جریانی که حامیانش از هیچ تلاشی برای متن کردنش مضایقه نمی کنند؛
نگاهی دیگر به بحران های منطقه ای با عنایت به بسترهای گفتمان سلفیسم
آنچه که ما امروز از آن به عنوان نبرد ایده ها در منطقه با ویژگی های منطقه ای و فرا منطقه ای به آنها می پردازیم از منشاء و مبدا عدوات پروری در دین و موضوع دین سرچشمه می گیرد که زاییده تفکر توامان سعودی - غربی است که یکی ( سعودی ها ) برای امحاء دگر فکری – مذهبی در جهان اسلام می کوشد و دیگری ( غربی ها ) در پی امحاء و موجودیت اسلام است...
گروه سیاسی: مصطفی مطهری ـ دکتری علوم سیاسی در یادداشت پیش رو معتقد است که با آغاز بحران در عراق و سوریه بیشتر تحلیل ها از سوی کارشناسان و تحلیل گران در این حوزه حول محور جنگ نیابتی کشورهای منطقه ای و فرا منطقه ای قرار گرفت و کمتر تحلیلی در زمینه خاستگاه فکری - حمایتی از تروریست ها صورت گرفت. بطوریکه بدون توجه به مبنا و منشاء شکل گیری گفتمان سلفی - تکفیری موجود با خشونت های ذاتی آن انجام شد؛ چشم اندازهای آموزشی و پرورشی بازگشت به اسلام به اصطلاح اولیه بنا به گفته رهبران مذهبی گروه های تکفیری زمانی توانست شکل عملیاتی بخود بگیرد که زمینه ها و پیش زمینه های آن از نظر سیاسی، فکری و از همه مهمتر نظامی با التفات به خلا قدرت شکل گرفت.
به گزارش بولتن نیوز، نگارنده این یادداشت که همچون گذشته آن را به طور اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار داده، در ادامه آورده است:
پروراندن گفتمان سلفیسم فارغ از نگاه تاریخی آن در امتداد بحران های کنونی در منطقه میسر شد. در واقع حامیان فکری و مالی منطقه ای جریان مذکور و در راس آن عربستان سعودی از هیچگونه تلاشی برای موضوع و متن نمودن رویکرد مبانی سلفی - سلفی مضایقه نکردند؛ رویکردی که نه تنها در بعد حمایت های مالی و سیاسی خلاصه نگردید بلکه به عرصه حمایت های شرعی با فتواهای جهادی از نوع جهاد با شکل های لایتیسه محور آن با نام اسلام وهابی سوق پیدا کرد.
محوریت نبرد فکری با اندیشه سیاسی هژمونیک قدرت منطقه ای بستری گردید برای جذب نیروهای تندرو خارجی از فراسوی جغرافیای مرزی جهان اسلام که نه تنها شاخص های مزدوری بر موضوع کشتار و قساوت را متجلی ساخت بلکه نحوه مبازره و نبرد را از شکل هنجاری آن به نسل کشی و انتقام گیری را به نمایش گذاشت.
در واقع این منش و رفتار های کنشی و واکنشی از سوی تروریست های تکفیری - سلفی همان مطالبات سیاسی منطقه ای دولت های حامی آنها بود که موضوع تنش و درگیری های فکری را با عملکردهای پیرو آن در شکل تاریخی اش از شکل فرقه ای آن به شکل سازمانی و دولتی آن سامان داد. سامانی سیستمی با کارویژه های چالشی در موضوع اسلام عقیدتی - سیاسی که در ذیل پارامترهای جنبه ایِ غیر ملیتی با جذب فراملیتی انجام گرفت.
تاکید بر مبانی اعتقادی با ظواهری خشم آلود بر محور دین نه تنها نص دین را مورد تهاجم قرار داد بلکه دین را به نمادی با شعائر غلط و بدعتی تبدیل نمود؛ بطوریکه این رویکرد غیض آلود بر موضوع اسلام هراسی به گونه ای مهندسی و مدیریت گردید که در ذیل پارادایم اسلام تنها جهاد برای کشتار و انتحار برای حقانیت مستفاد می گردد. اکنون در این شرایط زمانی با توجه به افزایش تهدیدهای گروه های ترویستی - تکفیری و انجام عملیات های انتحاری در کشورهای حامی آنها این سوال را می توان پرسید که آیا صرفا آموزش برای تقابل فکری و پرورش برای تضاد شکافی از دین و گسست برای حصول به هژمونی فکری - مذهبی و تبع آن سیاسی در منطقه و جهان اسلام با سیاست هدف وسیله را توجیه می کند، قابلیت استراتژیک دارد؟ آیا ماحصل کلان هژمونی فکری به سیاسی مطالبات غیر منطقی از ساز و کار دین است یا دین با ساز و کار قدرت است که موجودیت یافته است؟
هرچند که تبیین و تشریح اصولی از عرفی شدن دین یا دین عرفی می تواند تا اندازه ای ما را مجاب به پذیرش سیاست های درگیر با منافع ملی سوق دهد اما فعالیت کردن در زیر بیرق امر قدسی دین با استناد به آنچه که آنها خود را دیندار خطاب می کنند و خود را مدعو و مرجوع به سلف دین می دانند هیچ قابلیت توجیهی نداشته و ندارد. در واقع دوالیسم فکری و سیاسی و نحوه همواره با تناقض آنها از موضوع دین و تفکر دینی در زمینه اجرای قوانین دین حاکی از درک مشمئزی و نم آلود از دین در نزد آنها می باشد.
بطوریکه این تناقص رویکردی در اجرای قوانین دینی در مسلک دینی شان منجر به محکوم نمودن یکدیگر در توحش رفتاری شان شده است. مسلک توحش محور تکفیر با ولع سیری ناپذیر کشتار مبنایی است با مبانی و مبادی عدولی از اسلام ناب که با پارامترهای سعودی - غربی و ارزش های تلفیقی از این دو مکتب قابلیت تحلیل را دارا است؛ به عبارتی پازل ایدئولوژیکی جریان موسوم به سلفی - تکفیری با توجه به ارزش های ابداعی از اسلام سعودی - وهابی و اسلام غربی آن از ذهنیت تا عینیت در یک راستا و در یک خط قابل تشریح و تعریف است.
کوتاه سخن اینکه آنچه که ما امروز از آن به عنوان نبرد ایده ها در منطقه با ویژگی های منطقه ای و فرا منطقه ای به آنها می پردازیم از منشاء و مبدا عدوات پروری در دین و موضوع دین سرچشمه می گیرد که زاییده تفکر توامان سعودی - غربی است که یکی ( سعودی ها ) برای امحاء دگر فکری – مذهبی در جهان اسلام می کوشد و دیگری ( غربی ها ) در پی امحاء و موجودیت اسلام است؛ بطوریکه امتداد و استمرار به حیات دوگانگی در نزد حامیان فکری و آموزشی این دو تفکر همراه است که توانسته وضعیت تقابل فکری را به نزاع و درگیری منطقه ای تبدیل کند.
به گزارش بولتن نیوز، نگارنده این یادداشت که همچون گذشته آن را به طور اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار داده، در ادامه آورده است:
پروراندن گفتمان سلفیسم فارغ از نگاه تاریخی آن در امتداد بحران های کنونی در منطقه میسر شد. در واقع حامیان فکری و مالی منطقه ای جریان مذکور و در راس آن عربستان سعودی از هیچگونه تلاشی برای موضوع و متن نمودن رویکرد مبانی سلفی - سلفی مضایقه نکردند؛ رویکردی که نه تنها در بعد حمایت های مالی و سیاسی خلاصه نگردید بلکه به عرصه حمایت های شرعی با فتواهای جهادی از نوع جهاد با شکل های لایتیسه محور آن با نام اسلام وهابی سوق پیدا کرد.
محوریت نبرد فکری با اندیشه سیاسی هژمونیک قدرت منطقه ای بستری گردید برای جذب نیروهای تندرو خارجی از فراسوی جغرافیای مرزی جهان اسلام که نه تنها شاخص های مزدوری بر موضوع کشتار و قساوت را متجلی ساخت بلکه نحوه مبازره و نبرد را از شکل هنجاری آن به نسل کشی و انتقام گیری را به نمایش گذاشت.
در واقع این منش و رفتار های کنشی و واکنشی از سوی تروریست های تکفیری - سلفی همان مطالبات سیاسی منطقه ای دولت های حامی آنها بود که موضوع تنش و درگیری های فکری را با عملکردهای پیرو آن در شکل تاریخی اش از شکل فرقه ای آن به شکل سازمانی و دولتی آن سامان داد. سامانی سیستمی با کارویژه های چالشی در موضوع اسلام عقیدتی - سیاسی که در ذیل پارامترهای جنبه ایِ غیر ملیتی با جذب فراملیتی انجام گرفت.
تاکید بر مبانی اعتقادی با ظواهری خشم آلود بر محور دین نه تنها نص دین را مورد تهاجم قرار داد بلکه دین را به نمادی با شعائر غلط و بدعتی تبدیل نمود؛ بطوریکه این رویکرد غیض آلود بر موضوع اسلام هراسی به گونه ای مهندسی و مدیریت گردید که در ذیل پارادایم اسلام تنها جهاد برای کشتار و انتحار برای حقانیت مستفاد می گردد. اکنون در این شرایط زمانی با توجه به افزایش تهدیدهای گروه های ترویستی - تکفیری و انجام عملیات های انتحاری در کشورهای حامی آنها این سوال را می توان پرسید که آیا صرفا آموزش برای تقابل فکری و پرورش برای تضاد شکافی از دین و گسست برای حصول به هژمونی فکری - مذهبی و تبع آن سیاسی در منطقه و جهان اسلام با سیاست هدف وسیله را توجیه می کند، قابلیت استراتژیک دارد؟ آیا ماحصل کلان هژمونی فکری به سیاسی مطالبات غیر منطقی از ساز و کار دین است یا دین با ساز و کار قدرت است که موجودیت یافته است؟
هرچند که تبیین و تشریح اصولی از عرفی شدن دین یا دین عرفی می تواند تا اندازه ای ما را مجاب به پذیرش سیاست های درگیر با منافع ملی سوق دهد اما فعالیت کردن در زیر بیرق امر قدسی دین با استناد به آنچه که آنها خود را دیندار خطاب می کنند و خود را مدعو و مرجوع به سلف دین می دانند هیچ قابلیت توجیهی نداشته و ندارد. در واقع دوالیسم فکری و سیاسی و نحوه همواره با تناقض آنها از موضوع دین و تفکر دینی در زمینه اجرای قوانین دین حاکی از درک مشمئزی و نم آلود از دین در نزد آنها می باشد.
بطوریکه این تناقص رویکردی در اجرای قوانین دینی در مسلک دینی شان منجر به محکوم نمودن یکدیگر در توحش رفتاری شان شده است. مسلک توحش محور تکفیر با ولع سیری ناپذیر کشتار مبنایی است با مبانی و مبادی عدولی از اسلام ناب که با پارامترهای سعودی - غربی و ارزش های تلفیقی از این دو مکتب قابلیت تحلیل را دارا است؛ به عبارتی پازل ایدئولوژیکی جریان موسوم به سلفی - تکفیری با توجه به ارزش های ابداعی از اسلام سعودی - وهابی و اسلام غربی آن از ذهنیت تا عینیت در یک راستا و در یک خط قابل تشریح و تعریف است.
کوتاه سخن اینکه آنچه که ما امروز از آن به عنوان نبرد ایده ها در منطقه با ویژگی های منطقه ای و فرا منطقه ای به آنها می پردازیم از منشاء و مبدا عدوات پروری در دین و موضوع دین سرچشمه می گیرد که زاییده تفکر توامان سعودی - غربی است که یکی ( سعودی ها ) برای امحاء دگر فکری – مذهبی در جهان اسلام می کوشد و دیگری ( غربی ها ) در پی امحاء و موجودیت اسلام است؛ بطوریکه امتداد و استمرار به حیات دوگانگی در نزد حامیان فکری و آموزشی این دو تفکر همراه است که توانسته وضعیت تقابل فکری را به نزاع و درگیری منطقه ای تبدیل کند.
منبع: بولتن نیوز
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
