خیلی‌دور خیلی‌نزدیک

گروه فرهنگ و رسانه: جامعه بشری با بحران‌های مختلفی روبه‌رو است. یک روز طوفان می‌آید، یک روز زلزله، یک روز هم سیل. علاوه بر اینها بحران‌های «انسان ساخته» هم به لیست عریض و طویل حوادث یا بحران‌های طبیعی اضافه می‌شوند. نمونه چنین بحران‌های انسان ساخته‌ای حادثه ١١سپتامبر است. حادثه‌ای که نه‌تنها آمریکا، بلکه کل جهان را از جنبه‌های مختلف تحت‌تأثیر قرار داد. حالا در ایران در ابعاد کوچکتر چنین واقعه‌ای روی داده است. از روز پنجشنبه هفته گذشته با فرو‌ریزش ساختمان قدیمی پلاسکو فضایی شبیه (در ابعاد کوچکتر) یازده سپتامبر در ایران به وجود آمد. ساختمانی فرو ریخت و بحرانی شهر تهران و حتی کشور را فرا‌گرفت. این حادثه جدای از کم و کیف و چگونگی وقوع آن حفره‌هایی را در جامعه ایران نشان داد.

به گزارش بولتن نیوز، سوال اصلی این بود که حین بحران بخش‌های مختلف چگونه باید رفتار کنند تا آرامش روحی- روانی جامعه به هم نریزد. نقش رسانه در چنین موقعی پررنگ‌تر از حالت معمول است. اما برخی از رسانه‌ها رفتار بسیار آماتوری از خود نشان دادند. یکی از شبکه‌های تلویزیونی سوای برخوردهای احساسی گزارشگرانش، از مردم خواست تا خبرنگار این شبکه باشند و تصاویر و عکس‌های خود را برای این شبکه ارسال کنند. موضوعی که به نظر می‌رسد «هیجان» ناخواسته‌ای را به جامعه تزریق کرد. از سوی دیگر همین شبکه دست‌کم در دو مورد خبرهای غلط و تأیید نشده‌ای را منتشر کرد و بعد از بلواهای ایجاد شده در شبکه‌های مجازی به غلط اعلام کرد منبع خبرش رسانه‌های مکتوب بوده‌اند. سوال این است که رسانه حین بحران چگونه باید رفتار کند؟ آیا «خبرنگاری بحران» یک تخصص ویژه ذیل مبحث رسانه است یا خیر؟ این موضوعات را با چند تن از کارشناسان حوزه رسانه و بحران در میان گذاشته‌ایم تا شاید بتوان به پاسخ مناسبی درباره این موضوع برسیم.

منبع: شهروند