یادی از عکاس جنگ گردا تارو

«گردا تارو» در اول آگوست ۱۹۱۰ در اشتوتگارت در یک خانواده لهستانی الاصل بدنیا آمد و در اول آگوست ۱۹۳۷ به خاک سپرده شد. او از پیشگامان عکاسی در جبهه و خط اول دفاع جمهوری خواهان اسپانیا در مقابل تهاجم فاشیسم فرانکو بود. عکس های گردا اغلب در روزنامه های چپ گرای فرانسوی مانند- سویر و وو چاپ می شد.


او در عکس هایش ایجاد احساسی عاطفی و فیزیکی نسبت به سوژه هایش ایجاد می کرد. زاویه دوربین او همواره متحرک بود.

وقتی درسال ۱۹۳۶ فاشیسم به رهبری فرانکو به جمهوری نوپای اسپانیا یورش برد، روشنفکران بسیاری مانند پابلو نرودا و ارنست همینگوی در حمایت از جمهوری اسپانیا وارد آن کشور شدند. جبهه جنگ شامل جنگ با سلاح ها بود و از طرف دیگر مقابله با فاشیسم به توسط روشنفکران و هنرمندان!


تارو که بعداز آزادی از زندان به علت فعالیت های ضدنازی به پاریس پناه برده بود با شروع جنگ به همراه دوست هنرمندش کاپا از پاریس به اسپانیا رفت. عکس های تارو به زودی اصالت بینش و فراست او را نشان داد.


وی از همان زمان ورودش به اسپانیا وارد جمع داوطلبان شد که برای مقابله با دشمن آموزش می دیدند. داوطلبانی مردان و زنانی بودند که از همه جای اسپانیا و جهان برای آموزش و مقابله با تهاجم فاشیسم جمع شده بودند.


گردا تارو در عکس هایش با استفاده از ترکیب های رسمی و استوار و خطوط راست، سوژه ها را منعکس می کرد، چیزی که بعداز مرگ تارو به عنوان دیدگاه های میهن پرستانه و ارزش گرا و جانبدارانه و نه بی طرف وی مطرح گردید.


او حتی در عکس مشهور کاپا که مرگ سرباز مبارز جمهوری خواه را به تصویر می کشید، در کنار کاپا بود تارو همواره از محل های امن گریزان بود و به همراه نیروها در صحنه نبرد جلو می رفت.


در چنین محل هایی صحنه های غم انگیز و یا با تحرک بسیار دیده می شوند و صحنه های اطراف دائم جابجا می شوند. او آوارگان جنگ و کودکان یتیم را به تصویر می کشید که در حال تصویرسازی زندگی آینده خودشان بودند.


افراد فرانکو در والنسیا به فجیع ترین جنایت های جنگی دست زده بودند. او اوایل سال ۱۹۳۷ به آنجا رفت تا به ثبت جنایت های آنها بپردازد. تارو توانست در تصاویرش، جنایت ها را با حاشیه های زشتش به تصویر بکشد. در آنجا عکس زنی را گرفت که مانند مادربزرگی به نوه اش می نگرد؛ مرگی که در این عکس دیده می شود، بسیار وحشتناک است.


در عکس دیگری تارو زوجی را در تابوت و در آغوش یکدیگر دارد که یکی از آنها بدون کفش در کنار دیگری افتاده است.

اما سربازان حالتی حماسی و دینامیک را در عکس های تارو دارند. او وقتی در جبهه برونت حضور داشت از زنده ماندن خود اظهار ناراحتی و شرم می کند و می گوید وقتی در جلو چشمانت انسانهای پاک و بزرگ همگی در یک حمله می میرند، زنده ماندن خودت را غیرمنصفانه می بینی!


مرگ تارو در جبهه برونت اتفاق می افتد جایی که یک ژنرال مانع از حضور وی در جبهه می شد، اما او خود را وارد صحنه نبرد می کند، هواپیماهای فرانکو بمب های خود را روی سر سربازان جمهوری می ریزند، سربازان عقب نشینی می کنند اما تارو آنها را به مقاومت ترغیب می کند. او برای برداشتن عکس از مجروحین سوار یک خودرو نظامی می شود. تانکی با خودرو تصادف می کند و تارو فردای آن روز در بیمارستان ال اسکوریال در ۲۶ جولای از دنیا می رود.


تشییع جنازه گردا تارو در ساعت ده و نیم صبح روز اول آگوست یعنی روز تولدش برگزار شد. او به هنگام مرگ بیست و هفت ساله بود. هزاران نفر با دسته های گل در تشییع جنازه اش حضور داشتند.


این حضور چشم گیر با وجود گروه های موسیقی باشکوه تر شده بود. در آن روز او قهرمان نامیده شد، در این تشییع جنازه پابلو نرودا و لوئی آراگون نیز حضور داشتند.

آلبرتو جیاکومتی سنگ های یادبود او را به شکل یک پرنده مصر باستان و دو جام و دوگوی که نام و تاریخ تولد و ماجرای مرگش کوتاه نوشته شده بود، روی سنگ مرمر تراش می دهد. سال ها بعد مقبره گردا از گورستان پرلاشز برداشته شد و یادواره وی تخریب گردید. اما گردا تارو توانست نام خود را با عنوان یک هنرمند زن صاحب دیدگاه و ارزش های اخلاقی و انسانی و یک انسان مبارز به ثبت رساند. او واقعه نگاری بود که برای آزادی جنگید.