نرخ اشتغال ناقص در کشور افزایش یافت. بالا بودن نرخ اشتغال ناقص به معنای وجود اختلال در بازار ایران است. شمار کسانی که در ایران مشغول به فعالیت اقتصادی هستند و شاغل محسوب میشوند از 22 میلیون و 584 هزار نفر عبور کرده است بهاینترتیب...
گروه اقتصادی: بررسیها نشان میدهد نرخ اشتغال ناقص در ایران طی سالهای 1392 تاکنون افزایشیافته است بهطوریکه نرخ اشتغال ناقص از 8.9 درصد در سال 1392 به بیش از 10.3 درصد در سال 1395 رسیده است.
به گزارش بولتن نیوز، اشتغال ناقص به معنای اشتغال کمتر از ساعت کامل کاری است. نرخ اشتغال ناقص در میان مردان بیش از زنان و در نقاط روستایی بیشتر از نقاط شهری بوده است. نرخ بیکاری در سال 1394، بر اساس اعلام مرکز آمار ایران 9.8 درصد و در سال 1393 برابر با 9.6 درصد بوده است.
بالا بودن نرخ اشتغال ناقص به معنای وجود اختلال در بازار ایران است. شمار کسانی که در ایران مشغول به فعالیت اقتصادی هستند و شاغل محسوب میشوند از 22 میلیون و 584 هزار نفر عبور کرده است بهاینترتیب از این جمعیت بیش از 2 میلیون و 326 هزار نفر در ایران دارای اشتغال ناقص هستند. اشتغال ناقص ممکن است سبب شود افراد قادر به برخورداری از خدمات بیمهای و بازنشستگی نباشند و همین امر آینده ایران را با مشکلات و دشواریهای فراوان مواجه مینماید.
از سوی دیگر احتمال کم بودن دستمزد کسانی که اشتغال ناقص دارند در مقایسه با تعداد کسانی که دارای اشتغال کامل هستند، بیشتر است و همین امر خود دشواریها در این عرصه را افزایش میدهد.
اقتصاد ایران در سالهای اخیر با بحرانی جدی در حوزه بیکاری روبرو شده است. نرخ بیکاری در شرایط کنونی بیش از 12 درصد شده است. در صورت تحقق پیشبینیهای صورت گرفته در برنامه ششم توسعه مبنی بر رشد هشتدرصدی اقتصاد در سالهای پیش رو، ایران بازهم با 5 میلیون بیکار در سال 1400 روبرو خواهد بود بهاینترتیب بیکاری یکی از مهمترین معضلات اقتصادی ایران در سالهای آینده و شرایط کنونی تلقی میشود.
در حالی بیش از 3 میلیون و 300 هزار نفر، با اشتغال ناقص در جامعه ایران حضور دارند که شمار بیکاران نیز از 2 میلیون و 500 هزار نفر عبور کرده است. این بدان معناست که بازار کار ایران در شرایطی غیرعادی و بحرانی به سر میبرد. تأثیر بیکاری بالا بر بحرانهای اجتماعی و سیاسی نیز قابلمشاهده است بهطوریکه آمارها نشان میدهد یکی از مهمترین دلایل تأخیر در ازدواج جوانان ایرانی، نبود فرصتهای شغلی کافی در وهله اول و کافی نبودن درآمدها در مرحله بعدی است.
پایین بودن دستمزد خود سبب میشود افراد برای تأمین هزینههای خود شغل دوم و سوم داشته باشند که همین مسئله نیز در تشدید بیکاری در کشور مؤثر است.