کد خبر: ۵۷۸۸۷۳
تاریخ انتشار:
به مناسبت ۱۱ آذر، سالروز شهادت میرزا کوچک خان جنگلی

میرزا! تو بگو ...

سلام میرزا! حالا که سالگرد شهادتت است، داشتم به این فکر می‌کردم شما، کجای زندگی من و همشهریانم قرار داری؟

گروه فرهنگ و هنر:  سلام میرزا! حالا که سالگرد شهادتت است، داشتم به این فکر می‌کردم شما، کجای زندگی من و همشهریانم قرار داری؟ دیدم بجز یک مجسمه که وسط شهرمان از شما ساخته‌اند، و بجز اسم یک خیابان که هنوز هم خیلی‌ها، سام صدایش می‌کنند و دو سه تا اسم دیگرت که روی چندتا کوچه و مدرسه و مسجد قرار دارد، چیز دیگری از شما در زندگی ما نیست.

میرزا! تو بگو ...

به گزارش بولتن نیوز، آهان، این را یادم رفت. چندتا مراسم و بنر هم هر سال، این روزها از شما نمایان می‌شود. بگذار فکر کنم. نه دیگر، فکر نکنم چیزی جا مانده باشد. آقای میرزا! ناراحت نشوی، اما جسارتا از شما فقط همین اسم‌ها در زندگی ما وجود دارد که تازه در این روزگار، آنچه زیاد است اسم است. این نشد، آن یکی. البته فکر نکنم شما هم بخاطر اینکه صد سال بعد، اسم چهارتا مکان را به نام تان بزنند، رفته باشید شهید شده باشید.

ولی فکر نکنی این فقط دامن‌گیر شماست، نه. از ملا عبدالرزاق لاهیجی و مرحوم معین گرفته تا سیروس خان قایقران و آیت‌الله بهجت هم مبتلا به همین اند. و ای‌ کاش فقط درگذشتگان ما اینگونه بودند. از زنده‌های ما هم تنها اسمی باقی مانده و بس.

می‌دانی میرزا، ما شاید ″میرزا دار″های خوبی باشیم اما اصلا ″میرزا وار″های خوبی نیستیم. و چقدر بین دارندگی و وارستگی فرق است. تا دلت بخواهد ما چیزهای خوب داریم اما تا دلت بخواهد هیچ کاری به این دارایی‌ها نداریم، جز همین دو سه روز.

که حتما همین نگاه مناسبتی ما به دارایی‌های ماست که باعث شده آنها در زندگی روزمره ما بجز چند اسم بی‌خاصیت، حضور موثری نداشته باشند. وارستگی که با دو سه روز بنر زدن و مراسم گرفتن ایجاد نمی‌شود. می‌شود؟

راستی، این چه رابطه‌ی معکوسی‌ست میرزا، بین محدودیت و حرکت؟ که تو در اوج محدودیت، نه زور داشتی، نه زر و نه تزویر، اما قیام کردی. و ما که مثلا بواسطه جمهوری اسلامی، حداقل از تو دارا تریم، این چنین در بند رخوتیم.

نکند تو هم با شریعتی موافقی که می‌گفت: «بوروکراسی، باتلاق انقلاب است.» آره ولله. شاید هیچ چیز به اندازه همین ساختارها و سازمان‌ها و دیوان‌ها، انقلاب اسلامی ما را به درون سیاهچاله خود فرو نبرده است.

میرزا! کاش امروز بودی و دست ما را می‌گرفتی و از این همه کرختی بیرون می‌کشیدی. میرزا! تو که با آن همه نداری، دارای این همه عمل شدی، کاش یادمان می‌دادی با این دارایی، چطور بسازیم و کار کنیم و ناامید نشویم و غُر نزنیم و محافظه کار نباشیم و تخته گاز جلو برویم.

البته نمی‌دانم اگر تو هم مثل ما حجم دارایی‌هایت این همه بود، باز هم مرد قیام بودی یا نه؟

انتهای پیام /#

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین