۱۰ فیلم سیاه و سفید کلاسیک تاریخ سینما که تماشای آن ها بر هر کسی واجب است (۲)

گروه فرهنگ و هنر: «چشم انداز باغ روندهی» (Roundhay Garden Scene) که در سال ۱۸۸۸ ساخته شده قدیمی ترین فیلم موجود است که توسط لوئی لو پرنس، مخترع فرانسوی ساخته شده و اگر چه تنها ۲ دقیقه و ۱۱ ثانیه طول دارد اما نشان داد که چه کارهای بزرگی را می توان با استفاده از دوربین انجام داد. با ساخت این فیلم، رقابت در دنیای تصاویر متحرک آغاز شد. هنرمندانی از سراسر جهان شروع به ساخت تصاویر متحرک زیبای هنری کردند. در ابتدا ۹۹٫۹۹ درصد فیلم های ساخته شده سیاه و سفید و اکثر آن ها نمایش هایی صامت برای اجرای ارکستر در سالن های نمایش بودند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزیاتو، زمانی که اولین فیلم صدادار با نام «خواننده جاز» (The Jazz Singer) در سال ۱۹۲۷ منتشر شد، فیلم ها کششی بیش از پیش یافته و به شکل واقعی به شکلی ترکیبی از صدا و تصویر در زمینه سرگرمی تبدیل شدند. با این وجود سال های زیادی فیلم ها همچنان در شکل سیاه و سفید باقی ماندند تا این که فیلم های رنگی سینما را در دست گرفتند. به برخی دلایل، هنوز باورهای ناخوشایندی در مورد فیلم های سیاه و سفید و تماشای آن ها وجود دارد و کمتر کسی هست که در حضور فیلم های رنگی به سراغ آن ها برود. با این وجود بسیاری از شاهکارهای سینما توسط بهترین کارگردانان تاریخ این عرصه در قالب سیاه و سفید ساخته شده اند. بدین بهانه در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با ۱۰ فیلم سیاه و سفید کلاسیکی آشنا کنیم که تماشای آن ها برای دوستداران سینما یک ضرورت است.

۵- چه زندگی شگفت انگیزی (۱۹۴۶)

این داستان بی زمان کریسمس نه تنها یکی از بهترین فیلم های سیاه و سفید سینمای کلاسیک بلکه یکی از بهترین فیلم های تمام تاریخ سینماست، تمام! در «چه زندگی شگفت انگیزی» (It’s a Wonderful Life) جیمز استوارت نقش جرج بیلی را بازی می کند، مردی که در آستانه کریسمس شرایط بدی داشته و می خواهد دست از تلاش کشیده و خودکشی کند. فرشته نگهبان او به نام کلارنس تصمیم می گیرد مانع از این کار شود و بدین ترتیب او را با زندگی در صورتی که هیچگاه به دنیا نمی آمد آشنا می کند. هیچ چیزی به اندازه تماشای راه رفتن جرج در خیابان های بدفورد فالز در حالی که می گوید: «می خواهم کلارنس را زندگی کنم! می خواهم زندگی کنم!» حالتان را خوب نخواهد کرد.

۴- دکتر استرنجلاو (۱۹۶۴)

یک کمدی به سبک فیلمسازی استاد فیلمسازان، استنلی کوبریک. در حالی که تماشای برخی از فیلم های این استاد ابدی تاریخ سینما به صبر طاقت فرسا نیاز داشته و شما را به تحسین هنر فیلمسازی کوبریک، جدای از خود فیلم، وا می دارد، فیلم «دکتر استرنجلاو» (Dr. Strangelove) یک فیلم هیستریک است. در این فیلم، کوبریک با پیتر سلرزِ «پلنگ صورتی» همراه می شود تا جنگ سرد را به نقد کشیده در حالی که اتاق جنگ ایالات متحده قصد دارد از یک حمله اتمی خودسرانه به اتحاد جماهیر شوروی جلوگیری کند.

۳- بعضیا داغشو دوست دارن (۱۹۵۹)

متاسفانه مریلین مونرو بسیار کمتر از آن چه که باید در این جهان زیست اما برای افراد زیادی که در هنگام مرگش هنوز هم به دنیا نیامده بودند، مونرو هنوز هم نماد زیبایی در بسیاری از نقاط جهان است. علاوه بر این، باید دانست که وی هیچگاه بازیگر بدی نبوده و فیلم «بعضیا داغشو دوست دارن» (Some Like It Hot) را می توان بهترین نقش آفرینی وی دانست. دو مرد (جک لمون و تونی کورتیس) در تلاش برای قایم کردن خود از گروه های خلافکاری که در تعقیب آن ها هستند با تغییر چهره، خود را به جای دو زن جا زده و وارد یک گروه موسیقی زنانه که در راه میامی است می شوند. ماجرا و کشمکش واقعی زمانی آغاز می شود که هر دوی آن ها عاشق خواننده اصلی گروه، شوگر کین (مریلین مونرو)، می شوند.

۲- گیلدا (۱۹۴۶)

در فیلم «رستگاری در شاوشنک» (The Shawshank Redemption) سکانسی وجود دارد که در آن زندانیان در حال تماشای یکی از فیلم های ریتا هی وورث هستند و جالب اینکه رمان اصلی که فیلم بر اساس آن ساخته شده در اصل «ریتا هی وورث و رستگاری در شاوشنک» (Rita Hayworth And The Shawshank Redemption) نام داشت. رد و دیگر زندانیان شیفته آن حرکت معروف ریتا با موهایش هستند و فیلمی از او که زندانیان مشغول تماشای آن هستند فیلم «گیلدا» (Gilda) است.. در این فیلم نوآر، گیلدا با عشق سابقش، جانی فارل، که اکنون برای شوهر او کار می کند روبرو می شود. رویارویی این دو به اندازه کافی هیجان انگیز و تنش زاست تا اینکه یک گروه خلافکار آلمانی به سراغ شوهر او آمده تا کازینویشان را پس بگیرند.

۱- همشهری کین (۱۹۴۱)

اگر تاکنون در کلاس تاریخ سینما شرکت کرده یا کتابی در این زمینه خوانده باشید بدون شک نامی از اولین و بزرگ ترین فیلم اورسن ولز با نام «همشهری کین» (Citizen Kane) شنیده اید. تقریباً ۸۰ سال پس از اکران، هنوز هم بسیاری از اهالی سینما آن را بهترین و بزرگ ترین فیلم تاریخ سینما می دانند. اگر چه نمی توان با قطعیت چنین ادعایی را پذیرفت اما نمی توان در این نکته تردید داشت که «همشهری کین» یکی از خلاقانه ترین فیلم های تاریخ سینماست. همانند فیلم هایی که بسیاری از چیزها را برای طرفداران هم عصر خود تغییر دادند، ساختار روایی فیلم کلاسیک «همشهری کین» (تمام فیلم در قالب فلش بک بیان می شود) نیز برای آن دوران بسیار خلاقانه و تازه بود. در سال ۱۹۴۱ بسیاری به سینماها هجوم بردند تا این فیلم را دیده و از مفهوم واژه «رُزباد» (Rosebud) سر دربیاورند.

منبع: روزیاتو