تعیین حداقل سن مجاز برای ورود به شبکه های اجتماعی در اروپا

گروه فناوری: با گسترش نفوذ اینترنت دسترسی افراد به خدمات مختلف ارائه‌ شده در فضای مجازی افزایش یافته است. کودکان نیز از این امر مستثنی نبوده ‌اند. نسل به نسل شاهد بلوغ توانایی‌هایی آن‌ها در استفاده از فناوری‌ های مختلف و استفاده از اینترنت بوده ‌ایم و هستیم. متناظر با این پیشرفت ‌ها، تهدید های مختلف و متنوع موجود در فضا های مجازی مختلف به ویژه در شبکه‌‌ های اجتماعی که مشخصه اصلی آن‌ ها تعامل و ارتباط با سایر کاربران است، نگرانی‌ ها در مورد امنیت کودکان و نوجوانان را بسیار افزایش داده ‌است.

به گزارش بولتن نیوز، یکی از دلایل اهمیت این موضوع، آسیب ‌پذیری بیشتر کودکان در فهم حریم خصوصی و آگاهی از مسائل پیرامون آن است. برای مثال در ساده‌ ترین شکل این آسیب ‌پذیری، ممکن است سیاست‌ های حریم خصوصی در شبکه‌ های اجتماعی به زبانی غیر از زبان مادری به کودکان و نوجوانان نمایش داده شود که مسلما توسط کودک به خوبی درک نمی‌شود.

نقش والدین در برقراری امنیت و حریم خصوصی کودکان در شبکه‌ های اجتماعی

با توجه به آسیب ‌پذیری کودکان در فضای مجازی، مرکز مدیریت امداد و هماهنگی عملیات رخدادهای رایانه ‌ای (مرکز ماهر) اعلام کرد: نیاز است تا با آموزش درست به کودکان و آگاه‌ سازی آنها پیشگیری‌ های لازم از اتفاقات احتمالی و سوءاستفاده‌ها به عمل آید.

براساس اعلام مرکز ماهر، طیف اینگونه آموزش ‌ها، از آموزش کودکان راجع به هویت مجازی‌ آن ‌ها و ماندگاری اطلاعات منتشر شده از آن ‌ها در فضای مجازی تا آگاه ‌سازی والدین از چگونگی فرآیند‌های کنترلی کودکان گسترده است. همانطور که مشهود است، نقش والدین و آگاهی ‌‌آن‌ ها در برقراری امنیت و حریم خصوصی کودکان در شبکه‌ های اجتماعی انکار ناپذیر است؛ برای مثال، مادامی که والدین ندانند که دستگاهی که برای بازی کودک خود تهیه کرده ‌اند، توانایی اتصال به اینترنت و احیانا عضویت در گروه‌های بازیکنان یک بازی خاص را نیز دارد، نمی ‌توانند کنترل ‌های لازم را نیز انجام دهند.

سن مجاز کودکان برای ورود به شبکه های اجتماعی ۱۶ سال تعیین شد

تصویب قوانین جدید در اروپا در راستای افزایش حداقل سن مجاز کودکان برای حضور در شبکه‌های اجتماعی از ۱۳ سال به ۱۶ سال در اواخر سال ۲۰۱۵ ، نشان‌ دهنده وجود نگرانی‌ هایی در سایر کشور‌ها در مورد استفاده کودکان از شبکه ‌های اجتماعی است. علاوه بر این، طی یک نظرسنجی که در ژوئن ۲۰۱۴ در اسپانیا انجام شد، نشان داده شد که درصد قابل توجهی از والدین، از حضور کودکان ۱۰ تا ۱۷ ساله خود در شبکه‌ های اجتماعی و قرار دادن اطلاعات شخصی در دسترس عموم، جلوگیری به عمل آورده و یا فعالیت‌‌ های کودکان توسط والدین نظارت می‌ شود.

نتایج این نظرسنجی در نمودار زیر قابل مشاهده است:

مرکز ماهر با هشدار در مورد اینکه اطلاعات شخصی کودکان همانند اطلاعات شخصی بزرگسالان، در حال تبدیل ‌شدن به یک کالای تجاری است اعلام کرد: طبق مطالعات انجام شده توسط  تیم تحقیقاتی دکتر اگنس نارین، ۹۵ درصد نوجوانان انگلیسی نگران این مسئله هستند که اطلاعات شخصی‌ شان در اختیار تبلیغ ‌کنندگان یا وبگاه‌ های دیگر قرار بگیرد.

همچنین از حدود ۴۰ وبگاه محبوب کودکان، تقریبا دو سوم آن‌ ها اطلاعات شخصی کودکان را (بعضا به صورت انتخابی) برای دسترسی به بخش ‌های مشخصی از وبگاه درخواست می‌ کنند. از نظر نوع اطلاعات، ۷۰ درصد این وبگاه‌ ها نام، ۵۳ درصد رایانامه، ۴۳ درصد تاریخ تولد، ۴۰ درصد کد پستی، ۲۴ درصد آدرس و ۱۳ درصد شماره موبایل را درخواست می‌ کنند.

برخی کسب ‌وکارها کودکان را توسط تحقیقات، کوییزها و مسابقات هدف قرار می ‌دهند و برای مثال اطلاعات شخصی آن‌ ها را مثل اطلاعات خانواده و دوستانشان، بدون رضایت و آگاهی والدین جمع ‌آوری می‌ کنند. دورنمای برنده شدن یک جایزه یا دریافت یک سرویس رایگان یا دریافت تخفیف، می‌ تواند انگیزه کافی برای ارائه اطلاعات شخصی را ایجاد کند. گزارش کمیته حریم خصوصی دفتر استرالیا ( Australian Office of the Privacy Commissioner ) نشان می‌ دهد که جوانان استرالیایی علاقه زیادی دارند تا جزئیات شخصی خود را به منظور دریافت جوایز یا تخفیف دریافت کالا یا سرویس، ارائه دهند. حال آنکه اغلب این پیشنهادات، در اصل اغوایی برای دریافت اطلاعات شخصی است.

کودکان داده های شخصی خود را دست کم می گیرند

به دلیل آنکه ممکن است کودکان مدل تجاری بسیاری از سرویس‌ های اینترنتی مانند شبکه‌ های اجتماعی و انجمن ‌های برخط را به درستی درک نکنند، رغبت کسب‌ و کارها به داده‌‌ های شخصی خود را دست ‌کم می‌ گیرند. کاربران اغلب از وجود یک بازار دوجانبه آگاه نیستند که به وسیله آن از یک طرف ارائه‌ دهندگان خدمات برخط، سرویس‌ هایی را پیشنهاد می ‌دهند و از طرف دیگر تجارت خود را بر اساس اطلاعات شخصی کاربران انجام می‌ دهند.

 وقتی کودکان از چنین سرویسی استفاده می ‌کنند، چالش اصلی ارائه اطلاعات کافی در مورد اهداف و حوزه استفاده از داده‎ های شخصی و همچنین دریافت رضایت از والدین است. علاوه‌ بر این، تنظیمات پیش ‌فرض به ‌ندرت در حالت بالاترین سطح حفاظت از حریم خصوصی برای کاربران، از جمله کاربران کم سن و سال (کودکان) قرار می ‌گیرد. در نهایت، کودکان و والدین آن‌ ها با مشکلات مختلف و پیچیده تنظیمات حفظ حریم خصوصی مواجه هستند.

به طور کلی خطرهایی که متوجه حریم خصوصی کودکان است، در کشور‌های مختلف متفاوت بوده و به جو حاکم در جامعه، معیار‌های فرهنگی و شرایط فیزیکی مانند میزان دسترسی به اینترنت بستگی دارد.

مرکز ماهر تاکید کرد: از آنجا که با یک نگاه گذرا در جامعه خود، متوجه حضور پررنگ کودکان در شبکه‌های اجتماعی و مهارت بالای آن‌ها در استفاده از وسایل ارتباطی مشاهده می ‌شویم، لازم است که آموزش‌های لازم در مورد خطرات موجود و نحوه استفاده صحیح از این امکانات و بالطبع تاثیرات منفی استفاده بی حد و مرز از خدمات موجود در اختیار کودکان و حتی والدین قرار گیرد. چه بسا والدین نیز به عنوان الگوی اصلی کودکان خود، در حین آموزش به آن‌ها، با خطرات و اصول موجود در حوزه حفاظت از امنیت و حریم خصوصی آشناتر شوند و در نهایت اعتلای کل اقشار جامعه حاصل شود.

منبع: کلیک