آقای آخوندی، تسلیت کافی نیست، استعفا بدهید!

گروه اقتصادی: این آخرین خبری است که خبرگزاری‌ها مخابره کردند. اگرچه اعلام شد که عباس آخوندی وزیرراه و شهرسازی در پی این سانحه سفر خود به ترکمنستان را لغو کرد اما این کمترین اقدامی است که وزیر راه و شهرسازی انجام داده، چه آنکه در همه جای دنیا وقتی حوادثی اینچنینی رخ می‌دهد، حتماً بالاترین مقام استعفا خواهد داد. اما در ایران هیچ وقت چنین اتفاقی نمی‌افتد.

از آنتونف تا هفت خان

به گزارش بولتن نیوز،یک سال بعد از نشستن آخوندی بر صندلی وزارت راه و شهرسازی، یک فروند هواپیمای آنتونف مسافربری به مقصد طبس در 19 مرداد ماه 93 در ساعت 9:19 دقیقه در شمال فرودگاه مهر آباد دچار سانحه شد و این سانحه 45 نفر کشته و مجروح به جای گذاشت. حادثه‌ای که در نهایت مقصر را نه نقص فنی بلکه عوامل انسانی اعلام شد.

شاید در مقابل اینگونه حوادث عنوان شود که از این اتفاق‌ها در سالهای گذشته بسیار افتاده و استعفای عالی‌ترین مقام نمی‌تواند مساله را حل کند، اما اگر کارنامه 3 و سال و 4 ماه وزارت عباس آخوندی بررسی شود، به روشنی پیداست که وعده‌های آقای وزیر محقق نشده است. در واقع مدیریت او بر حوزه وسیع راه و شهرسازی معطوف به خرید هواپیما و موج سواری از این کار برای موفق جلوه دادن عملکرد خود بوده است. حال آنکه همانطور که از نام وزارتخانه پیداست، این وزارتخانه از دو بخش مهم راه و شهرسازی تشکیل شده است. در بخش راه همین دو حادثه کافی است که در سه سال و 4 ماه گذشته بی توجهی مقام وزارت به حوزه راه مشخص شود. چرا که آخوندی تمام توان خود را بر بهره برداری سیاسی از خرید ایرباس و بویینگ گذاشت، موضوعی که این روزها نشان می‌دهد در این بخش هم ناکام بوده و عملاً هواپیمایی به ایران نخواهد آمد.

موج سواری بر خرید هواپیما

مانور تبلیغاتی دیگر عباس آخوندی، آزاد راه تهران- شمال بود. آزادراهی که بیش از 37 سال است در پیچ و خم مشکلات ناشی از تأمین منابع مالی مانده است. اگرچه او بیشترین تلاش خود را به کار برد تا بتواند بخشی از این آزادراه را به نام خود ثبت کند، اما نتایج نشان می‌دهد که تلاش او تاکنون به ثمر ننشسته است.

وزیرراه و شهرسازی دولت یازدهم در حوزه راهداری هم عملکرد مثبتی نداشته، ثبت سالانه بیش از 14 هزار کشته در تصادفات جاده‌ای آماری است که نمی‌توان آن را کتمان کرد، هرچند که او غیراستاندارد بودن خودروها و عوامل انسانی را دلیل این حجم از تصادف عنوان می‌کند، اما برای محورهای حادثه خیزدر سه سال و 4 ماه حضورش بر کرسی وزارت راه و شهرسازی، تدابیری اندیشیده نشد.

بی مهری به مسکن مهر

بخش دیگری از حوزه مسئولیت او در وزارتخانه زیربنایی راه و شهرسازی، مشخصاً به حوزه مسکن مرتبط است، اما آخوندی فقط شهرسازی را دیده و مسکن تقریباً از دستور کار او و مدیرانش خارج بود. او برای اعتراض‌های مردم نسبت به مسکن مهر به جای پاسخگویی و عمل، مقابله به مثل کرد. طرح را مزخرف، شلخته و غیرکارشناسی خواند. بارها و بارها در سخنرانی‌های خود به این طرح تاخت، طرحی که بیش از 21 میلیون واحد مسکونی بر مبنای آن قرار بود ساخته شود، اما هنوز بسیاری از واحدهای آن ناتمام است. جدیدترین اعتراض، متقاضیان مسکن مهر پردیس است که 70 هزار متقاضی بلاتکلیف دارد و آقای وزیر فقط وعده داده که به مشکلاتشان رسیدگی می‌کند.

آخوندی نه تنها برای مسکن مهر هیچ تلاشی نکرد، بلکه طرح جایگزین خود را مسکن اجتماعی معرفی کرد. طرحی که هنوز بعد از سه سال وعده، هنوز روی کاغذ مانده است.

مروری بر وعده‌های رأی اعتماد

عباس آخوندی در 23 مرداد سال 92 و در جریان بررسی صلاحیت او برای کسب رأی اعتماد از مجلس در برنامه خود برای 4 سال وزارت راه و شهرسازی گفته بود: «برنامه بنده در چارچوب عدالت جغرافیایی، توسعه متوازن، توزیع منابع و استفاده از مزیت‌های نسبی و رقابتی در تمام سرزمین ایران و نه فقط تهران خواهد بود.

رعایت حقوق و تأمین رفاه پایدار شهروندان اصل دوم برنامه‌ام خواهد بود و بر این مبنا حق دسترسی ایمن و آزاد به منابع وزارتخانه، شبکه راه‌ها و روستاها و کسب و کار در سطح برنامه‌های اینجانب است. با توجه به سرمایه‌گذاری عظیم انباشته شده، در صنعت حمل و نقل، افزایش کارایی و کاهش مخاطرات جاده‌ها یکی از اصول برنامه‌هایم محسوب می‌شود.

پذیرش تولید ثروت برای کسانی که تمایل به سرمایه‌گذاری در کشور را دارند ازدیگر برنامه‌هایم است. مقابله با فساد یکی از اصول مهم برنامه بنده است چرا که هیچگاه توسعه با فساد بدست نخواهد آمد. طرح‌های صنعت حمل و نقل و تأسیسات زیربنایی بسیار هزینه‌بر است و از سوی دیگر دولت در وضعیت اقتصادی قرار دارد که منابع اعتباری آن بسیار محدود است. بنابراین برای اجرای طرح‌های زیربنایی از جمله راه‌آهن که در اولویت طرح‌های توسعه این کشور قرار دارد و جاده‌ها و آزادراه‌ها چاره‌ای جز رجوع به بخش خصوصی نداریم.

سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در صنعت حمل و نقل باید مقدماتی فراهم کرد، زیرا صنعت حمل و نقل و ساختمان بیش از 10 درصد تولید ناخالص داخلی کشور را شکل می‌دهد اما سهم آنها در بازار سرمایه حدود صفر است. که در واقع می‌توان گفت، درهای سرمایه ایران هنوز به صنعت حمل و نقل گشوده نشده است. برای ایجاد تمایل بخش خصوصی جهت سرمایه‌گذاری در صنعت حمل و نقل و سرمایه‌گذاری‌هایی با مقیاس بزرگ نیاز داریم که ستادهای تنظیم مقررات در حوزه حمل و نقل ریلی، هوایی، جاده‌ای و دریایی وجود داشته باشد.

مشکلات حوزه حمل و نقل ریلی حل نشده است، تمایل برای سرمایه‌گذاری در این حوزه کاهش پیدا می‌کند. وضعیت جاده تهران شمال بسیار اسفناک است و این باید مورد بازنگری جدی قرار گیرد تا فضایی فراهم شود که بخش خصوصی تمایل به سرمایه‌گذاری داشته باشد. برای فراهم شدن چنین فضایی جهت سرمایه‌گذاری بخش خصوصی، وزیر راه و شهرسازی باید از بُن دندان اعتقاد به توسعه بخش خصوصی داشته باشد.

نکته بعدی ضرورت اتصال شبکه‌های ریلی و جاده‌ای به کشورهای همسایه است؛ این امر باعث افزایش ترانزیت شده و اقتصاد مناطق روستایی و مرزی کشور را رونق می‌دهد. باید سهم جدی‌تری از بازار حمل و نقل بویژه در بخش دریا داشته باشیم. حمل و نقل دریایی بسیار مهم است. چرا که ما 2500 کیلومتر مرز دریایی داریم و این بخش در حوزه بار، مسافر، ماهیگیری و توریسم قسمت عمده‌ای از زندگی اقتصادی بندرنشینان را تشکیل می‌دهد.

ناوگان ایران بسیار فرسوده است و برنامه پنجم نیز توسعه کرده که ظرفیت این بخش باید به یک و نیم برابر افزایش پیدا کند، ضمن اینکه عمر این ناوگان باید جوان شود. خوشبختانه در دولت گذشته مصوبه خوبی وجود داشت که امکان حمایت مالی از صنعت هواپیمایی را فراهم می‌کند، این مصوبه باید در دولت جدید پیگیری شود و ظرفیت ناوگان هوایی کشور افزایش یابد، از این رو اجرای ترمینال دو و ساماندهی مجدد فرودگاه مهرآباد بسیار ضروری است.

در بحث ایمنی جاده‌ها و تاکید برنامه پنجم در این زمینه، ما باید با آموزش شهروندان و کنترل الکترونیکی جاده‌ها، زمینه ارتقای امنیت جاده‌ها را فراهم کنیم. بسیاری از مجوزهایی که بخش خصوصی باید از بخش دولتی بگیرد، ضروری نیست، از این رو ما باید در وزارت حمل و نقل این فرآیندها را مورد بازبینی قرار دهیم تا بازار کسب و کار و حمل و نقل نیازمند مراجعه مکرر به وزارت راه و شهرسازی و گرفتن مجوز برای هر مسئله‌ای نباشد.»

تا فرصت هست استعفا دهید!

مرور برنامه‌های ارائه شده توسط عباس آخوندی برای تصدی پست وزارت راه و شهرسازی نشان می‌دهد که اگرچه در برخی بخش‌ها تلاش‌هایی از سوی او انجام شده، اما نتیجه‌ها هرگز با هدف گذاری‌ها هماهنگ نبوده است. حادثه تصادف قطار، حادثه تلخی بود. حادثه‌ای که اگرچه عوامل انسانی در آن نقش داشته‌اند، اما نشان می‌دهد انتخاب‌های عباس آخوندی برای مدیریت حوزه حمل و نقل ریلی، انتخاب‌های درستی نبوده است. ازهمین رو با توجه به عمق فاجعه و داغدار شدن مردم در این سانحه، پیشنهاد می شودعباس آخوندی تا دیر نشده از وزارت راه و شهرسازی استعفا بدهد که حداقل نام او به عنوان وزیری مسئولیت پذیر در تاریخ ثبت شود. زیرا مردم داغدیده با تسلیت آرام نمی‌شوند و مسئولی با کفایت تر می‌خواهند.