نامه کاتن به ایران اقدام کاملا نادرستی بود
«دیوید پرایس» نماینده ارشد دموکرات از کارولینای شمالی گفت: نامه سناتور «تام کاتن» به مقام های ایران اقدامی کاملا نادرست و تهدیدی بزرگ برای اعتبار مذاکرات جاری هسته ای بود.
به گزارش بولتن نیوز، پایگاه اینترنتی تلویزیون دولتی آمریکا
نوشت: همزمان با تصویب طرح «کورکر- کاردن» نامه سرگشاده ای نیز با امضای
بیش از 150 نماینده کنگره آمریکا در حمایت از تلاش های رییس جمهوری اوباما
برای دستیابی به یک توافق هسته ای با ایران منتشر شد. طراح این ابتکار
«دیوید پرایس» نماینده ارشد دموکرات از کارولینای شمالی است.
در همین زمینه «دیوید پرایس» در گفت وگو با تلویزیون دولتی آمریکا درباره علت شکست تلاش های نمایندگان تندرو برای الحاق تبصره های سختگیرانه به این طرح گفت: تصویب این طرح ضروری نبود؛ رییس جمهوری از اختیارات کافی برای مذاکره، امضا و اجرای این توافق برخوردارست اما بسیاری در کنگره به نحو پرشوری می کوشیدند تا نقشی برای کنگره در نظارت بر این توافق ایجاد کنند که مصوبه اخیر نظر آنها را تامین می کند.
وی افزود: اما شیوه تامین این خواست به نحوی است که مانع از توافق هسته ای نمی شود و این تنها دلیلی بود که من به آن رای مثبت دادم؛ این مصوبه به کنگره حق اعلام نظر می دهد اما به هیچ وجهی توافق را تهدید نمی کند.
او ادامه داد: بسیاری از تبصره هایی که به آن اشاره می کنید در عمل اصل توافق را تهدید می کردند، بسیاری از این تبصره ها خواستار نتیجه خاصی از مذاکرات بودند و یا با هدف پیوند دادن موضوعات دیگری بر پرونده هسته ای تدوین شده بودند.
دیوید پرایس گفت: به نظر من این تبصره ها می توانستند اثر مخربی داشته باشند یا حتی به قطع مذاکرات یا حتی از هم پاشی گروه 1+5 بیانجامند.
او ادامه داد: نمی دانم هدف طراحان این تبصره ها چه بود اما طرح آنها - آن هم در این مقطع زمانی– کار بسیار خطرناکی بود و این واقعیت که همه آنها از این طرح حذف شدند این امکان را ایجاد کرد که بیشتر نمایندگان به طرح رای مثبت بدهند.
وی در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه «در آغاز هنگامی که طرح کروکر - کاردن در دستور کار کنگره قرار گرفت، سر و صدای زیادی راه افتاد که تصویب این طرح در عمل به معنای پایان یا شکست مذاکرات است، اما در صحن سنا و مجلس نمایندگان ما شاهد دیالوگ سازنده ای بین رهبری جناح اکثریت جمهوریخواه و دموکرات ها بودیم، به طور مشخص برای اینکه از این فرجام جلوگیری شود، حال به نظر شما ریشه و علت این تعامل چه بود؟» گفت: امیدوارم این تعاملی که شما اشاره می کنید، حداقل در میان اکثریت همکارانم واقعا وجود داشته باشد.
وی افزود: اما در طول مذاکرات کنگره، از رویکرد برخی از همکاران جمهوریخواهم آزرده هستم، به خصوص سناتور «تام کاتن» با نامه ای که به مقام های ایران فرستاد؛ نامه ای که توسط اکثریت جمهوریخواهان سنا امضا شده بود.
او ادامه داد: این اقدام، اقدامی کاملا نادرست و تهدیدی بزرگ برای اعتبار مذاکرات جاری هسته ای بود، بنابراین بازی هایی در حاشیه شده که سازنده نبوده و حال ما بر سر اصل طرح به توافق رسیدیم.
دیوید پرایس افزود: همیشه این خطر وجود دارد که هر اقدامی توسط کنگره بتواند نشانه بی اعتباری دولت باشد و ما باید از این تعبیر اجتناب کنیم؛ از مذاکرات روز پنجشنبه مجلس نمایندگان نمی شود چنین استنباطی کرد.
او گفت: تقریبا همه نمایندگانی که صحبت کردند نسبت به نتیجه مذاکرات ابراز امیدواری کرده و از پیشداوری نسبت به نتایج مذاکرات خوداری کردند؛ این یک رویکرد سازنده بود که ما باید در حفظ آن بکوشیم.
وی در پایان و در پاسخ به این پرسش که «به همین دلایلی که شما به آن اشاره کردید، علی رغم آنکه رییس جمهوری آمریکا می تواند در صورت رای منفی کنگره به توافق جامع هسته ای، رای کنگره را وتو کند، نگرانی در طرف مقابل وجود دارد مبنی بر اینکه رویکرد حاکم بر کنگره و صف بندی بسیاری از نمایندگان علیه این توافق بالقوه می تواند در چشم اندازی دورتر اصل توافق را تهدید کند، حال به نظر شما آیا این نگرانی ها موجه هستند؟» گفت: به نظرم این نگرانی ها موجه نیستند؛ هرچند اعتقاد دارم برخی از همکاران جمهوریخواه من در اظهار نظر در این باره و توصیف این توافق بی احتیاطی کرده اند.
وی افزود: امضا و اجرای این توافق کاملا در چارچوب اختیارات قانونی قوه مجریه دولت آمریکا قرار دارد و من فکر نمی کنم هیچ احتمالی باشد که رییس جمهوری از حزبی دیگر و یا کنگره این توافق را باطل کند.
او ادامه داد: فکر می کنم اهمیت رای روز پنجشنبه و مصالحه ای که بر سر طرح کورکر-کاردن به دست آمد این است که شیطنت های اصلی خنثی شدند.
پرایس افزود: منظور من از شیطنت، تبصرهایی بود که می توانست قواعد مذاکرات را تغییر دهد و یا قواعد و اهداف جدیدی را به مذاکرات تحمیل کند؛ البته موضوعات متنوع زیادی بین ما و ایران وجود دارند و ما باید به تلاشمان برای حل مسائل فی ما بین ادامه دهیم اما ما نمی توانیم حل موضوع هسته ای را به بعد از حل همه موضوعات دیگر موکول کنیم؛ تاکید بر چنین امری به معنای تضمین شکست مذاکرات بود.
در همین زمینه «دیوید پرایس» در گفت وگو با تلویزیون دولتی آمریکا درباره علت شکست تلاش های نمایندگان تندرو برای الحاق تبصره های سختگیرانه به این طرح گفت: تصویب این طرح ضروری نبود؛ رییس جمهوری از اختیارات کافی برای مذاکره، امضا و اجرای این توافق برخوردارست اما بسیاری در کنگره به نحو پرشوری می کوشیدند تا نقشی برای کنگره در نظارت بر این توافق ایجاد کنند که مصوبه اخیر نظر آنها را تامین می کند.
وی افزود: اما شیوه تامین این خواست به نحوی است که مانع از توافق هسته ای نمی شود و این تنها دلیلی بود که من به آن رای مثبت دادم؛ این مصوبه به کنگره حق اعلام نظر می دهد اما به هیچ وجهی توافق را تهدید نمی کند.
او ادامه داد: بسیاری از تبصره هایی که به آن اشاره می کنید در عمل اصل توافق را تهدید می کردند، بسیاری از این تبصره ها خواستار نتیجه خاصی از مذاکرات بودند و یا با هدف پیوند دادن موضوعات دیگری بر پرونده هسته ای تدوین شده بودند.
دیوید پرایس گفت: به نظر من این تبصره ها می توانستند اثر مخربی داشته باشند یا حتی به قطع مذاکرات یا حتی از هم پاشی گروه 1+5 بیانجامند.
او ادامه داد: نمی دانم هدف طراحان این تبصره ها چه بود اما طرح آنها - آن هم در این مقطع زمانی– کار بسیار خطرناکی بود و این واقعیت که همه آنها از این طرح حذف شدند این امکان را ایجاد کرد که بیشتر نمایندگان به طرح رای مثبت بدهند.
وی در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه «در آغاز هنگامی که طرح کروکر - کاردن در دستور کار کنگره قرار گرفت، سر و صدای زیادی راه افتاد که تصویب این طرح در عمل به معنای پایان یا شکست مذاکرات است، اما در صحن سنا و مجلس نمایندگان ما شاهد دیالوگ سازنده ای بین رهبری جناح اکثریت جمهوریخواه و دموکرات ها بودیم، به طور مشخص برای اینکه از این فرجام جلوگیری شود، حال به نظر شما ریشه و علت این تعامل چه بود؟» گفت: امیدوارم این تعاملی که شما اشاره می کنید، حداقل در میان اکثریت همکارانم واقعا وجود داشته باشد.
وی افزود: اما در طول مذاکرات کنگره، از رویکرد برخی از همکاران جمهوریخواهم آزرده هستم، به خصوص سناتور «تام کاتن» با نامه ای که به مقام های ایران فرستاد؛ نامه ای که توسط اکثریت جمهوریخواهان سنا امضا شده بود.
او ادامه داد: این اقدام، اقدامی کاملا نادرست و تهدیدی بزرگ برای اعتبار مذاکرات جاری هسته ای بود، بنابراین بازی هایی در حاشیه شده که سازنده نبوده و حال ما بر سر اصل طرح به توافق رسیدیم.
دیوید پرایس افزود: همیشه این خطر وجود دارد که هر اقدامی توسط کنگره بتواند نشانه بی اعتباری دولت باشد و ما باید از این تعبیر اجتناب کنیم؛ از مذاکرات روز پنجشنبه مجلس نمایندگان نمی شود چنین استنباطی کرد.
او گفت: تقریبا همه نمایندگانی که صحبت کردند نسبت به نتیجه مذاکرات ابراز امیدواری کرده و از پیشداوری نسبت به نتایج مذاکرات خوداری کردند؛ این یک رویکرد سازنده بود که ما باید در حفظ آن بکوشیم.
وی در پایان و در پاسخ به این پرسش که «به همین دلایلی که شما به آن اشاره کردید، علی رغم آنکه رییس جمهوری آمریکا می تواند در صورت رای منفی کنگره به توافق جامع هسته ای، رای کنگره را وتو کند، نگرانی در طرف مقابل وجود دارد مبنی بر اینکه رویکرد حاکم بر کنگره و صف بندی بسیاری از نمایندگان علیه این توافق بالقوه می تواند در چشم اندازی دورتر اصل توافق را تهدید کند، حال به نظر شما آیا این نگرانی ها موجه هستند؟» گفت: به نظرم این نگرانی ها موجه نیستند؛ هرچند اعتقاد دارم برخی از همکاران جمهوریخواه من در اظهار نظر در این باره و توصیف این توافق بی احتیاطی کرده اند.
وی افزود: امضا و اجرای این توافق کاملا در چارچوب اختیارات قانونی قوه مجریه دولت آمریکا قرار دارد و من فکر نمی کنم هیچ احتمالی باشد که رییس جمهوری از حزبی دیگر و یا کنگره این توافق را باطل کند.
او ادامه داد: فکر می کنم اهمیت رای روز پنجشنبه و مصالحه ای که بر سر طرح کورکر-کاردن به دست آمد این است که شیطنت های اصلی خنثی شدند.
پرایس افزود: منظور من از شیطنت، تبصرهایی بود که می توانست قواعد مذاکرات را تغییر دهد و یا قواعد و اهداف جدیدی را به مذاکرات تحمیل کند؛ البته موضوعات متنوع زیادی بین ما و ایران وجود دارند و ما باید به تلاشمان برای حل مسائل فی ما بین ادامه دهیم اما ما نمی توانیم حل موضوع هسته ای را به بعد از حل همه موضوعات دیگر موکول کنیم؛ تاکید بر چنین امری به معنای تضمین شکست مذاکرات بود.
منبع: ایرنا
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
