مناطق ممنوعه برای کاندیداهای ریاست جمهوری

به گزارش بولتن نیوز، در حالی که بیش از چهار دهه از برپایی نظام شکوهمند جمهوری اسلامی پسری می‌شود اما باز هم در آستانه تبلیغات انتخاباتی، نامزدهای ریاست جمهوری چنان یکدیگر را نشانه می‌روند که گویی در این چهار دهه نه کاری در این کشور صورت گرفته است و نه برنامه‌ای عملی شده است. توپخانه‌ها بی‌هدف در حال شلیک انبوه اطلاعات منفی علیه یکدیگرند و در این میان آنچه آسیب می‌بیند باور عمومی جامعه است.

به نظر می‌رسد وقت آن رسیده است تا مناطقی برای ورود نامزدهای انتخاباتی ممنوعه اعلام شود تا این حوزه‌ها دستاوزیر تبلیغات قرار نگیرند.

کافی است یک بار گفته‌های کاندیداهای احتمالی ریاست جمهوری و همچنین سمپات های آنان را بررسی کنید تا در میان گفته‌ها هم به وعده‌های عجیب‌وغریب برسید و هم به انتقاداتی که حاصلی جز افزایش سطح مطالبات عمومی ندارند. از وعده پرداخت یارانه 45 هزار و 500 تومانی تا ارائه خانه‌های رایگان به محرومان و ... .

کلید واژه یارانه 250 هزارتومانی امروز بیش از هر زمان دیگری به گوش می‌رسد.

برخی نامزدهای ریاست جمهوری نه تنها یارانه 45 هزار و 500 تومانی را کافی نمی‌دانند بلکه معتقدند رقم یارانه‌ها نه تا 150 هزار تومان که تا 200 و حتی 250 هزار تومان قابل‌افزایش است.

پرداخت یارانه 250 هزارتومانی به ان معناست که حجم نقدینگی‌ای که هر ماه در قالب یارانه نقدی توزیع می‌شود، 5 برابر افزایش یابد.

در حال حاضر ماهانه دولت در این قالب، نقدینگی‌ای برابر با سه هزار و چهارصد میلیارد تومان را در میان آحاد جامعه توزیع می‌کند که به گفته کارشناسان دقیقا به عکس نامی که بر طرحش نهاده شده است، بی‌هدف به دست افراد جامعه می‌رسد.

حال اگر رقم یارانه نقدی به 17 هزار میلیارد تومان در ماه برسد، چه میزان نقدینگی در کشور ایجاد خواهد شد و عوارض توزیع این حجم عظیم نقدینگی در اقتصاد چیست؟

بدون تردید تجربه 5 سال پرداخت یارانه هدفمند نشان می‌دهد که این وضعیت و پرداخت پول نقد به جامعه نه تنها گرهی از انبوه مشکلات اقتصادی باز نمی‌کند بلکه می‌تواند مشکلات پیچیده‌تر و بغرنج‌تری را برای جامعه و کشور ایجاد نماید، به این ترتیب ورود به بازی دو سر باخت یارانه‌ها تنها سبب ایجاد نارضایتی توده‌ها از دریافت یارانه 45 هزار و 500 تومانی از یک سو و بالا رفتن ریسک حذف برنامه‌ریزی‌شده و دقیق یارانه‌های نقدی با هدف سامان‌دهی به مشکلات ناشی از تداوم اجرای این طرح از سوی دیگر خواهد شد

دومین نکته‌ای که در تبلیغات انتخاباتی همواره رخ می‌دهد، انتقاد از تمامی اقداماتی است که از پیش از این صورت گرفته است و تنها مدافع در این میان دولت مستقری است که رئیسش قصد دارد بار دیگر در هماورد انتخاباتی حضور یابد.

این تبلیغات که با سیاه نمایی خای بزرگ همراه است می‌تواند گرد یاس و ناامیدی را در جامعه پاشیده و سبب تغییر نگاه داخلی و بین‌المللی به ایران شود.

به عبارت دیگر فرض کنید سرمایه‌گذاری که قصد حضور در بازار ایران را دارد، قصد رصد برنامه‌های تبلیغاتی نامزدها را برای اطلاع از وضعیت داشته باشد، آیا نقطه امیدی برای وی باقی خواهد ماند تا به واسطه آن نسبت به حضور در این کشور ترغیب شود؟

سیاه نمایی‌ها اما با برنامه‌هایی غیرواقعی و آرمانی، به دور از توان اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی از سوی برخی کاندیداها، در تبلیغات انتخاباتی همراه است؛ به عبارت دیگر برخی نامزدها چنان برنامه‌هایی را ارائه می‌دهند که گویی ایران امکان حل تمام مشکلاتش را در دوره‌ای یک تا دو ساله داشته است اما پیشینیان از اجرای این برنامه‌ها سر باز زده‌اند.

همین شکل تبلیغات آرمانی و نادیده گرفتن توان واقعی اقتصاد سبب تزریق نوعی نگاه توأم با سوءتفاهم به مشکلات می‌شود و شکیبایی و صبر جامعه را برای سامان‌دهی وضعیت نشانه می‌گیرد.

بدون تردید تداوم این وضعیت می‌تواند ریشه اجرای برنامه‌های میان مدت را با هدف اصلاحات ساختاری در ایران بزند و خود عاملی برای تشدید مشکلات در کشور شود.

شاید بهتر باشد از پس یازده دوره برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، مناطق ممنوعه‌ای برای نامزدهای انتخاباتی اعلام شود تا در جریان تبلیغات انتخاباتی، کیان اقتصاد و جامعه ایران مورد آسیب قرار نگیرد. آنچه مسلم است اینکه حوزه اختیارات ریاست جمهوری طبق قانون مشخص است و ورود به حوزه‌های آسیب‌زا و اعلام وعده‌های بزرگ، تنها ثمری که داراست، از میان بردن اعتمادبه‌نفس جامعه، اعتماد عمومی در جامعه و صبر و شکیبایی برای حل مشکلات است. بی‌شک انتقادات واقعی و دقیق از سوی نامزدهای انتخاباتی و ارائه وعده‌های قابل تحقق خود می‌تواند مانعی برای تغییر حرف‌های انها پس از استقرار در نهاد ریاست جمهوری باشد.