اتفاقاتی همچون قضیه طبری و عبدالله رنجبر و پیش از آن برادران آقایان لاریجانی نشان می دهد که ایشان باید بیشتر حواسشان را به دور و بری هایشان جمع کنند که خدای ناکرده در وهله اول آبروی خودشان و سپس نظام مقدس جمهوری اسلامی و اسلام را بر باد ندهند.
گروه سیاسی _ سید محسن عبدالهی: این روزها که بازار رسیدگی به تخلفات مالی و فساد اقتصادی داغ است و قوه قضاییه به خوبی در حال رسیدگی به این پرونده هاست، یکی از جنجالی ترین موارد، پرونده بانک سرمایه و شاخ و برگ های فراوان مربوط به آن است.
به گزارش بولتن نیوز، در یکی از جلسات رسیدگی به پرونده بانک سرمایه نامی مطرح می شود تحت عنوان عبدالله رنجبر که دوست کنجکاو ما یعنی میلاد گودرزی قضیه را پیگیری می کند و به ارتباط این فرد با بانک سرمایه پی می برد. طبق شواهد وی وامی به ارزش 80 میلیارد تومان از بانک دریافت می کند اما اقساط بازپرداخت را نمی پردازد. به همین دلیل میزان بدهی وی به 137 میلیارد تومان می رسد و او ملکی در قرچک ورامین جهت تهاتر به بانک معرفی می کند. مشکل از آن جایی آغاز می شود که ملک معرفی شده 82 میلیارد گران نمایی شده است و ارزشی بسیار کمتر از مبلغ اعلامی داشته است.
احتمالا برای شما هم سوال پیش می آید که چگونه یک نفر می تواند این میزان از تخلفات را انجام بدهد و آب از آب تکان نخورد؟! جواب مشخص است. با وجود یک رابطه فامیلی محکم میان فرد مذکور و دو تن از سران قوا. فرد نامبرده در واقع پسر عمه برادران لاریجانی است که در تمام مراحل پیشبرد کارهایش، از همین رابطه فامیلی بهره می برده و خود را پسرعمه ایشان معرفی می کرده است.
در اینکه چرا سیستم بانک سرمایه چنین بی در و پیکر بوده است تا فردی تنها به واسطه ارتباط فامیلی با یک مسئول رده بالا بتواند این اندازه از تخلفات را انجام دهد هیچ شکی نیست. اما حقیقتا نباید از آقایان لاریجانی پرسید که چرا اجازه داده اند تا اطرافیانشان مرتکب چنین جرایمی شوند؟! پیش از این هم متاسفانه سر و صداهایی در اطراف ایشان و بستگان و برادرانشان وجود داشت که موجب بروز اختلافات زیادی در میان قوا گشته و آن داستان محمود احمدی نژاد و علی لاریجانی در صحن مجلس را رقم زده بود.
البته نباید همانند عده ای حکم صادر کرد که الا و لابد آقایان لاریجانی از این تخلفات و سوءاستفاده ها اطلاع داشته اند اما آیا نمی توان گفت که وظیفه مراقبت از شانیت و جایگاه خود را به خوبی انجام نداده اند؟! آیا می توان گفت مسئول در حکومت اسلامی وظیفه ندارد که اطرافیان خود را از سوءاستفاده بر حذر بدارد؟! احتمالا یک نرمشی از سوی این عزیزان مشاهده شده است که جناب پسرعمه به خود جرات داده و چنین اتفاقی را رقم زده است.
اتفاقاتی همچون قضیه طبری و عبدالله رنجبر و پیش از آن برادران آقایان لاریجانی نشان می دهد که ایشان باید بیشتر حواسشان را به دور و بری هایشان جمع کنند که خدای ناکرده در وهله اول آبروی خودشان و سپس نظام مقدس جمهوری اسلامی و اسلام را بر باد ندهند. به هر حال اگر احدی از بستگان و اطرافیان یک مسئول در نظام اسلامی قدمی کج بگذارد و آن مسئول متوجه باشد و اقدامی نکند و یا از همه جا بی خبر باشد و آن فرد تحت عنوان وی به چپاول مشغول، نه تنها فرد متخلف بلکه آن مسئول نیز باید پاسخگوی سهل انگاری و عدم توانایی در کنترل اطرافیانش باشد.
برخی پروزه ها در استانهای مازندران و سمنان و تهران و قم را میشود تعقیب و بررسی کرد که رد پای دخالت و اعمال نفوذ و سوء استفاده اطرافیان وجود دارد !