با دوتا از عوامل تهدید اقتصاد ایران آشنا شوید

گروه اقتصادی: ارسطو زمانی استاد اسکندر شد. به او توصیه کرد اگر می خواهی ثروتمند شوی تنها یک راه دارد و آن "انحصار" است. به نظر می رسد بعد از نزدیک به چهارهزار و پانصد سال از بیان این جمله، هنوز هم که هنوز است این راه حل جواب می دهد. آن هم چه جوابی.

به گزارش بولتن نیوز، چند روز پیش یکی از متولیان بازار موبایل در گفتگو با رادیو جوان، در خصوص اختلالگران بازار موبایل صریحا گفت که هرچند باید با این افراد برخورد شود اما نباید این افراد در زندان باقی بمانند زیرا اینها تنها کسانی هستند که وارد کننده موبایل به ایرانند و کسی جز اینها نمی تواند گوشی تلفن همراه وارد کند. آیا این چیزی جز انحصار است؟

البته این انحصار تنها منحصر به بازار موبایل نیست. وقتی به بازارهای دیگر نگاه می کنیم نیز شاهد این انحصار هستیم. و اوضاع وقتی وخیم تر می شود که می بینید این انحصار، در حوزه کالاهای استراتژیک هم وجود دارد. از انحصار میوه گرفته تا شکر و از انحصار مس گرفته تا موارد دیگر.

این انحصار شاید در روزهای عادی نه تنها به چشم نیاید بلکه آثار مخرب خود را نیز نشان ندهد. اما در روزهای حساس، انحصار کاملا خودنمایی می کند. مثل همین روزها که همگان فقط نظاره گر کمبود کالا یا افزایش قیمت نجومی آنها هستند. این روزها انحصار شدیدا در حال خودنمایی است و رخ نازیبای خویش را نمایان می کند.

اما نکته ای که این میان باید مطرح شود، نظام بازرگانی ماست. اینکه حقیقتا چرا نظام بازرگانی ما اجازه چنین انحصاری را داده و عملا با در اختیار قرار دادن به بازار به دست چند نفر معدود، معیشت مردم را به رفتار آنها وابسته کرده است؟ آیا این شیوه مدیریت بازرگانی، متناسب با کشوری است که دشمن بزرگی همچون امریکا دارد؟

و آیا این نظام انحصاری در بازرگانی، قابل تغییر نیست؟ آیا دولت و حاکمیت نمی تواند این انحصار را بشکند؟ واقعا چرا باید شرکت هایی همچون سامسونگ و ال جی، فقط به چند نفر آدم خاص گوشی بفروشد؟ آیا خارج کردن انحصار از دست این افراد، نیاز به قدرت عجیب و غریبی دارد؟

البته لازم است این وسط، تاسفی هم بخوریم از چهل سال مدیریت اقتصادی اشتباه در کشور که بجای استفاده و تمرکز بر توان داخلی، آنچنان وابسته به نظام بین الملل شد که حتی مواد اولیه پوشک بچه را هم باید وارد کنیم. کشوری که روی دریای نفت و فراورده های پتروشیمی نشسته، چرا باید وارد کننده فراورده های نفتی باشد که آنها خودشان، مواد اولیه سایر کالا هستند؟

حقیقتا تنها راه نجات دائمی کشور از شر مشکلات اقتصادی، تمرکز بر نقاط قوت داخلی است که بسیار متعدد است. نظر بسیاری از کارشناسان اقتصادی ایرانی و غیرایرانی این است که جمهوری اسلامی ایران می تواند با اتکا به آنچه در داخل دارد، بسیار بهتر از شرایط امروز روی پای خویش بایستد و این استقلال سیاسی را زمینه قدرت بین المللی خویش سازد. اما متاسفانه آنقدر این رهیافت مورد بی توجهی قرار گرفته که وضعیت اقتصاد ما را به اینجا رسانده است.

انتهای پیام /#