اگر به شرایط فعلی ایران نگاه كنیم، واقعیت این است كه نقش و كاركرد سازمانهایی مثل سازمان حمایت نهتنها خیلی كمرنگ و بیاثر شده است بلكه تا حدی متناقض نشان میدهد. طی 50 -60 سالی كه از تاسیس این سازمانها در اقتصاد ایران میگذرد به هیچ وجه نتوانستهاند آن كاركردی كه به خاطر آن اهداف تاسیس شدهاند را داشته باشند.
گروه اقتصادی: سعید لیلاز استاد دانشگاه شهید بهشتی، روزنامهنگار و تحلیلگر اقتصادی، در یادداشت پیش رو معتقد است: اگر به شرایط فعلی ایران نگاه كنیم، واقعیت این است كه نقش و كاركرد سازمانهایی مثل سازمان حمایت نهتنها خیلی كمرنگ و بیاثر شده است بلكه تا حدی متناقض نشان میدهد. طی 50 -60 سالی كه از تاسیس این سازمانها در اقتصاد ایران میگذرد به هیچ وجه نتوانستهاند آن كاركردی كه به خاطر آن اهداف تاسیس شدهاند را داشته باشند.
به گزارش بولتن نیوز، متن یادداشت کوتاه این روزنامه نگار که به عنوان سرمقاله در هفته نامه صدا به چاپ رسیده، به شرح زیر است:
آدام اسمیت میگوید، به شرطی باید اقتصاد آزاد باشد كه رقابت كامل در آن حكمفرما باشد. رقابت كامل هم این است كه هم عرضهكنندگان كالا فراوان باشد، هم تعداد خریداران فراوان و متنوع وجود داشته باشد و هم سهولت دسترسی به منابع و اطلاعات كامل در بازار وجود داشته باشد اگر اینچنین نباشد به عنوان مصداقmarket failure ) شكست بازار) تمام اقتصاددانان اجازه میدهند كه دولت در اقتصاد دخالت كند.این اتفاق در كاپیتالیستترین اقتصادهای دنیا از جمله آمریكا رخ میدهد.... اگر به شرایط فعلی ایران نگاه كنیم، واقعیت این است كه نقش و كاركرد سازمانهایی مثل سازمان حمایت نهتنها خیلی كمرنگ و بیاثر شده است بلكه تا حدی متناقض نشان میدهد. طی 50 -60 سالی كه از تاسیس این سازمانها در اقتصاد ایران میگذرد به هیچ وجه نتوانستهاند آن كاركردی كه به خاطر آن اهداف تاسیس شدهاند را داشته باشند. به همین دلیل موجود زائدی بودهاند كه نه موفق شدهاند جلوی رشد تورم را بگیرند و نه توانستهاند جلوی كار دولتها را در بخشهای مرتبط بگیرند. با توجه به اینكه بیشتر اقتصاد ایران دولتی است و بخشی هم متعلق به بخش خصوصی است، اصلا معنی ندارد كه بخشی از دولت بخواهد قیمت كالا یا خدمتی را افزایش دهد و بخش دیگری از دولت بخواهد جلوی آن را بگیرد.
انتهای پیام/