ظرفیتی که چندان به آن توجه نمی‌شود
غفلت هنر از عاشورا
واقعه عاشورا در تاریخ بشریت، واقعه‌ای سهمگین و خارج از تصور انسان است. در هر فرهنگی ظلم‌ستیزی و عدالت‌طلبی امری پسندیده و قابل ستایش است. به همین دلیل نشر واقعه عاشورا و جهانی کردن آن، دنیا را با واقعیت‌هایی بزرگ رو‌به‌رو می‌کند. اما ترویج این فرهنگ و اشاعه آن نیاز به ابزارهای گوناگونی دارد و روش‌های مختلفی برای حهانی کردن این امر وجود دارد.
گروه مذهبی :هنر و زیرشاخه‌های مختلف آن، زبان مشترک همه انسان‌هاست و به همین دلیل است که بهترین راه برای انتقال این فرهنگ به سایر نقاط جهان، استفاده از شیوه‌های هنری است. هنر نیز خود انواع گوناگونی دارد. از هنرهای تجسمی هم‌چون مجسمه‌سازی و نقاشی تا تئاتر و سینما و تلویزیون و یا شعر و ادبیات و هم‌چنین موسیقی. اگر هر کدام از انواع هنر و قابلیت‌های هنرمندان ایرانی را بسنجیم با این امر مواجه می‌شویم که در بعضی شاخه‌ها بسیار قوی و در بعضی شاخه‌ها به شدت ضعیف عمل کرده‌اند.
به گزارش بولتن نیوز، در عرصه شعر و ادبیات عاشورایی آثار ارزشمندی در طول سال‌های پس از انقلاب منتشر گشته است و شعرا و نویسندگان بسیار با استعداد و خوبی در این زمینه پرورش یافته‌اند. از محاسن این شاخه از فعالیت‌های هنری این است که هم در بخش کمی و هم در بخش کیفی رشدی متعادل داشته‌اند و نمونه‌های درخشانی در میان آثار ایشان یافت می‌شود. و البته از محاسن شعر و ادبیات، وجود آثاری متناسب با شرایط سنی گوناگون است. به دیگر سخن یعنی از رده سنی کودک تا بزرگسال و از کتاب‌خوان آماتور تا کتاب‌خوان حرفه‌ای، تولیداتی متناسب با سلیقه خود در بازار نشر پیدا می‌کنند.
البته ایرادی که بر این عزیزان وارد است این‌جاست که تولیدات خود را به گونه‌ای عرضه نمی‌کنند که جهان‌شمول و همه‌گیر شود و تنها برای جغرافیای ایران نوشته می‌شود. اگر کمی دقت و تلاش بیشتری از دوستان شاعر و نویسنده انجام بشود، آن‌گاه شاهد نشر جهانی و گسترش فرهنگ عاشورا در سطح جهان خواهیم بود.
دیگر شاخه‌ای که تا حدودی موفق عمل کرده است، هنرهای تجسمی می‌باشد. بزرگ‌ترین و نامی‌ترین هنرمند این عرصه، استاد محمود فرشچیان و تابلوی عصر عاشورای ایشان است که جایی برای سخن بیشتر باقی نمی‌گذارد. البته به غیر از عصر عاشورا، تابلوهای بسیار زیادی از ایشان و سایر هنرمندان وجود دارد که با کمال ظرافت و زیبایی حادثه عظیم عاشورا را به تصویر کشیده‌اند.
این هنرمندان نه تنها در پیشه اصلی خود که نقاشی و نگارگری است، موفق بوده‌اند، بلکه طراحی تزئینات حرم شریف و ضریح مطهر ائمه معصومین(ع) نیز بر عهده ایشان می‌باشد که الحق و الانصاف وظیفه خود را به بهترین نحو ممکن انجام داده‌اند. این آثار به شکلی جهانی ارائه گشته‌اند و تا حدودی در وظیفه خود چه در داخل و تا حدی خارج از کشور موفق عمل کرده‌اند. در بخش‌های دیگر هنرهای تجسمی نیز می‌توان تنها برآیندی مثبت داشت، اما هرگز نمی‌توان نمره قبولی به این هنرمندان داد.
در عرصه موسیقی نیز شاهد تولید آلبوم‌هایی متناسب با فرهنگ عاشورا، آن‌هم به گونه‌ای که قشر زیادی از مردم را شامل شود، نبوده‌ایم. اکثر آثار تولید شده حتی در داخل کشور نیز موفق نبوده‌اند و تنها یکی دو اثر عاشورایی موفق داشته‌ایم که آن‌ها هم متعلق به دهه ۶۰ و اوایل انقلاب است. اما در باقی موارد شاهد تولید آثاری شاخص حتی برای مخاطب داخلی نیز نبوده‌ایم و با اغماض ۴ کار قابل قبول در این عرصه وجود دارد. این آمار بسیار ضعیفی از موسیقی‌دان‌‌های ایرانی است. البته که اگر موسیقی فیلم و سریال‌های ساخته شده را در کنار این آثار قرار دهیم، هم‌چنان با کمبود آثار درخور توجه مواجه هستیم.
در حال حاضر سینما بهترین ابزار برای انتقال فرهنگ عاشورا است و متأسفانه سینمای ایران در این زمینه بسیار ضعیف عمل کرده است. به جز چند اثر هم‌چون روز واقعه، رستاخیز، سفیر و یکی دو اثر غیر قابل اعتنا شاهد ساخت آثاری که حتی مخاطب داخلی را نیز جذب کند، نیستیم و این شکستی مطلق برای سینماگران ایرانی است. خود این آثار نیز چندان دندان‌گیر نیستند. اگر تمام کارهای عاشورایی سینمای ایران را به خط کنیم به دو اثر شاخص برخورد می‌کنیم، روز واقعه و رستاخیز.
روز واقعه هم‌چنان می‌درخشد و از کمال سینمایی خوبی برخوردار است اما رستاخیز با تمام هزینه‌های هنگفت و استفاده از عوامل خارجی، هم‌چنان اثری الکن و ناتوان در انتقال فاجعه عاشورا است. در عرصه آثار تلویزیونی نیز به طور معمول هر ساله آثاری تولید می‌شود اما تنها سریال مختارنامه اثری جذاب و قابل اعتنا بوده است و حتی از سوی کشورهای منطقه نیز مورد استقبال قرار گرفته و‌پخش گشته است. درست است که شاهد آثار زیادی بودهایم، اما متأسفانه شاهد آثاری با کیفیت در این عرصه نیز نبوده‌ایم.
متأسف انه در برآیندی کلی شاهد عملکردی کاملا ناموفق از سوی قاطبه شاخه‌های هنری بودهایم و جز یکی دو بخش در سایر زیر شاخه‌های هنر، جز حداکثر دو اثر مناسب، شاهد آثاری قابل اعتنا نبوده و نیستیم. هنرمندان ایرانی می‌بایست خود را بیش از این به نشر این فرهنگ مشتاق نشان دهند تا بتوانند با واقعیتی عظیم دِین خود را به آن امام بزرگوار ادا نمایند.
به گزارش بولتن نیوز، در عرصه شعر و ادبیات عاشورایی آثار ارزشمندی در طول سال‌های پس از انقلاب منتشر گشته است و شعرا و نویسندگان بسیار با استعداد و خوبی در این زمینه پرورش یافته‌اند. از محاسن این شاخه از فعالیت‌های هنری این است که هم در بخش کمی و هم در بخش کیفی رشدی متعادل داشته‌اند و نمونه‌های درخشانی در میان آثار ایشان یافت می‌شود. و البته از محاسن شعر و ادبیات، وجود آثاری متناسب با شرایط سنی گوناگون است. به دیگر سخن یعنی از رده سنی کودک تا بزرگسال و از کتاب‌خوان آماتور تا کتاب‌خوان حرفه‌ای، تولیداتی متناسب با سلیقه خود در بازار نشر پیدا می‌کنند.
البته ایرادی که بر این عزیزان وارد است این‌جاست که تولیدات خود را به گونه‌ای عرضه نمی‌کنند که جهان‌شمول و همه‌گیر شود و تنها برای جغرافیای ایران نوشته می‌شود. اگر کمی دقت و تلاش بیشتری از دوستان شاعر و نویسنده انجام بشود، آن‌گاه شاهد نشر جهانی و گسترش فرهنگ عاشورا در سطح جهان خواهیم بود.
دیگر شاخه‌ای که تا حدودی موفق عمل کرده است، هنرهای تجسمی می‌باشد. بزرگ‌ترین و نامی‌ترین هنرمند این عرصه، استاد محمود فرشچیان و تابلوی عصر عاشورای ایشان است که جایی برای سخن بیشتر باقی نمی‌گذارد. البته به غیر از عصر عاشورا، تابلوهای بسیار زیادی از ایشان و سایر هنرمندان وجود دارد که با کمال ظرافت و زیبایی حادثه عظیم عاشورا را به تصویر کشیده‌اند.
این هنرمندان نه تنها در پیشه اصلی خود که نقاشی و نگارگری است، موفق بوده‌اند، بلکه طراحی تزئینات حرم شریف و ضریح مطهر ائمه معصومین(ع) نیز بر عهده ایشان می‌باشد که الحق و الانصاف وظیفه خود را به بهترین نحو ممکن انجام داده‌اند. این آثار به شکلی جهانی ارائه گشته‌اند و تا حدودی در وظیفه خود چه در داخل و تا حدی خارج از کشور موفق عمل کرده‌اند. در بخش‌های دیگر هنرهای تجسمی نیز می‌توان تنها برآیندی مثبت داشت، اما هرگز نمی‌توان نمره قبولی به این هنرمندان داد.
در عرصه موسیقی نیز شاهد تولید آلبوم‌هایی متناسب با فرهنگ عاشورا، آن‌هم به گونه‌ای که قشر زیادی از مردم را شامل شود، نبوده‌ایم. اکثر آثار تولید شده حتی در داخل کشور نیز موفق نبوده‌اند و تنها یکی دو اثر عاشورایی موفق داشته‌ایم که آن‌ها هم متعلق به دهه ۶۰ و اوایل انقلاب است. اما در باقی موارد شاهد تولید آثاری شاخص حتی برای مخاطب داخلی نیز نبوده‌ایم و با اغماض ۴ کار قابل قبول در این عرصه وجود دارد. این آمار بسیار ضعیفی از موسیقی‌دان‌‌های ایرانی است. البته که اگر موسیقی فیلم و سریال‌های ساخته شده را در کنار این آثار قرار دهیم، هم‌چنان با کمبود آثار درخور توجه مواجه هستیم.
در حال حاضر سینما بهترین ابزار برای انتقال فرهنگ عاشورا است و متأسفانه سینمای ایران در این زمینه بسیار ضعیف عمل کرده است. به جز چند اثر هم‌چون روز واقعه، رستاخیز، سفیر و یکی دو اثر غیر قابل اعتنا شاهد ساخت آثاری که حتی مخاطب داخلی را نیز جذب کند، نیستیم و این شکستی مطلق برای سینماگران ایرانی است. خود این آثار نیز چندان دندان‌گیر نیستند. اگر تمام کارهای عاشورایی سینمای ایران را به خط کنیم به دو اثر شاخص برخورد می‌کنیم، روز واقعه و رستاخیز.
روز واقعه هم‌چنان می‌درخشد و از کمال سینمایی خوبی برخوردار است اما رستاخیز با تمام هزینه‌های هنگفت و استفاده از عوامل خارجی، هم‌چنان اثری الکن و ناتوان در انتقال فاجعه عاشورا است. در عرصه آثار تلویزیونی نیز به طور معمول هر ساله آثاری تولید می‌شود اما تنها سریال مختارنامه اثری جذاب و قابل اعتنا بوده است و حتی از سوی کشورهای منطقه نیز مورد استقبال قرار گرفته و‌پخش گشته است. درست است که شاهد آثار زیادی بودهایم، اما متأسفانه شاهد آثاری با کیفیت در این عرصه نیز نبوده‌ایم.
متأسف انه در برآیندی کلی شاهد عملکردی کاملا ناموفق از سوی قاطبه شاخه‌های هنری بودهایم و جز یکی دو بخش در سایر زیر شاخه‌های هنر، جز حداکثر دو اثر مناسب، شاهد آثاری قابل اعتنا نبوده و نیستیم. هنرمندان ایرانی می‌بایست خود را بیش از این به نشر این فرهنگ مشتاق نشان دهند تا بتوانند با واقعیتی عظیم دِین خود را به آن امام بزرگوار ادا نمایند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
