تاثیر هیاهوی رسانه ای تمدید تحریم ها در ایران پیش از قانونی شدن آن
گروه بین الملل: مصطفی مطهری*در یادداشت پیش رو که به بهانه تصویب تمدید مجدد تحریم ها از سوی مجلس نمایندگان و سنای ایالات
متحده آمریکا نوشته شده، نویسنده معتقد است در روزهای گذشته زمینه را برای تحلیل جهانی و انتقادات همگانی در
عرصه داخلی کشور از آن و ارتباط آن با برجام را فراهم کرده است. بطوریکه با سر فصل
های ماهیتی شکل گرفته از برجام و تحریم های تمدید شده کنونی از سوی مجلسین (نمایندگان
و سنا) در ایالات متحده آمریکا سرآغاز کلیتی از تحلیل های مسبوق در رابطه با جدا
بودن مطروحی این تحریم ها از موضوع و مفاد برجام از سوی آمریکا و پایبندی جمهوری
اسلامی ایران به این تعهدات از جمله موضوعات چالشی در این باره بوده است.
به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته به شرح زیر می باشد:
از این رو آنچه که در این یادداشت به دنبال نگارش آن هستیم اشارات تحلیلی به مطالبات جمهوری اسلامی ایران از برجام، تاثیر تمدید تحریم های تصویب شده از سوی آمریکا در چینش نیروهای سیاسی و واکنش آنها به این اقدام آمریکا در داخل کشور و مطالبه گری های حقوقی و قانونی از موضوع واکنش به این تحریم های تمدیدی است.
با توجه به چالش های شکل گرفته از موضوع مذکور در داخل کشور نحوه مواجهه با فضای ایجادی از این جریان و اتخاذ تدابیر هوشمندانه و ساماندهی شده برای جلوگیری از مسمومیت های وارداتی از تمدید تحریم ها، نکته ای حیاتی محسوب می گردد. فلذا باید اجماع ملی از موضوع برخورد یا مواجهه با چالش های موضوعی از اقدام آمریکا را باید با واسع بینشی و دیدگاهی مد نظر قرار دهیم. بطوریکه پروسه مواجهه در دو بستر طرحِ این فرآیند تحمیلی از تحریم ها و نحوه کنشی در قضیه واکنشی از عمل آمریکا را در این باره باید مورد توجه قرار داد. معهذا با استعانت به رهیافت فراتحلیل به تبیین جایگاه ها و جای گیری های از جبهه بندی های نگرشی – حزبی در کشور می توان زمینه سازی ها را برای خنثی کردن هرگونه سیاست و برنامه های مفروضی از سوی آمریکا را فراهم کرد.
ضرورت توجه به پس واقعیات ملموس
نباید فراموش نمود با توجه به اظهارات تحلیلگران و صاحب منصبان سیاسی و دانشگاهی در ایالات متحده آمریکا، توافقات هسته ای و فرجام آن یا برجام در جهت ایجاد مکانیسم های مدیتریتی برای کنترل رفتار و اعمال ایران بوده است؛ به عبارتی راهبرد آمریکا در فردای پسا برجام بنا گفته خود آنها استاندارد کردن و چارچوب بندی رفتار ایران بوده است. در این راستا اکنون نیز با اقداماتی از قبیل تمدید تحریم ها بر علیه ایران مطالبات مشابه ای را دنبال می کنند. در واقع تصمیم سازان و تصمیم گیرندگان در ایالات متحده آمریکا با به کارگیری و به استخدام گرفتن تدلیس های روشی – رهیافتی در پی نشانه رفتن هرگونه اجماع درونی در کشور از موضوعات داخلی و سیاست خارجی هستند. بدان معنا که از طریق جبهه سازی های جداگانه و تفکیکی از نحوه برخورد با وضعیت پیش آمده به بیشینه سازی اهداف و برنامه های تضعیفی و تحمیلی برای کشور بپردازد.
تمدید تحریم ها و رابطه آن با برجام و نحوه مواجهه داخلی با این موضوع
نکته مهم در این راستا که حاوی پیام اجماع تقریبا کامل هر دو حزب آمریکا (دمکرات ها و جمهوریخواهان) در تمدید تحریم ها می باشد، این است که هرگونه امید داشتن به بخشی از بدنه حاکمیت آمریکا خطایی راهبردی است. با این حال فضاي سياسي ايران تحت تاثير جنگ رواني كنگره و دولت آمريكا پتانسیل دو قطبي شدن را پیدا کرده است. در واقع برنامه و هدف عملیاتی آنها در حوزه های داخلی افزایش شکاف میان حاکمیت، حاکمیت و مردم و تولید دو قطبی هایی در کشور است. به عبارتی همانگونه که برجام و مفاد آن فضا را در داخل کشور به موافق و مخالف مذاکرات و توافق های هسته ای(برجام)تبدیل کرد این بار نیز ایالات متحده آمریکا نیز با اقدامات تحریمی خود درصدد خلق کردن دوقطبی سازی های تخریبی برای نظام از یکسو و تحمیل خواست خود بر کشور با انعکاس جهانی آن از سوی دیگر است.
با این حال در کشور شکل گیری فضای همدلی با توجه به رویکردهای واقع گرا- واقع بیانه می توان روندهای سیاسی – حقوقی از تقاضاهای داخلی از نظام شکل گرفته از برجام را دنبال کرد. در واقع تصمیم بهینه در عمل به اقدام کنشی (بجای واکنشی )از مقابله با تمدید تحریم ها، کشور را بر یک فرآیند خودکنترلی – خود مدیریتی از وضعیت موجود سوق خواهد داد؛ فلذا در همنیشنی تاملی از اقدام کنشی بستر را برای تصمیمات تعجیلی مسدود خواهد شد.
بطوریکه تصمیم گیری و مساعدت از همکاری و همگرایی از یکسو و تشریک در مساعی مسئولانه در عدم محکوم کردن افراد و جناحین یا دولت در کشور از سوی دیگر نه تنها زمینه را برای استفاده از ظرفیت‌های برجام فراهم می کند بلکه راه ها و مسیرهای قانونی – حقوقی را برای پیگیری مطالبات برجامی و نقض آن از سوی ایالات متحده آمریکا را از 5 کشور مشارکت کننده دیگر را فراهم سازد. بطوریکه به موازات مذاکرات با 5 کشور مذکور در برجام، می توانیم تقویت هر چه بیشتر چند جانبه گرایی را در بازه زمانی مورد توجه و همت قرار دهیم.
خلاصه کلام اینکه با توجه به داخلی سازی تنش ها از سوی ایالات متحده آمریکا با تمدید تحریم ها نباید فراموش کرد که این فرایند تحمیلی ِتحریمی در تمدید آنها در ذیل رژیم‌های حقوقی تحریم در رابطه با اختلافات ایالات متحده آمریکا با جمهوری اسلامی ایران تعریف می گردد؛ با این حال شیوه و روش برخورد با آن با توجه به تعهدات این کشور در برجام در قبال ایران را می توان با به میدان کشیدن 5 کشور دیگر در مذاکرات منتج به برجام را دنبال کرد. از این رو برخورد رادیکالی و عجولانه با موضوع مذکور در کنار ضمیمه ساختن اتهام به یکدیگر در داخل بدترین نوع کنش عکس العملی به مهندسی جریانی ایالات متحده آمریکا برای نظام و کشور است که می توان آن را به سیاست فریب دو قطبی سازی ها تشبیه کرد. معهذا در نقطه مقابل از روند مذکور در تقابل کنشی با تمدید تحریم ها در کشور، بدیل سازی از راه ها و سیاست های مقابله است؛ بطوریکه با واکاوی و تحلیل الگویی از امکانات، فرصت ها و ظرفیت های کشور، برجام و کشورهای متعهد در آن به شناسایی، تعریف و تطبیق، ارزش گذاری و محاسبه هر گونه سود و زیان کنشی و واکنشی و درست و نادرست بودن هر کدام از آنها(کنش یا واکنش) در داخل کشور، بطور همزمان بر گستره چانه زنی با قدرت های تاثیر گذار در این عرصه و تعامل هر چه بیشتر با آنها بر آییم. با این وجود هم افزایی داخلی و کنار زدن ابهامات حزبی از سپهر سیاسی کشور در جهت تامین منافع ملی، از محدود سازی جمهوری اسلامی ایران در منطقه و ایزوله کردن آن در سطح بین المللی که از جمله مهم ترین اهداف ایالات متحده آمریکا در تمدید تحریم ها است، جلوگیری خواهد کرد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
چرااااااا؟ 
