سریالی که به خوبی نشان میدهد چگونه عده‌ای برای امنیت ما، از همه چیزشان می گذرند

گروه سینِما و تلویزیون - اینکه تصمیم بگیری تا در قالب یک سریال پلیسی-اطلاعاتی، به مقوله «مسأله هسته ای ایران» بپردازی، تصمیم سهل و ممتنعی است. سهل از این جهت که در ظاهر، زاویه نگاه مرتبطی است و گویا خیلی راحت می‌توان از دروازه آن به عمق موضوع رفت و یک اثر همگن تولید کرد. اما وقتی از سطح، به عمق حرکت می‌کنی، ممتنع بودن ماجرا خودش را رو می‌کند. مثل همان شعر حافظ که فرموده: چو عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها …

به گزازش بولتن نیوز، «تعبیر واروونه یک رویا» در وهله اول یک اثر نمایشی و تصویری به معنی دقیق کلمه است. اثبات آن، نیازی به درک و مطالعه اصول نمایش نداشته و قرار نیست حتماً به متر و معیاری های آکادمیک هنرهای نمایشی واقف باشید. همین که برای دنبال کردن این سریال و فهمیدن روند آن، حتماً باید بیننده آن باشید. یعنی این اثر به اصول نمایشی متعهد بوده و حرف‌هایش را تصاویر می‌زند. نه مثل بعضی سریال های که به طور همزمان پخش می‌شود، صرفاً متکی به دیالوگ بوده و اصلاً معلوم نیست چرا آن‌ها را در رادیو پخش نمی‌کنند؟

چیدمان بخش‌های مختلف داستان و کنار هم قرار دادن صحنه‌های فیلم نامه از دیگر نقاط قوت «تعبیر واروونه یک رویا» محسوب می‌شود. اینکه اطلاعات مختلف، در زمان لازم به مخاطب انتقال پیدا می‌کند و از دل پیچیدگی های جذابی که طراحی شده، کشف حقیقت صورت می‌گیرد و حتی دامنه آن به گفتگوهای بعد از اتمام سریال و تفکرات شخصی روزانه تسری پیدا می‌کند، بخوبی می‌تواند حس مد نظر فیلم ساز را به مخاطب انتقال دهد. همان حسی که در تناسب کامل با یک اثر پلیسی-اطلاعاتی است.

ژانری که سریال در چهارچوب آن نوشته شده، همان نقطه ایست که ساخت اثر را به وادی امتناع می‌کشاند. «گفتن چیزهایی که نباید گفت.»

اگر قرار بود این سریال به مسأله هسته ای از زاویه دیگری نگاه کند، شاید کمی از موضوع دور می‌شد اما چون در این میان حرفی برای گفتن پیدا می‌شود، تا این اندازه که «تعبیر واروونه یک رویا» به مرحله امتناع وارد شده، وارد نمی‌شد. اما نویسندگان این سریال حقیقتاً در دو راهی گفتن و نگفتن قرار داشته و باید دست مریزاد گفت به آن‌ها که توانستند از عنصر خیال و داستان سرایی، بین گفتن و نگفتن پل بزنند.

اما گذشته از این‌ها، اینکه یک تیم تولید سریال تلویزیونی، با وجود این همه موضوع به سراغ موضوع به روزی چون «مسئله هسته ای ایران» رفته و از چنین زاویه مهم و استراتژیکی به آن نگاه کرده و از زاویه دیدهای کلیشه ای دور می شود، و در کنار همه این ها، کارش را خوب انجام می دهد، نشان از یک دغدغه شریف دارد که جای آفرین گفتن دارد. حال، چه این اثر به سفارشی بودن متهم شود چه نشود، مهم نیست. مهم خروجی کار است که چون کیفیت دارد، نشان می‌دهد پشت این کیفیت، دغدغه خوابیده. حال چه حمایت شده باشد چه نشده باشد.

حتماً «تعبیر واروونه یک رویا» حرف‌های بیشتری را در آینده به اذهان متبادر خواهد کرد و حالا که ده قسمت آن پخش شده، عجولانه خواهد بود اگر توقع داشته باشیم همه آن حرفها را الان بزنیم. اما ذکر یک نکته در اینجا لازم به نظر رسیده و حیف است اگر به آن اشاره نکنیم.

امنیت امروز ما و این لایه خارجی و ظاهری اجتماعی مان که توأم با آرامش است، در لایه‌های زیرین خود مبتنی بر تلاش‌ها و از خود گذشتگی هایی است که نه تنها خیلی راحت از کنارش می گذریم، بلکه در خیلی از موارد آن‌ها را درک نمی کنیم. اینکه ما هر روز کنار خانواده مان به راحتی قرار داریم بخاطر آن است که عده‌ای برای تأمین همین راحتی خیال، قید زن و بچه را زده و مجبورند ناگهان وسط یک میهمانی بلند شده و خودشان را به سوژه مد نظر برسانند. «تعبیر واروونه یک رویا» تا اینجای کار خیلی زیبا این فداکاری را نشان داده و دچار کلیشه نشده.

در نتیجه، هم از عوامل تولید این سریال تشکر می‌کنیم، هم از سربازان گمنام امام زمان (عج) که در این سریال، بخش کوچکی از ایثارگری های آن‌ها نشان داده شده است. باشد که قدر این امنیت را دانسته و حق این نعمت را بخوبی ادا کنیم.