همسر «پیکاسو» متهم اصلی یک سرقت

به گزارش  بولتن نیوز به نقل از گاردین، «پیر لگوئنه» که سال گذشته به جرم نگه‌داشتن نزدیک به 300 اثر هنری «پابلو پیکاسو» برای مدت 40 سال در گاراژ خانه‌اش محکوم شده بود، در دادگاه «استیناف» فرانسه اقرار کرد که بیوه «پیکاسو» از او خواسته تا این آثار هنری را برای خانواده‌اش پنهان کنم.

«لگوئنه» در دادگاهی که در منطقه «اگزان-پروانس» در جنوب فرانسه برگزار شد، توضیحات جدیدی درباره ماجرای ناپدید شدن تابلوهای «پابلو پیکاسو» ارائه داد و گفت: خانم «ژاکلین پیکاسو» که پسرخوانده‌اش «کلود پیکاسو» مشکلاتی داشت، پس از مرگ «پیکاسو» در سال 1973 میلادی بین 15 تا 17 کیسه حاوی آثار هنری را به او داده و از خواست که آنها را نگهداری کند و قصد داشت  از وارد شدن این آثار هنری در فهرست اموال وراثتی «پیکاسو» جلوگیری کند".

وی همچنین فاش کرد که در جلسه دادگاه بدوی از ترس آن که به جرم دزدیدن این کیسه‌ها محکوم شود حقیقت را نگفته است.

«اریک دوپوند-مورتی» وکیل خانوادگی پیکاسو نیز عنوان کرد که تنها چند روز پیش از نسخه جدید از داستان ناپدیدشدن آثار هنری، آگاه شده است.

«پیر لگوئنه» 77 ساله که خدمتکار «پیکاسو» بوده است، پیش از این شهادت داده بود که «ژاکلین پیکاسو» این کیسه‌های حاوی آثار هنری را در سال 1971 یا 1972 یعنی زمانی که «پیکاسو» هنوز زنده بود به او داده است. 271 اثر هنری شامل 180 تک اثر و دفترچه‌ای شامل 91 طراحی را در گاراژ خانه گذاشتم و در سال 2009 بود که مجددا آنها را کشف کردم.

این مجموعه آثار هنری که سال‌ها خبری از آنها نبوده و هنوز قیمت آنها برآورد نشده است، شامل طراحی‌هایی از انسان و اسب، 9 کولاژ کمیاب کوبیسم و چندین اثر از دوران افسردگی پیکاسو است، همه این آثار بین‌ سال‌ 1900 تا 1932 خلق شده‌اند.

مقامات فرانسه این مجموعه آثار هنری را در سال 2010 میلادی و زمانی که «پیر لگوئنه» قصد داشت از اصل بودن آنها اطمینان حاصل کند به دست آوردند و آن‌ها را تحویل «رویز پیکاسو» ششمین وارث خانواده «پیکاسو» دادند.

«پابلو پیکاسو» که او را به‌عنوان بنیان‌گذار سبک کوبیسم هم می‌شناسند، با گذشت ۴۰ سال از مرگش هنوز از محبوب‌ترین و تأثیرگذارترین هنرمندان جهان است. شهرت او علاوه بر کارهایش، به سرقت پی‌درپی آثار هنری‌اش مربوط است. او نقاش، طراح صحنه، پیکرتراش و سرامیک‌کار اسپانیایی و یکی از برترین و تأثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم بود که به‌دلیل جست‌وجوگری، نوآوری، پرکاری و اثرگذاری بر هنرمندان معاصران به‌عنوان مهم‌ترین هنرمند قرن می‌خوانند.