فعالیت روزمره، تضمین‌کننده حفظ سلامت

به گزارش بولتن نیوز، در این مطالعه، 130 هزار نفر در 17 کشور مختلف، اعم از کشورهای توسعه‌یافته مانند کانادا، سوئد و کشورهای در حال توسعه مانند بنگلادش و زیمبابوه، به لحاظ میزان فعالیت بدنی با یکدیگر مقایسه شدند.

پژوهشگران دریافتند یک مورد از هر 20 مورد ابتلا به بیماری‌های قلبی و نیز یک مورد از هر 12 مورد مرگ زودرس می‌توانستند درصورت فعالیت بدنی بیشتر قابل پیشگیری باشند.

معمولا توصیه می‌شود پنج روز در هفته حداقل روزی 30 دقیقه ورزش کنید، درحالی که پژوهشگرانِ این مطالعه روزی یک تا دو ساعت فعالیت بدنی را میزان مطلوب‌تری در پیشگیری از بیماری‌های قلبی و مرگ زودرس می‌دانند.

عده زیادی از مردم معتقدند مشغله‌های زندگی امروزی اجازه نمی‌دهد روزی یک تا دو ساعت ورزش کنند، اما پژوهشگران ادعا دارند این توصیه در صورت ادغام فعالیت‌های بدنی در امور روزمره به‌آسانی قابل اجراست.

به این معنی که صرفا نباید به ورزش‌های هر از گاهی در باشگاه یا استخر بسنده کرد؛ برای مثال، جلسات کاری دو یا سه نفره را می‌توانید به‌جای پشت میز در حالت قدم زدن در محوطه شرکت برگزار کنید یا مثلا وقتی کودک‌تان را برای بازی به پارک می‌برید، به‌جای این که در گوشه‌ای به تماشا بنشینید با کودک‌تان همبازی شوید.

در واقع، هرچه میزان فعالیت بدنی بالاتر می‌رود از احتمال بیماری‌های قلبی یا مرگ زودرس کاسته می‌شود. براساس بررسی جمعیت مطالعاتی در بررسی فوق، خطر مرگ در کسانی که هفته‌ای بیش از 750دقیقه پیاده‌روی سریع یا فعالیت بدنی قابل قیاس دیگری انجام می‌دادند، به میزان حداکثر 36 درصد کاهش یافت.

در این مطالعه مشاهده شده است در کشورهای در حال توسعه، سطح فعالیت بدنی مردم در خلال فعالیت‌های روزمره بیشتر است و هرچه وضع مردم به لحاظ اقتصادی بهبود پیدا می‌کند، از این میزان کاسته می‌شود. این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت رعایت اقدامات پیشگیرانه و درمانی، از مصرف مداوم میوه و سبزیجات گرفته تا خرید داروهای تجویزی، از توان مالی مردم در کشورهای کم‌درآمد یا با درآمد متوسط خارج است.

همچنین با توجه به این که خدمات درمانی در کشورهای توسعه‌نیافته در سطح ضعیفی قرار دارد، شهروندان این کشورها درصورت بروز سکته یا حملات قلبی از شانس نجات پایین‌تری برخوردارند. از این‌رو، افزایش فعالیت بدنی در قالب انجام وظایف روزمره که از جمله اقدامات پیشگیرانه تقریبا بی‌هزینه است، می‌تواند در افزایش سلامت مردمان کشورهای کم‌درآمد بسیار مؤثر واقع شود.