چه کنیم تا راهیان نور، موثرتر باشد

گروه فرهنگ و هنر: به ایام آخر سال نزدیک می شویم و مجددا فصل سفرهای راهیان نور از راه رسیده است. سفرهایی که برای آشنایی اقشار گوناگون جامعه با مناطق جنگی و زنده کردن یاد و خاطره آن مردان از جان گذشته در طول دفاع مقدس  برگزار می شود و هر روز نیز شاهد اقبال بیشتر جوانان نسبت به این سفرها هستیم.

 

به گزارش بولتن نیوز، برگزاری این برنامه اهداف عالی ای را دنبال می کند اما باید منصفانه تمام ابعاد آن را نگریست و نقاط مثبت را گفت و کمک کرد تا تقویت شوند و پررنگ تر و نقاط منفی که در اجرا و نتیجه گیری این سفر وجود دارد را نیز ذکر کرد و کمک کرد تا حل شوند. زیرا اگر این تفکر وجود داشته باشد که این برنامه به دلیل ماهیت خوب خود غیر قابل نقد می باشد، کاملا اشتباه است و رویه ای نادرست که باعث می شود کیفیت کار و نتیجه ای که در پی آن هستند، از بین برود.
             
آشنایی با مناطق عملیاتی و سختی مبارزه و جهاد از نزدیک، به درک درست تر از جنگ و ایمان رزمندگان کمک خواهد کرد. درکی که از سعی مخاطب برای هم ذات پنداری حاصل می شود و تلاش برای این که پی ببرد چگونه ممکن است انسان هایی چنین سختی هایی را به راحتی بپذیرند. تقویت روحیه کار جمعی و تقویت روحی و عرفانی زائران دیگر نقطه مثبت این سفرها می باشد که همگی جزو اهداف عالیه برگزارکنندگان این برنامه می باشد.

 

اما از سوی دیگر ضعف و کاستی هایی وجود دارد که اگر برطرف شوند می توان بیش از گذشته از برگزاری برنامه راهیان نور رضایت داشت. اولین ایراد وارده عدم برنامه ریزی صحیح و منسجم می باشد که بعضا باعث می شود آن قدر تعداد مناطق بازدید بالا برود که نه بهره کافی برده شود و نه ارتباطی که باید برقرار گردد و نتیجه ای که در پی آن هستند به دست نیاید. باید برنامه ریزی ها به گونه ای باشد که در مکان های کمتری حضور پیدا کنند اما با جزئیات و زمان بیشتر تا نتیجه لازمه به صورت حداکثری به دست بیاید.

دیگر نقد وارده به خدمات دهی ضعیف باز می گردد. اگر ضعف های خدمات رسانی برای هم ذات پنداری است که اشتباه است زیرا بیشتر با روح و روان افراد کار دارد و تأثیر گذاریش به گونه ایست که شاید افراد برای بار دوم دیگر حاضر به سفر نباشند. چون به هر حال این امر برای بسیاری از افراد و خانواده ها پر اهمیت است و می تواند تأثیر منفی داشته باشد و سایر زحمات را هدر بدهد.

 

نکته دیگر ضعف برنامه های فرهنگی است. متأسفانه در سفرهای راهیان نور تمام تمرکز بر روی ارتباط با مناطق از لحاظ روحی است و روایت راویان مناطق. اما سایر امور فرهنگی فراموش می شود و آن کارهایی که باید صورت بگیرد، انجام نمی شود. اگر تمام بار برنامه بر عهده روایت گری باشد و فضا و اتمسفر موجود در آن مناطق، پس از فاصله گرفتن از آن فضا چه به لحاظ بعد مکان و چه به لحاظ بعد زمان، قطعا افراد از آن حال و هوا خارج می شوند. اما اگر در همان برهه کار فرهنگی مناسب صورت بگیرد، اثراتش در جامعه نیز مشاهده خواهد شد. برای مثال بحث فرهنگ سازی برای حجاب را می توان همان جا نیز در پی راه حلی برایش گشت. به این صورت که می توان در زمان مناسب گعده ای برگزار کرد برای این که افراد بگویند چه راه حلی برای برطرف کردن این معضل و تبلیغ حجاب از راه صحیحش وجود دارد.

وقتی به نتیجه ای مناسب دست یافته شد، همان نیروها آموزش داده شوند و طی یک برنامه فرهنگی در شهر های خود، اقدام به تبلیغ و ترویج حجاب از راه صحیح بنمایند. این امر باعث می شود که ظرفیت انسانی عالی ای که رها می شود، مورد استفاده حداکثری قرار بگیرد. این کار را می توان برای امور مختلفی انجلم داد و حجاب تنها مثالی بود برای این امر. بحث های دین شناسی، خود شناسی، سبک زندگی، کتابخوانی، دانش افزایی، جامعه مهدوی و فراهم کردن مقدمات ظهور و بسیاری عناوین دیگر که می توان آن ها را در طول این سفر پی گرفت و تنها به فکر یک مسافرت زیارتی سه چهار روزه نبود.

 

در هر صورت برنامه راهیان نور، اقدام مناسبی است و ثمرات خوبی نیز داشته است اما اگر به دنبال بهره گیری بیشتر از ظرفیت نا تماخم جوانانی هستند که به این مناطق می آیند، می بایست موارد نقد را نیز برطرف کنند و در پی رفع آن ها و اجرایی کردن پیشنهادات باشند.