از ˝هیچ˝‌ها تا تصاویر قدیسان

به گزارش بولتن نیوز به نقل از هنرآنلاین، آخر هفته‌ای که گذشت روزی شلوغ برای گالری‏‌های تهران بود. بیش از 35 نمایشگاه هنری در گالری‎های مختلف کار خود را آغاز کردند تا برای یکی، دو هفته در معرض دید هنردوستان قرار گیرند. از میان این نمایشگاه اما برگزاری 4 نمایشگاه گروهی از آثار هنرمندان نامدار دیروز و امروز نقاشی، خوشنویسی و مجسمه‎سازی کشور جالب توجه بود که در آنها به نام‌های هنرمندانی همچون؛ علی محمد حیدریان، مهدی ویشکایی، هوشنگ پزشک‌نیا، محمود جوادی‌پور، احمد اسفندیاری، جواد حمیدى، محمد احصایی، نصرالله افجه‌ای، هانیبال الخاص، ناصر اویسی، تاها بهبهانی، فرامرز پیلارام، ژازه تباتبایی، ابراهیم جعفری، رضا درخشانی، جلیل رسولی، جلال شباهنگی، مسعود عربشاهی، فریده لاشایی، رضا مافی، حسین محجوبی،  منوچهر معتبر، مرتضی ممیز، منوچهر نیازی و.... بر می‌خوریم.

مژده در بازگشایی دوباره خود مجموعه‌‏ای از آثار برترین هنرمندان پیشکسوت و جوان ایران را به نمایش گذاشته است و ساربان نیز در نمایشگاه جدید خود هنرمندان نامدار ایران را برای نمایش آثار انتخاب کرده است. گالری تازه‎تاسیسآیریک هم در نخستین نمایشگاه خود به سراغ مجموعه‏‌از آثار بزرگان هنر معاصر ایران رفته است و گالری پنجره نیز ترکیبی از آثار هنرمندان نامدار ایران را روی دیوار برده است. به این ترتیب گالری‏‌های تهران به موزه‎ای برای تماشای بهترین آثار هنر معاصر ایران تبدیل شده‎اند. اما از میان همه این گالری‌ها آرت‌‏لانژ، دنا، پروژه‎های آران و گلستان را انتخاب کرده‎ایم تا مروری بر نمایشگاه‌‏های این هفته آنها داشته باشیم.

هیچ‎های مشهور تناولی در آرت‎لانژ

مجموعه آثار پرویز تناولی پیشکسوت مجسمه‎سازی و هنرهای تجسمی ایران برای بیشتر علاقه‏‌مندان به این هنرها آشناست. آرت لانژ در نخستین نمایشگاه رسمی خود آثاری از پرویز تناولی را به نمایش گذاشه است. مجموعه‏‌ای از مجسمه‌‎های "هیچ" ساخته شده از فایبرگلاس، تعدادی از چاپ سیلک‎های او با عنوان "من و زنان فرنگی" و همچنین بعضی حجم‏‌های برنزی تناولی از جمله آثاری هستند که در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شده‎اند. دیدن آثار تناولی در یک مجموعه فرصتی است که همیشه دست نمی‌دهد و آرت‌لانژ هرچند کوتاه، این مجسمه‌ها را در معرض دید علاقه‌مندان قرار داده است.

خطرنج در گالری دنا

"خَـــطـــرَنـج" مجموعه جدید امیر سقراطی است که طراحی در آن نقش مهمی در انتقال احساس و مفهوم اثر دارد. پیش از این مجموعه طراحی دیگری با نام "شطِ رنج" از او به نمایش گذاشته شده است که شامل پرتره‌هایی بزرگ می‌شد که با جوهر سیاه بر روی مقوا نقش بسته بودند. در مجموعه "شطِ رنج" پرتره‌ها زیر بار رنگ‌های سیاه و قدرتمند، با احساسی از انهدام و از هم پاشیدگی، بیننده را به خود مجذوب می‌کرد اما این بار در مجموعه "خَـــطـــرَنـج" طراحی بازیگوشانه، رها و آزاد است و در برخی از کارها همنشینی رنگ و طراحی، ذهنیت طراح را می‌نمایاند که رها و آزاد از قید و بند کلیشه نقاشی یا طراحی به آن نگریسته است. تغییر زاویه دید هنرمند از مجموعه "شطِ رنج" به "خَـــطـــرَنـج" در واقع تغییر زاویه نگاه هنرمند به مفهوم رنج در زندگی انسان و شکل مواجهه با آن است.

ملائکه قدیسان و شرکا در پروژه‎های آران

نمایشگاه تازه برگزار شده در گالری پروژه‎های آران با آنکه "ملائکه، قدیسان و شرکا" نام دارد اما بیش از هر چیز درباره خیال‏‌پردازی است. هنرمندان در آثار به نمایش درآمده در این نمایشگاه فرصت آن را داشته‎اند که با آسودگی خاطر، سوژه و فرم و فضای دلخواه خود را انتخاب کرده آنها را در فضایی غریب قرار داده و کابوس‎ها یا رویاهای خودشان و حتی مخاطب را به تصویر بکشند. آنها این رویاها یا کابوس‎ها را همچنین با زندگی روزمره می‎‌آمیزند و شخصیت‎های خود که گاه از دل اسطوره‎ها یا داستان‎های عامیانه انتخاب کرده‎اند یا در حالتی دیگر خود مبدع آنها بودند را در فضای روزمره قرار داده و موقعیت‏‌هایی گاه پوچ و گاه دهشتناک می‎سازند.

شام آخر در گالری گلستان

هوشنگ معتمدیان (متولد خرداد 1309 در تهران) نقاشی را به صورت خودآموخته پیش برده است و به طور پیوسته و طبیعی چند موضوع محدود را مکرراً نقاشی کرده است. موضوعات دین مسیحیت و عناوینی چون "شام آخر" و "آدم وحوا" به طور عجیبی مورد علاقه او بوده است. از طرف دیگر علاقه عجیب او به کوه دماوند باعث شده که دماوند چون ترجیع بند، پس زمینه اکثر نقاشی‌های او باشد. در واقع او با قرار دادن شخصیت‎های متعلق به آیین مسیحت در فضایی که متعلق به آنها نیست شرایطی جدید برای این المان‎های شناخت شده خلق کرده و به معانی جدید نیز از این مسیر دست می‌یابد.

موضوع مورد علاقه دیگر این هنرمند ترسیم پرتره‎هایی از اعضای خانواده است. پرتره‎های معتمدیان گرچه ممکن است خام‎دستانه به نظر برسند اما او چهره افراد را به شکلی بیانگرانه به تصویر می‏‌کشد و با آنکه لحظاتی بی‌اهمیت از زندگی آنان در این آثار نمایش داده می‏‌شود اما حالات روحی آدم‎ها از چهره‌ها پیداست.