کسانی که آنقدر در خانه نشستهاند که به بخشی از دکوراسیون منزل تبدیل شدهاند، باید مواظب باشند زیرا بر اساس نتایج یک مطالعه جدید آمادگی جسمانی در سنین میانسالی برای سلامت مغز در ادامه زندگی تعیین کننده است.
به گزارش بولتن نیوز، دانشمندان در یک پروژه مطالعاتی که بیست سال به طول انجامیده است به این نتیجه رسیدهاند که در شصت سالگی میزان کوچک شدن مغز افرادی که در 40 سالگی از آمادگی جسمانی کمتری برخوردار بودهاند بیشتر از افرادی است که در 40 سالگی آمادگی جسمانی مناسبی داشتهاند. پژوهشگران میگویند، هر چند میزان کوچک شدن مغز اندک بود اما برای به وجود آمدن خطر ابتلا به زوال عقل و فراموشی کافی بود.
این مطالعه که روز 10 فوریه در مجله Neurology منتشر شده بخشی از یک پروژه تحقیقاتی بزرگ به نام Framingham Heart Study است که زندگی هزاران نفر از مردم عادی را در یک دوره 70 ساله در سه نسل بررسی میکند.
در این مطالعه که زیر نظر نیکول اسپارتانو (Nicole Spartano) محقق فوق دکترای دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون انجام شد، پژوهشگران دادههای مربوط به حدود 1100 نفر از شرکت کنندگان در پروژه Framingham Heart Study را که در سن چهل سالگی آزمون دشوار تردمیل و اسکن MRI انجام داده بودند را مورد بررسی قرار دادند. این افراد در آن زمان به بیماری قلبی یا زوال عقل مبتلا نبودهاند. همان افراد 20 سال بعد مجددا آزمون تردمیل و اسکن MRI انجام دادند.
آزمون تردمیل اطلاعاتی در مورد آمادگی جسمانی و سلامت قلبی این افراد به پژوهشگرا ن میدهد، زیرا با این روش میزان توانایی این افراد در باقی ماندن روی تردمیل، قبل از رسیدن تعداد ضربان قلبشان به 85 درصد حداکثر توانایی تخمینی آن محاسبه میشود. مدت زمانی که این افراد میتوانستند روی تردمیل دوام بیاورند برای محاسبه مقدار اکسیژنی که بدن آنها در یک دقیقه میتواند مصرف کند (VO2 max) مورد استفاده قرار گرفت.
اوج VO2یک فرد سالم به صورت میانگین معمولا 30 تا 40 میلیلیتر بر کیلوگرم در دقیقه (mL/kg/min) است. این مقدار در قهرمانان ورزشی میتواند تا دوبرابر افزایش پیدا کند.
پژوهشگران فشار خون و میزان افزایش ضربان قلب این افراد را نیز اندازهگیری کردند. میزان کوچک شدن مغز همهی افرادی که در چهل سالگی در آزمون تردمیل میزان VO2 max تخمینی آنها کمتر بود، فشار خون بالاتری داشتند یا افزایش ضربان قلب بیشتری داشتند، در 60 سالگی بیشتر بود.
اسپارتانو میگوید: "به ازای هر 8 میلیلیتر بر کیلوگرم در دقیقه VO2 max کمتر، هر 17 ضربان قلب بیشتر در دقیقه یا هر 14 میلیمتر جیوه فشار خون دیاستولیک بیشتر در خلال ورزش، سرعت پیر شدن مغز افراد شرکت کننده در این مطالعه یک سال بیشتر بود.
هر کدام از این فاکتورها به تنهایی بر سلامت مغز اثرگذار است و در صورت همزمانی چند فاکتور، اثر آنها مضاعف میشود. این اثرات شدید نبود اما حتی هنگامی که ما تاثیر عواملی مانند فشارخون بالا، سیگار و دیابت را نیز در نظر گرفتیم باز هم قابل مشاهده بود."
اما کوچک شدن مغز واقعا چه مفهومی دارد؟
خانم دکتر سودا سیشادری (Sudha Seshadri) استاد دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون و از همکاران این مطالعه می گوید: "این کوچک شدن با کاهش سلولهای مغز و ارتباطات سیناپسی آن در ارتباط است." او اضافه میکند: "پژوهشی که این تعداد زیاد از افراد را در چنین مدت زمان طولانی و با چنین شرایط کنترل شدهای مورد بررسی قرار داده، این پیام را به ما میدهد که حتی اگر در تمام زندگی آمادگی جسمانی نداشته باشیم، آمادگی جسمانی در دوره میانسالی هم میتواند موجب بهبود سلامت مغز در کهنسالی شود.
در پژوهشهای قبلی مشخص شده است که فعالیت بدنی خطر ابتلا به زوال عقل و فراموشی را در افراد سالخورده کاهش میدهد.
خانم دکتر جنیفر مولانو (Jennifer Molano) متخصص ناهنجاریهای شناختی در دانشکده پزشکی دانشگاه سین سیناتی که خود در این مطالعه مشارکت نداشته میگوید: "نتایج این مطالعه نشان دهنده تاثیر ورزشِ دوره میانسالی در افزایش تواناییهای شناختی در کهنسالی است، هر چند که بررسی رابطه نتایج با ارزیابیهای شناختی موجب درک هرچه بیشتر این تاثیر میگردد."