نولان

 

یکی از صحنه هایی که در نگاه اول می تواند از فیلم «بین ستاره ای» حذف شود، صحنه مربوط به دیدن پدرزن «جان لیتگو» (دونالد) است که «مورف» کوچک را برای خوردن ذرت به جای هات داگ صدا می زند: «ذرت خوردن در موقع بازی با توپ، غیرطبیعی است» . او می گوید: «من هات داگ می خواهم» . این دیالوگی است که در واقع یکی از همان نمادهاست و مردم کمتر متوجه آن می شوند. این دیالوگ اشاره ای است به حضور لیتگو در یک ماجراجویی فضایی دیگر، یعنی فیلم «2010: سالی که ما ارتباط برقرار کردیم» که ضمیمه فیلم مشهور «2001: یک اودیسه فضایی» است. لیتگو در آن فیلم نقش دکتر «والتر کورنو» را بازی می کرد که عاشق هات داگ بود. آیا جاگذاری این دیالوگ اتفاقی بوده یا یک ارجاع است؟ احتمالاً دومی درست باشد.

 

 

خیلی قبل تر از آن که پیچیدگی های «یادگاری» آشکار شود، این خود نولان بود که ابتدا رازش را فاش کرد. صحنه ای است که «لئونارد» (گای پیرس) داستان «سَمی» (استفن توبولوسکی) را در بیمارستان روانی عجیبی روایت می کند که بعد از قتل همسرش در آن بستری بوده. در این صحنه دوربین، سمی را نشان می دهد که به پزشک ها و پرستار هایی که از کنارش می گذرند به نحو بیمارگونه ای مشکوک شده است و حالاتی از پارانوئید (بیماری روانی بدبینی) را از خود بروز می دهد. وقتی یک دکتر از کنار سمی می گذرد، نولان این صحنه را به صحنه ای که در آن کمتر از نیم ثانیه پیش، لئونارد در حال صحبت با تلفن است، کات می زند. اگر خیلی دقیق به این صحنه نگاه کنیم یا فیلم را نگهداریم، متوجه خواهیم شد که در یک هزارم ثانیه (!) بین عبور دکتر و کات نولان، سمی در حقیقت با لئونارد جایگزین شده است. این صحنه در واقع افشاکننده این ماجراست که سمی و لئونارد هر دو یک نفر هستند و لئونارد در مرگ همسرش مسئول است.

 

 

قفسه کتاب ها را می توان مهم ترین چیز در تمام ماجراجویی های فضایی پرافت وخیز فیلم «بین ستاره ای» نولان دانست. «مورف جاون» (مکنزی فوی) در اوایل فیلم قانع می شود که سقوط کتاب ها از قفسه، پیامی از طرف ارواح است که باید رمزگشایی شود. 

 

 

بعدتر می فهمیم که این در واقع کار پدر او، «کوپر» (متیو مکانهی) است که با او از درون یک حفره ارتباط برقرار می کند. کتاب ها در واقع نماد هایی هستند که نولان با آن ها به طور پنهانی برخی موضوعات و روابط فیلم را به وجود می آورد. کتاب ها از جمله کتاب «کارخانه زنبور» اثر «لین بنکس» (که درباره پدر و فرزندی است که در انزوا زندگی می کنند) 

 

اشعار منتخب «تی اس الیوت» (تفکری درباره مفاهیمی مانند زمان و فضا) و کتاب «چین خوردگی در زمان» اثر مادلین هستند که نولان درباره این آخری گفته او را به تصور ابعاد بالاتر رسانده است.