شوق دوربین، عشق میکروفن

گروه موسیقی: نخستین آلبوم موسیقی محمدرضا فروتن، بازیگر سینما با عنوان «می‌فهممت» زمستان امسال در بازار موسیقی منتشر می‌شود. فارغ از این‌که این بازیگر در زیر و بم موسیقی چطور محک خواهد خورد، حالا او هم پیوسته به خیل فهرست بازیگرانی که وسوسه خوانندگی آنها را به خواندن واداشته است. هرچند فروتن پیش از اینها هم خوانده بود. او در «شب یلدا»ی کیومرث پوراحمد خواند، اما حالا به انتشار آلبوم رسیده است. 

به گزارش بولتن نیوز، در ادامه نگاهی انداخته‌ایم به برخی بازیگرانی که خوانده‌اند و در مقابل برخی خوانندگانی که به سینما راه یافته‌اند. هرچند در فهرست این بازیگران می‌توان به محمدرضا هدایتی، مهدی پاکدل، برزو ارجمند، بهاره رهنما، شهاب عباسی، کامران تفتی، کوروش تهامی، امیریل ارجمند، فتحعلی اویسی، جواد رضویان، سید جواد ‌هاشمی، گروه موسیقی «هفت» (با حضور امین زندگانی، حمید گودرزی، شهاب حسینی و امیرحسین مدرس) هم اشاره کرد.

شهرت حمید عسکری برمی‌گردد به سه‌گانه «کما». خیلی‌ها صدایش را به شادمهر عقیلی مشابه دانستند و عاشقانه‌هایش بین نوجوانان طرفداران زیادی پیدا کرد. بخت هم با او یار بود که عقیلی دیگر در ایران نبود. به این‌ترتیب، خواننده پاپ با آلبوم‌های «خوشبختی» و «دیوونه‌وار» ادامه داد و رسید به فیلم «٢ دوست». حضور او در سینما درواقع در همان حال و هوایی رقم خورد که مضمون ترانه‌هایش بود. این فیلم به کارگردانی محمد بانکی ‌سال ٩٣ ساخته شد و عسکری به همراه الهام حمیدی و سحر قریشی درامی ارایه دادند که چیز تازه‌ای نداشت و حضور حمید عسکری در آن هم بیشتر برای ترغیب مشتری بود.

آغاز کار فرزاد فرزین برمی‌گردد به اواخر دهه هفتاد. طیف طرفداران و علاقه‌مندان موسیقی او به نوجوانان محدود بود که گستره آن در سال‌های اخیر به جهت حضورش در تلویزیون و خوانندگی در تیتراژها وسیع‌تر شد. مهم‌ترین حاشیه او مربوط می‌شود به اشتباه خواندن یکی از ترانه‌های فریدون فروغی. ترکیب «سویت ره من» را «شویت ره من» خواند که کاملا بی‌معنی است و بعدها حاشیه‌هایی برایش به همراه داشت. او در فیلم «پسران آجری» به کارگردانی مجید قاری‌زاده نقش یک خواننده را داشت. در تله‌فیلم «دنیای محبوب من» ساخته ارسلان میرحسینی هم بازی کرد. به‌تازگی در سریال «عاشقانه» به کارگردانی منوچهر‌ هادی و تهیه‌کنندگی مهدی گلستانیان هم ایفای نقش کرده است. در «سگ‌های پوشالی» هم به همراه ليلا اوتادی، مهدی سلوکي، نيما شاهرخ‌شاهی و... بازی کرده است.

صدای خواننده مشکی‌پوش اواسط دهه هفتاد آن‌قدر به گوش مردم خوش آمد که کم‌کم به چهره‌ای سرشناس در عرصه موسیقی پاپ تبدیل شد. او با فراز و فرودهایی تا یک دهه بعد هم همچنان طرفداران زیادی داشت تا این‌که کم‌کم از آن فروغ سال‌های پیشین افتاد. «بی‌خداحافظی» دقیقا در همین سال‌ها کلید خورد؛ روزگاری که دیگر همه رضا صادقی را با آن پیراهن مشکی و ترانه‌های غمگین می‌شناختند. او ‌سال ٩٠ بعد از بحث‌های فراوان بالاخره جلوی دوربین احمد امینی رفت و فیلم «بی‌خداحافظی» را بازی کرد. پگاه آهنگرانی و افشین ‌هاشمی هم در کنار او بازی می‌کردند و ماحصل کار، فیلمی شد که دست‌کم شبیه بعضی آثار شانه‌تخم‌مرغی نبود.

«سلام بمبئی» به کارگردانی قربان محمدپور دومین محصول مشترک سینمای ایران و هند، هم‌اکنون درحال اکران است. فیلم حواشی مختلفی داشت؛ ازجمله مراسم افتتاحیه با بلیت‌های ٣٠٠‌هزار تومانی که سرآخر لغو شد. با این حال، مردم همچنان به‌خاطر حضور محمدرضا گلزار و بنیامین بهادری به تماشای فیلم می‌روند. بهادری همراه همسرش، شایلی، برای نخستین‌بار جلوی دوربین رفته‌اند و بازی می‌کنند. طبیعتا برای تماشاگر عام هم چنین صحنه‌هایی جذابیت دارد. کسانی که با خواندن زندگی خصوصی سلبریتی‌ها به وجد می‌آیند، قاعدتا از حضور هر دوی آنها در پرده سینما هم استقبال می‌کنند.

رضا یزدانی با ترانه‌های نوستالژیک طرفداران فراوانی برای خود دست و پا کرد. تیتراژ سریال «مرگ تدریجی یک رویا» هم او را در سطح رسانه ملی به یکی از جذابیت‌های رسانه ملی تبدیل کرد. هرچند در فیلم‌های سینمایی «رئیس»، «محاکمه در خیابان» و «متروپل» مسعود کیمیایی هم حضور داشت. تیتراژ سریال «قلب یخی» هم به سرعت در فضای مجازی بارگذاری و پخش شد. اما مهم‌ترین حضور او در سینما شاید مربوط باشد به فیلم «طهران تهران» به کارگردانی مشترک داریوش مهرجویی و مهدی کرم‌پور. او در آثار سینمایی دیگری هم حضور داشته اما در «طهران تهران» نقش اصلی را به عهده داشت. بعدها هم جلوی دوربین «آه ‌ای عبدالحلیم» به کارگردانی احسان عبدی‌پور رفت که اقبال چندانی نداشت.

مازیار فلاحی در سریال «قلب یخی» که در شبکه خانگی تولید و توزیع شد، نقش خواننده را به عهده داشت. البته نقش کوتاهی هم در فیلم «دختران» به کارگردانی قاسم جعفری ایفا کرد. او در فیلم «یادم تو را فراموش» به کارگردانی علی عطشانی هم قرار بود ایفای نقش کند. عطشانی این فیلم را با درون‌مایه‌ای عاشقانه توصیف کرده است، اما شنیده‌ها حاکی از آن است که موضوع آن بی‌شباهت به ماجرای ناصر محمدخانی و پرونده شهلا جاهد نیست. در هر حال شهرت فلاحی به همان «قلب یخی» برمی‌گردد و شاید از معدود خوانندگانی باشد که شهرتش در خوانندگی همراه با ورودش به سینما بوده است.

آلبوم «از روی سادگی» با همکاری بابک بیات فقید و فردین خلعتبری در‌ سال ٧٩ با صدای مهران مدیری منتشر شد. مدیری بعدها آثار بیشتری خواند. آن‌قدر که شاید حتی بتوان او را یکی از فعال‌ترین بازیگر- خواننده‌های این عرصه معرفی کرد؛ به‌عنوان مثال می‌توان به خوانندگی تیتراژ سریال‌های «هم‌نفس»، «مهر و ماه»، «شب‌های برره»، «باغ مظفر» و «قهوه تلخ» اشاره کرد. او همچنین با گروه «دارکوب» همکاری داشته و تک‌آهنگی برای آنها خوانده است.

عطاران نخستین‌بار تیتراژ سریال «کوچه اقاقیا» را خواند و این برای او آغاز کار بود. بعدها هم تیتراژ سریال‌های «متهم گریخت»، «ترش و شیرین»، «بزنگاه» و «سه در چهار» را خواند. منتها کارنامه او در عرصه خوانندگی بیش از اینهاست. او در فیلم‌های سینمایی «کلاهی برای باران»، «خروس جنگی»، «آقای هفت‌رنگ»، «نیش زنبور» و «سه درجه تب» نیز خوانده است.

منتقدان موسیقی همگی بر این باور هستند که در بین بازیگران، حامد بهداد بیش از مابقی موسیقی را می‌شناسد. او نخستین‌بار تیتراژ سریال تلویزیونی «غریبه» را خواند و بعدها هم در اجرای قطعات فولکلور خراسانی با گروه‌های «دارکوب» و «لیوا» همکاری داشت. او در آلبوم «ساعت ۲۵» هم همراه رضا یزدانی خواند و همزمان با ماه محرم هم گویندگی ٧٣ نفر به همراه بهروز رضوی و شهاب حسینی را به عهده داشت. هر چقدر که خوانندگی او از دیگر بازیگران بهتر است، گویندگی او تعریف چندانی ندارد و ضعف او در اجرای لحن مشخص بود.

آلبوم «روی دیگر» بهرام رادان در‌ سال ٩١ منتشر شد. درباره کیفیت آن بسنده می‌کنیم به نظر ابوالحسن مختاباد که در این‌باره نوشت:  «امکان دارد کار آقای رادان، برای برخی جوانان - در لحظاتی خاص - جذاب باشد، به‌خصوص آنانی که در لحظاتی تعیین‌کننده از زندگی مثل نخستین آشنایی‌ها، دوستی‌ها و قهر و آشتی‌ها هستند اما این‌که این اثر بتواند روی نسل‌های بعد هم تاثیراتی بگذارد و به کاری ماندگار تبدیل شود، طبیعی است که چنین نخواهد شد. معتقدم صدای رادان شخصیت مستقلی ندارد. شخصیت مستقل یعنی این‌که شناسنامه و مهر و تمبر خاص خودش را داشته باشد.»

امین حیایی با گروه «کویر» وارد عرصه موسیقی شد. او آلبوم «باران» را خواند و بعد از آن در فیلم‌های «بوی بهشت»، «سرود تولد» و «سلام بر عشق» هم خواند. البته علاقه او به موسیقی به قبل از ورودش به این عرصه بازمی‌گردد و پیش از ورود رسمی هم صدای او در محافل و مراسم غیررسمی شنیده شده است.

جواد رضویان در مجموعه «چارخونه» خواند. بعد هم در فیلم‌های «دلداده»، «شاخه گلی برای عروس» و «زندگی شیرین». ترانه بعضی از این آثار سروده خواهرش بود اما به شکل آلبوم موسیقی کاری انجام نداد. درواقع فعالیت او در عرصه موسیقی بیشتر معطوف می‌شود به خوانندگی در تیتراژ سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی.

بی‌شک تاریخی‌ترین صدای بازیگری که در عرصه موسیقی شنیده شده است، صدای رضا رویگری است. او ‌سال ٥٧ سرود «ایران ایران» را خواند که هنوز هم در مناسبت‌های دهه فجر پخش می‌شود. او البته پیش از بازیگری در این عرصه تمرکز داشت و بعد از این سرود بود که به شکل جدی در عرصه سینما و تلویزیون به فعالیت پرداخت. بعدها دوباره گریزی به موسیقی داشت و در آلبوم‌های «غوغا»، «از عشق گفتن» و «کازابلانکا» خواند.