ثمره انقلاب را نه در هفتاد ساله بلکه در دهه هفتادی ها جستجو‌ کنید

گروه فرهنگ و مقاومت- سید محسن عبداللهی: شهادت محسن حججی دهه هفتادی همزمان شد با شروع جلسات رأی اعتماد مجلس به وزرای پیشنهادی دولت و لابی های گسترده ای که وزرای هفتاد ساله و مدیرانشان برای رسیدن به مقام و منصب انجام می دادند. تب این قضیه کم کم می رفت که فروکش کند اما یک حادثه دیگر باز هم آن جمله سحرآمیز که حقیقت امروز ایران است را به رخ کشید. جوانانی که دیگر روی عرصه جهاد را پاس داشتند و به قصد قربت به اردوهای جهادی جهت خدمت به خلق خدا شتافتند، در هنگام جا به جایی دچار حادثه می شوند و دو تن از آن ها به شهادت می رسند.

به گزارش بولتن نیوز، دو جوان دهه هفتادی که بدون فکر به مقامات دنیوی تنها خدمت به خلق خدا برایشان اهمیت داشته است و در پی این که بروند دنبال میز ریاست و پول خرج کنند و گردن کج کنند و بیت المال را بابت دو روز بیشتر مدیریت هدر بدهند، نبوده اند. از همین روی است که آن جمله نظرها را به خود جلب کرده است. «تاریخ به یاد خواهد داشت، در دورانی که برخی مدیران هفتاد ساله از مقامات دنیوی دل نمی کنند، دهه هفتادی ها با دل کندن از همه دنیا، بالاترین مقامات اخروی را کسب کردند.» آن کسی که این جمله را نوشته است چه عریان واقعیت را به رخ همگان کشیده است.

آن جوان دهه هفتادی که خمینی کبیر را ندیده اما سخت دلبسته راه و سیره اوست و پیرو جانشین خلفش، تمام وجهه همت خود را بر سر این می گذارد که آرمان های فردی را که هرگز ندیده و در هوایش نفس نکشیده را متبلور کند. جوانی که اگر در شهر خود باشد با فعالیت فرهنگی در پی عملی کردن منویات رهبری است و اگر خارج از شهر باشد در پی جهاد و آبادانی است و روزی که نیاز به سر دادن برای حفظ امنیت کشور و حفظ دین است، سر می دهد. این جوان نه برایش میز ریاست مهم است و نه حقوق نجومی می خواهد. او نه تنها همانند آن مدیران هفتاد ساله حق تفریح اولاد نمی گیرد بلکه جگر گوشه خود را در سیر الی الله قربانی می کند و از وی می گذرد و می رود که سر دهد.

آن پیرمرد هفتاد ساله که با خمینی کبیر بر سر یک سفره نشسته است و خود را السابقون انقلاب می داند و برای خود و بچه هایش حقی از سفره انقلاب کنار می گذارد، هم انقلاب را فراموش کرده است و هم نان و نمکی که با بنیان گذار ساده زیست انقلاب خورده است. او یادش رفته که از کجای این سرزمین آمده است و خود و فرزندانش را پدر اجدادی اهل ونک به بالای تهران می داند. این ها چنان در نقش خود فرو رفته اند که فرزندانشان خود را صاحب ژن برتر می دانند.

شاید هم حق دارند که خود را دارای ژن خوب بدانند. وقتی چشم باز کرده اند و خود را در ناز و نعمت و رفاه کامل دیده اند، معلوم است که ژنشان را برتر بدانند. آن ها نه سختی محرومیت را چشیده اند و نه اردوی جهادی رفتن برای کمک به آن محروم را درک کرده اند. همین فرزندان می شوند صاحب ژن برتر. بی شک از این جماعت محسن حججی بیرون نمی آید. اگر هم زمانی از این اتفاقات رخ داد، دلیلش هنوز انقلابی بودن پدرانشان بود.

از همین جهت است که ثمره انقلاب اسلامی را نه آن مدیران هفتاد ساله و عملکردشان و نه فرزندان با ژن برترشان می توان نامید. ثمره انقلاب اسلامی آن جوانان دهه هفتادی ای هستند که از جان و مال و عزیزانشان در راه اسلام و انقلاب می گذرند.