سرآغاز یک رابطه دوستانه زیباست».

«اینو دوباره بزن، سم».

حتی اگر به یاد ماندنی ترین دیالوگ های فیلم «کازابلانکا» (Casablanca) را نادرست به زبان بیاورید، به محض اینکه اسم فیلم را ببرید خیلی از افراد حتی در صورتی که آن را ندیده باشند درست آن را به شما گفته و سعی می کنند بهترین تقلیدشان از لهجه و طرز صحبت و رفتار هامفری بوگارت را داشته باشند.

 

منبع: روزیاتو