جوجه‌هایی که با بهار می‌‌آیند

به گزارش بولتن نیوز، سریال «روباه و خروس» قرار است با تمام انیمیشن‌های ایرانی تلویزیون متفاوت باشد. رئیس این مرکز، «روباه و خروس» را انیمیشنی مبتنی بر طنز و سرگرمی می‌داند که قرار است جای نمونه‌های فرنگی مانند «تام و جری»، «اسکار»، «کایوت و رود رانر» یا همان میگ‌میگ معروف را برای بچه‌های ایرانی پر کند. روباه و خروس با نام موقت «جوجو و روبی» به کارگردانی بابک و بهنود نکویی تقابل همیشگی بین این دو حیوان نمادین را با روایتی مدرن و امروزی به نمایش می‌گذارد. این سریال بی‌کلام، پر از حادثه و ماجرا و با داستان‌ها و فضایی قابل درک برای هر مخاطبی در هر کجای دنیا در دست تولید است.

مرتضی شمسی، رئیس مرکز پویانمایی صبا، سریال «روباه و خروس» را از جمله آثاری توصیف می‌کند که پیش از این تولیدشان در مرکز صبا مرسوم نبوده است. به گفته شمسی، انیمیشن‌های صبا همیشه از جایی تعریف می‌شده که نیاز به آموزش وجود داشت، درحالی که بچه‌ها تا پیش از هفت سالگی نیازمند تماشای آثار سرگرم‌کننده هستند و آموزش برای آنها در درجه دوم اهمیت قرار دارد.

رئیس مرکز پویانمایی صبا در این‌باره به جام‌جم توضیح می‌دهد: در نبود تولیدات سرگرم‌کننده داخلی، سال‌هاست که آثار غربی بارها از شبکه‌های مختلف تلویزیون پخش می‌‌شوند. از همین‌رو بر آن شدیم که نیاز کودکان به سرگرمی را برآورده کنیم و یک سریال با تعداد قسمت‌های زیاد با همین هدف بسازیم. به این منظور از تولیدکنندگان انیمیشن خواستیم که طرح‌ها و ایده‌هایی با همین نگاه و براساس کشمکش‌های بین روباه و خروس به مرکز صبا ارائه کنند.

به گفته شمسی، نزدیک به 50 تولیدکننده در فراخوان تولید این انیمیشن شرکت کردند و از میان آنها برادران نکویی انتخاب شدند.

بعد از یک پیش‌تولید مفصل، بابک و بهنود نکویی که سال گذشته با انیمیشن «استریپی» به لیست بلند اسکار راه یافته بودند، دست به کار تولید انیمیشنی شده‌اند که با اندکی هوش و درایت می‌تواند به یک نقطه عطف در انیمیشن‌سازی تلویزیون بدل شود.

انیمیشن روباه و خروس با الهام از افسانه‌های فولکلور ایرانی و تقابل همیشگی روباه و خروس، شکل گرفته اما جهان قصه‌ها و ماجراهای آن از دنیای بچه‌های امروز دور نیست.

بابک نکویی یکی از کارگردانان این انیمیشن می‌گوید: روباه همیشه نماد مکر و حیله و دسیسه‌چینی بوده و خروس سمبل سحرخیزی، تدبیر و خانواده. روباه که در این انیمیشن برخلاف تصور رنگش آبی است، به تنهایی در نزدیکی مزرعه و در همسایگی خانواده خروس زندگی می‌کند. او از همسایه‌های جدیدش که شاد و پرنشاط و سحرخیز هستند، دل خوشی ندارد و هر بار حیله‌ای به کار می‌بندد تا خروس و خانواده‌اش را از مزرعه بیرون کند.

بهنود نکویی از فضای انیمیشن روباه و خروس می‌گوید و این‌که این فضا براساس طبیعت شمال ایران طراحی شده است. او توضیح می‌دهد: فضای زندگی روباه و خروس و نیز ابزارها و امکاناتی که در اختیار دارند، امروزی است و طوری طراحی شده که برای بچه‌ها آشنا و قابل درک باشد. در طراحی فضای جنگل و نماهای عمومی نیز از طبیعت شمال ایران بهره گرفته‌ایم و در مجموع فضایی خلق کردیم که ضمن برخورداری از مولفه‌های بومی، برای بچه‌های نقاط مختلف کشور و حتی مخاطبان آن سوی آب‌ها هم ملموس و پذیرفتنی باشد.

به گفته برادران نکویی، تاثیرگذاری و ماندگاری تولیدات انیمیشنی تلویزیون معمولا سال‌ها بعد مشخص می‌‌شود، یعنی زمانی که کودکان یک نسل دوره کودکی و نوجوانی را پشت سر گذاشتند و به بزرگسالی رسیدند.

بابک نکویی در این‌باره می‌گوید: در حقیقت ما می‌دانیم که فقط انیمیشن نمی‌سازیم، بلکه با هر انیمیشن خاطره هم می‌سازیم و به همین دلیل است که در ساخت هر اثری از جمله سریال «روباه و خروس» برای کیفیت، اهمیت ویژه‌ای قابل هستیم و از هیچ تلاشی برای ساخت یک اثر ارزشمند و ماندگار دریغ‌ نمی‌کنیم.

به گفته بهنود نکویی، سریال «روباه و خروس» می‌تواند بخشی از خاطره جمعی بچه‌های امروز باشد، به شرط آن‌که طوری ساخته شود که ارزش بارها و بارها پخش شدن را داشته باشد و تا ده یا بیست سال دیگر در یاد این بچه‌ها بماند.

انیمیشن روباه و خروس دیالوگ ندارد، ماجراهای آن کاملا به شیوه بصری روایت شده و البته از موسیقی و افکت‌های صوتی نیز در این شیوه بهره‌برداری می‌شود.

بابک نکویی در این‌باره می‌گوید: از همان ابتدا که قرار شد سریال بدون دیالوگ ساخته شود، ما مخاطبانی را در نظر گرفتیم که از هر جا و هر کشوری بتوانند سریال را تماشا کنند و از آن لذت ببرند. این سریال را برای بچه‌های ایرانی می‌سازیم، اما مخاطبان آن سوی آب را هم مدنظر داشته‌ایم.

به نظر می‌رسد روباه و خروس، برای بچه‌های زیادی قصه خواهند گفت؛ به گفته مرتضی شمسی مدیران یک شبکه تلویزیونی اروپایی و یک شبکه آسیایی با تماشای دموی این مجموعه به آن علاقه‌مند شده‌اند و احتمالا در آینده مذاکراتی برای پخش بین‌المللی سریال صورت خواهد گرفت. همچنین برادران نکویی از علاقه‌مندی یکی دو شرکت بین‌المللی تولید انیمیشن، به مشارکت در ساخت سریال روباه و خروس خبر داده‌اند.

از ویژگی‌های دیگر انیمیشن روباه و خروس این است که شخصیت‌های آن اگرچه به ظاهر حیوان هستند، اما ماهیت انسانی دارند و کنش‌ها و واکنش‌های مبتنی بر احساسات انسانی بروز می‌دهند.

بهنود نکویی در این‌باره می‌گوید: روباه قصد شکار کردن و خوردن خروس یا خانواده‌اش را ندارد. آنها در همسایگی هم زندگی می‌کنند و صرفا به دلیل تفاوت‌های فردی، با هم به مشکل می‌خورند. درواقع درگیری‌ها و کشمکش‌ها در جهت ایجاد کمدی و موقعیت‌های شاد و پرهیجان است که بچه‌ها را سرگرم کند و برای بزرگ‌ترها هم جذاب و دیدنی باشد.

تمام شخصیت‌های انیمیشن روباه و خروس شناسنامه دارند و خصوصیات رفتاری آنها تعریف شده است.

تلا (تلا در زبان گیلکی به معنای خروس است): سرزنده، ورزشکار و خانواده دوست که با همسر و سه فرزندش در مزرعه نزدیک به جنگل زندگی می‌کند.

روبی: یک روباه آبی‌رنگ، منزوی و تنها که از بی‌کسی با دمش رفیق شده است. روباه نه‌تنها با دمش حرف می‌زند، بلکه گاهی با هم اختلاف نظر پیدا می‌کنند! روباه همیشه در حال نقشه کشیدن و اختراع لوازمی است که بتواند نقشه‌هایش را عملی کند.

تی‌تی (به زبان گیلکی به معنای شکوفه است): دختر خانواده و مغز متفکر بچه‌ها که استاد کشیدن نقشه‌های بی‌عیب و نقص برای نقش برآب کردن حیله‌های روباه است.

توتو و جوجو: خروس‌های آینده هستند و پسرهای شاد و بازیگوش آقا تلا که در اجرای نقشه‌ها حرفه‌ای هستند.

کیشکا: مثل همه مادرها، کیشکا مهربان است و خوش دست و پنجه و باز هم مثل بیشتر مادرها، گاهی بیش از اندازه نگران جوجه‌ها می‌شود و وسواس به خرج می‌دهد.

هاپی: سگ نگهبان مزرعه که کمی حواس‌پرت است و عاشق موبایل و بازی‌های کامپیوتری. معمولا بین او و روبی درگیری‌های زیادی پیش می‌آید.